Περίληψη:
Εισαγωγή: Η ψωρίαση είναι μία κοινή καλοήθης, χρόνια φλεγμονώδης συστηματική
νόσος στην παθογένεση της οποίας ενέχονται πολυάριθμα φλεγμονώδη κύτταρα και
μεσολαβητές. Η θεραπεία της περιλαμβάνει βιολογικούς παράγοντες, δηλαδή
anti-TNF-α και anti-IL-12/23 παράγοντες, και μη βιολογικούς, κυρίως την
κυκλοσπορίνη.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση της επίδρασης της
θεραπείας με βιολογικούς παράγοντες έναντι κλασσικών θεραπευτικών μεθόδων σε
δείκτες οξειδωτικού στρες και σε δείκτες φλεγμονής σε ασθενείς με ψωρίαση κατά
πλάκας.
Ασθενείς και μέθοδοι: Θα μελετηθούν τρεις ομάδες ασθενών που λαμβάνουν: η πρώτη
ομάδα (32 ασθενείς) anti-IL12/23 παράγοντα (ustekinumab), η δεύτερη (34
ασθενείς) anti-TNF-α παράγοντα (infliximab) και η τρίτη (48 ασθενείς)
κυκλοσπορίνη. Θα ληφθούν δείγματα αίματος στην έναρξη της θεραπείας (baseline)
και 4 μήνες μετά και θα αξιολογηθούν δείκτες οξειδωτικού στρες (πρωτεϊνικά
καρβονύλια και μηλονική διαλδεΰδη) και δείκτες φλεγμονής (IL-6, IL-10, IL-12,
IL-17, IL-23, TNF-α, φετουίνη).
Αποτελέσματα: Στο σύνολο των ασθενών τέσσερις μήνες μετά την έναρξη της
θεραπείας παρατηρήθηκε μείωση των επιπέδων των: IL-6 (σε pg/ml, από 2,27 σε
2,01 με p=0,03), IL-17 (σε pg/ml, από 3,2 σε 1,3 με p=0,03), MDA (σε nM/L, από
1,68 σε 1,10 με p=0,04) και TNFα/IL-10 (από 4,34 σε 3,40, με p=0,02). Για την
ομάδα των ασθενών που έλαβαν ustekimumab, παρατηρήθηκε σημαντικότερη μείωση στα
επίπεδα των MDA (σε nM/L από 1,41 σε 1,03 με p=0,02), σε αντίθεση με τις άλλες
δύο ομάδες. Σημαντική μείωση στα επίπεδα των IL-6 και IL-17 παρατηρείται στις
ομάδες των ustekinumab (IL-6 από 2,30 σε 1,90 με p=0,04, IL-17 από 1,79 σε 1,31
με p=0,04) και cyclosporine (IL-6 από 2,70 σε 1,80 με p=0,05, IL-17 από 4,43 σε
1,18 με p=0,03). Σημαντική αύξηση των επιπέδων της φετουίνης, άρα και μείωση
της φλεγμονής, παρουσίασε η ομάδα της ustekinumab (σε μg/ml από 28,60 σε 40,30
με p=0,03), σε αντίθεση με την ομάδα της cyclosporine (από 38,80 σε 20,60 με
p=0,05) όπου η μείωση δείχνει επιδείνωση της φλεγμονής. Αξιόλογη αύξηση των
επιπέδων της IL-12 παρουσιάστηκε στην ομάδα της κυκλοσπορίνης (σε pg/ml από
1,43 σε 1,49 με p=0,02), άρα και επιδείνωση της φλεγμονής, ενώ στις άλλες
ομάδες δεν αξιολογείται.
Συμπεράσματα: Οι ομάδες που έλαβαν anti-IL12/23 παράγοντα και κυκλοσπορίνη
παρουσίασαν βελτίωση τόσο του οξειδωτικού στρες (μείωση MDA) όσο και πλήθους
των δεικτών φλεγμονής, με την ustekinumab να υπερτερεί όσον αφορά τη φετουίνη
και την IL-12, και να φαίνεται αποτελεσματικότερη. Η anti-TNFα θεραπεία δεν
οδήγησε σε ασφαλή συμπεράσματα
