Κατεύθυνση Κλινική Χημεία
Βιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών

2014-10-27

2014

Μαστοράκη Σοφία

Ε. Λιανίδου Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α (επιβλέπουσα), Γ. Σωτηροπούλου Αναπλ. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πατρών, Α. Ψυρρή Επίκ. Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α

Μελέτη και κλινική αξιολόγηση της μεθυλίωσης DNA των υποκινητών των γονιδίων SOX17 και BRMS1 στον καρκίνο του μαστού με υψηλής διακριτικής ικανότητας ανάλυση καμπυλών τήξης (MS-HRMA)

Ελληνικά

Study and clinical evaluation of SOX17 and BRMS1 promoter methylation in breast cancer patients using Methylation-Sensitive-High Resolution Melting Analysis (MS-HRMA)

Η μη φυσιολογική μεθυλίωση του DNA στον καρκίνο αποτελεί πρώιμο γεγονός κατά
την δημιουργία και ανάπτυξη του όγκου, και θεωρείται ως ένας από τους πιο
σημαντικούς επιγενετικούς παράγοντες που ευθύνονται για την αποσιώπηση
ογκοκατασταλτικών γονιδίων ή αυξημένη έκφραση ογκογονιδίων . Ήδη έχει δειχθεί
ότι η μελέτη της μεθυλίωσης του υποκινητή ογκοκατασταλτικών γονιδίων έχει
διαγνωστική και προγνωστική σημασία σε πολλές περιπτώσεις καρκίνων. Ο
υποκινητής των γονιδίων SOX17 και BRMS1 περιέχει CpG νησίδες, οι οποίες είναι
συχνά μεθυλιωμένες σε καρκινικά κύτταρα. Η μεθυλιοεξαρτώμενη υψηλής διακριτικής
ικανότητας ανάλυση καμπυλών τήξεως, (MS-HRMA), επιτρέπει τη μελέτη της
μεθυλίωσης, βασιζόμενη στην τεχνολογία ανάλυσης καμπυλών τήξεως DNA (HRMA) και
χαρακτηρίζεται από υψηλή ευαισθησία, ταχύτητα και χαμηλό κόστος. Σκοπός αυτής
της εργασίας, ήταν η ανάπτυξη νέας μεθόδου υψηλής διακριτικής ικανότητας
ανάλυσης καμπυλών τήξεως DNA, και η εφαρμογή της σε δείγματα ιστών παραφίνης
από μαστό για την εκτίμηση του επιπέδου μεθυλίωσης των γονιδίων SOX17 και
BRMS1, καθώς και η σύγκριση των αποτελεσμάτων μας με τα αντίστοιχα που είχαν
ληφθεί για τα ίδια δείγματα με την μέθοδο της Real-Time MSP και για τα δύο
γονίδια. Η αναπτυχθείσα μέθοδος αξιολογήθηκε και βελτιστοποιήθηκε ως προς τα
αναλυτικά της χαρακτηριστικά και κατόπιν εφαρμόσθηκε σε 165 ιστούς παραφίνης
από μαστό (134 καρκινικούς ιστούς μαστού από ασθενείς με πρώιμο καρκίνο μαστού
και ασθενείς διαγνωσμένους με μετάσταση, 15 φυσιολογικούς ιστούς και 16
φυσιολογικά δείγματα DNA απομονωμένα από λευκοκύτταρα) για το γονίδιο SOX17,
καθώς και 148 ιστούς εγκλεισμένους σε παραφίνη (117 καρκινικούς, 15
φυσιολογικούς ιστούς και 16 φυσιολογικά δείγματα DNA απομονωμένα από
λευκοκύτταρα) για το γονίδιο BRMS1.Όσον αφορά στο γονίδιο του SOX17, μεθυλίωση
σε διάφορα ποσοστά βρέθηκε σε 96 από τα 134 καρκινικά δείγματα (71,6%), ενώ
κανένα από τα φυσιολογικά δείγματα δεν βρέθηκαν μεθυλιωμένα (0%). Για το
γονίδιο BRMS1, βρέθηκαν μεθυλιωμένα 15 από τα 117 καρκινικά δείγματα που
μελετήθηκαν (12,8%). Η σύγκριση των αποτελεσμάτων της μεθόδου που αναπτύξαμε με
τα αντίστοιχα αποτελέσματα της Real-Time MSP, έδειξε ότι οι δύο μέθοδοι δίνουν
άμεσα συγκρίσιμα αποτελέσματα για την μελέτη μεθυλίωσης του υποκινητή του
SOX17, ενώ η συσχέτιση των αποτελεσμάτων των δύο μεθόδων για το BRMS1 δεν ήταν
στατιστικά σημαντική. Η αναπτυχθείσα μέθοδος δεν καταδεικνύει μόνο την παρουσία
μεθυλίωσης, αλλά μπορεί παράλληλα να δώσει και μία ημιποσοτική εκτίμηση του
ποσοστού της μεθυλίωσης, στην περιοχή που μελετάται.

Μεθυλίωση DNA, Υψηλής διακριτικής ικανότητας ανάλυση καμπυλών τήξης, Καρκίνος μαστού, Ογκοκατασταλτικό γονίδιο, Κατασταλτικό της μετάστασης γονίδιο

Ναι

VIII-XIV

Ναι

171

XVII, 159

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1318425