Κατεύθυνση Κλινική Χημεία
Βιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών

2014-01-31

2014

Παπαδόπουλος Θεόφιλος

Ευρύκλεια Λιανίδου Καθηγήτρια ΕΚΠΑ (επιβλέπουσα), Μιχαήλ Κουππάρης Καθηγητής ΕΚΠΑ, Χρήστος Κρούπης Επίκ. Καθηγητής ΕΚΠΑ

Εύρεση και αξιολόγηση νέων βιοδεικτών H2B και NIF-1 για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως με πρωτεωμικές μεθόδους

Ελληνικά

Identification and validation with proteomics of H2B and NIF-1 as potential biomarkers for bladder cancer

Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως συγκαταλέγεται μέσα στους 5 πιο συχνά
εμφανιζόμενους καρκίνους. Τα βασικά κλινικά προβλήματα αυτής της μορφής
καρκίνου είναι οι επεμβατικές μέθοδοι διάγνωσης (κυστεοσκόπηση) και η έλλειψη
βιοδεικτών. Τα ούρα, ως βιολογικό υγρό σε άμεση επαφή με την ουροδόχο κύστη,
είναι πιθανόν να περιέχουν κάποια μόρια – δείκτες που θα βοηθήσουν στη διάγνωση
και την πρόγνωση της ασθένειας. Στην παρούσα εργασία ακολουθήθηκε μια
πρωτεωμική προσέγγιση ανάλυσης ούρων ασθενών με καρκίνο ουροδόχου κύστεως αλλά
και ασθενών με μη νεοπλασματικές ασθένειες του ουροποιητικού. Αρχικά,
αξιολογήθηκε η τεχνική εμπλουτισμού των δειγμάτων ούρων σε πρωτεΐνες με χρήση
χρωματογραφικών στηλών συγγένειας σε μεταλλικά ιόντα (IMAC) όπως το νικέλιο, με
σκοπό την κλασμάτωση των υποψήφιων μορίων στα ούρα. Στη συνέχεια, τα δείγματα
αυτά αναλύθηκαν με την τεχνική LC–MS/MS από όπου ταυτοποιήθηκαν 638 πρωτεΐνες.
Μεταξύ αυτών βρίσκονται και δύο πρωτεΐνες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η Η2Β και η
NIF-1 (zinc – finger 355). Οι δύο αυτές πρωτεΐνες μελετήθηκαν εκτενέστερα μέσω
των μεθόδων ELISA σε δείγματα ούρων (Ν=158 και Ν=147 δείγματα για την NIF-1 και
H2B αντίστοιχα) και ανοσοϊστοχημείας σε δείγματα από ιστούς ασθενών με καρκίνο
ουροδόχου κύστεως (Ν=29 για την NIF-1 και Ν=32 για την Η2Β). Ο σκοπός ήταν η
αξιολόγηση της συσχέτισης των επιπέδων τους ως προς τα στάδια του καρκίνου και
ως προς την καταλληλότητά τους ως βιοδείκτες. Τα αποτελέσματα των μεθόδων
αποκάλυψαν στατιστικώς σημαντική συσχέτιση των επιπέδων των πρωτεϊνών και των
σταδίων του καρκίνου της ουροδόχου κύστεως, αλλά κυρίως μεταξύ των δειγμάτων
από ασθενείς με μη νεοπλασματικές ασθένειες και ασθενείς με επιβεβαιωμένο
καρκίνο ουροδόχου κύστεως (σε δείγματα ούρων για την NIF-1: Benign vs Ta
p=0.043, Benign vs T1 p=0.018 και Benign vs T2+ p=6.2*10-6, για την Η2Β: Benign
vs Ta p=4.3*10-6, Benign vs T1 p=0.042 και Benign vs T2+ p=0.001. Στα δείγματα
ιστού για την NIF-1: Ta vs T2 p=4.6*10-6 και T1 vs T2+ p=0.001, για την H2B: Ta
vs T2+ p=0.001 και T1 vs T2+ p=0.009) . Τέλος, η εργασία αυτή αναδεικνύει τη
σημαντικότητα και την αποτελεσματικότητα των τεχνικών πρωτεωμικής και κυρίως
της τεχνικής χρωματογραφίας IMAC. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η κλασμάτωση
των δειγμάτων ούρων και η ευκολότερη ανάλυσή τους σε σχέση με άλλες τεχνικές.
Οι δύο πρωτεΐνες Η2Β και NIF-1 θα μπορούσαν να αποτελέσουν έναν πολλά
υποσχόμενο διαγνωστικό στόχο. Ωστόσο, χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση και έρευνα
για την αποτελεσματικότητά τους ως βιοδείκτες στην αντιμετώπιση του καρκίνου
της ουροδόχου κύστεως.

Πρωτεωμική ανάλυση, Καρκίνος ουροδόχου κύστεως, NIF-1, H2B, Βιοδείκτες

Ναι

VIII-X

Ναι

81

[3], XI, 100

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1317465/file.pdf

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1317465