Τομέας Υγείας - Μητέρας - Παιδιού
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2016-11-21

2016

Πατσαντάρα Γιαννούλα

1. Γεώργιος Χρούσος, Καθηγητής Παιδιατρικής
2. Χρύσα Τζουμάκα-Μπακούλα, Ομότιμη Καθηγήτρια Παιδιατρικής
3. Μαρία Παπαγρηγορίου- Θεοδωρίδου, Ομότιμη Καθηγήτρια Παιδιατρικής
4. Ξενοφών Κρίκος, Επίκουρος Καθηγητής Παιδιατρικής
5. Ευαγγελία-Θεοφανώ Πιπεράκη, Επίκουρη Καθηγήτρια, Εργαστήριο Μικροβιολογίας Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
6. Αθανάσιος Μίχος, Επίκουρος Καθηγητής Παιδιατρικής
7. Ιωάννης Ρούτσιας, Επίκουρος Καθηγητής, Εργαστήριο Μικροβιολογίας Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Συμβιωτικές μορφές οξυούρου και παιδιού . Από τον παρασιτισμό στην αμφοτεροβίωση

Ελληνικά

Σκοπός: Ο Enterobius vermicularis, ο οξύουρος, είναι ο μικρότερος, ο λιγότερο παθογόνος νηματέλμινθας του εντέρου και ο τελευταίος που επιζεί στις «δυτικού» τρόπου ζωής ανθρώπινες κοινωνίες. Έχουν διατυπωθεί υποθέσεις ότι ενδέχεται να αποτελεί συμβιωτικό παράγοντα με ευεργετικό και μάλιστα προστατευτικό ρόλο.
Μέθοδολογία: Για τη διερεύνηση των παραπάνω υποθέσεων εξετάσθηκαν 1500 υγιή παιδιά ελληνικής και αλβανικής καταγωγής από το Μάιο του 2007 μέχρι το Μάρτιο του 2009, στους νομούς Βοιωτίας και Φωκίδας για την ανίχνευση του παρασίτου με τη μέθοδο της κολλητικής ταινίας. Εκτιμήθηκαν στα παρασιτούμενα παιδιά και σε μάρτυρες προσαρμοσμένους στην ηλικία, στο φύλο, στην εθνικότητα και στη χώρα που γεννήθηκαν, ο απόλυτος αριθμός και η εκατοστιαία αναλογία ηωσινοφίλων στο περιφερικό αίμα, τα επίπεδα της ηωσινοφιλικής κατιονικής πρωτεΐνης (ECP), της ολικής ανοσφαιρίνης Ε (IgE) και ειδικών ανοσφαιρινών Ε (sIgE) έναντι των συνηθεστέρων για την Ελλάδα τροφικών και εισπνεόμενων αλλεργιογόνων (μεμονωμένα ή/και σε συγκεκριμένα μείγματα). Η εύρεση sIgE ≥0.35 kU/L σε οποιοδήποτε αλλεργιογόνο ορίσθηκε ως κατάσταση ατοπίας. Διερευνήθηκε και ο λόγος ECP/απόλυτο αριθμό ηωσινοφίλων. Επιπλέον στα παιδιά με παράσιτο μετρήθηκαν στον ορό οι κυτταροκίνες: ιντερλευκίνη 2 (IL-2), ιντερλευκίνη 4 (IL-4), ιντερλευκίνη 5 (IL- 5), ιντερλευκίνη 10 (IL-10), παράγοντας νέκρωσης όγκων α (TNF-α) και ιντερφερόνη γ (INF-γ).
Τα παιδιά ομαδοποιήθηκαν ανάλογα με την παρουσία ή όχι του παρασίτου, τη θετική απόκριση σε ειδική ανοσοσφαιρίνη Ε, την εθνικότητα και τη χώρα που γεννήθηκαν. Τα παιδιά με ατοπία διακρίθηκαν με και χωρίς ιστορικό εκδήλωσης αλλεργικής νόσου τους προηγούμενους 12 μήνες.
Αποτελέσματα: Βρέθηκαν θετικά για οξυουρίαση 116 παιδιά (7.73%). Η συχνότητα της παρασίτωσης ήταν μεγαλύτερη στους αλβανόπαιδες από τους ελληνόπαιδες (20.2% και 5% αντίστοιχα). Ελέγχθηκαν 215 παιδιά μέσης ηλικίας 8.39 έτη, 105 με παράσιτο και 110 μάρτυρες. Ο απόλυτος αριθμός ηωσινοφίλων, οι τιμές ECP και IgE και ο βαθμός ευαισθητοποίησης σε τροφικά αλλεργιογόνα βρέθηκαν υψηλότερα στα μολυσμένα με παράσιτο παιδιά απ’ότι στα παιδιά χωρίς παράσιτο, υποδηλώνοντας κινητοποίηση της τύπου 2 ανοσολογικής απόκρισης. Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στο λόγο ECP/απόλυτο αριθμό ηωσινοφίλων, πιθανή ένδειξη ότι η λοίμωξη δεν επηρεάζει γενικότερα τον οργανισμό.
Τα ατοπικά παιδιά με παράσιτο παρουσίασαν υψηλότερα επίπεδα ολικής ανοσοσφαιρίνης Ε από τα μη ατοπικά, δηλαδή ισχυρότερη τύπου 2 απάντηση. Σε ελληνόπαιδες με ατοπία και ιστορικό αλλεργικών κλινικών εκδηλώσεων σημειώθηκαν μη αναμενόμενα ευρήματα χαμηλότερης τιμής απολύτου αριθμού ηωσινοφίλων ECP και λόγου ECP/απόλυτο αριθμό ηωσινοφίλων σε σύγκριση με αυτά χωρίς ιστορικό.
Στη σύγκριση Ελληνοπαίδων και Αλβανοπαίδων με παράσιτο τα επίπεδα ηωσινοφίλων βρέθηκαν περισσότερο αυξημένα στα δεύτερα και ιδιαίτερα στους Αλβανόπαιδες που γεννήθηκαν στην Αλβανία.
Παραδόξως ωστόσο στους Αλβανόπαιδες που γεννήθηκαν στην Αλβανία στην υποομάδα των ατοπικών οι τιμές του λόγου ECP/απόλυτο αριθμό ηωσινοφίλων και του TNF-α στην υποομάδα των μη ατοπικών βρέθηκαν μικρότερες συγκρινόμενες με αυτές των αντίστοιχων υποομάδων των Ελληνοπαίδων και των Αλβανοπαίδων γεννημένων στην Ελλάδα.
Συμπεράσματα: Συμπερασματικά φαίνεται ότι ο οξύουρος δεν είναι ιδιαίτερα επιβλαβές παράσιτο, κινητοποιεί την τύπου 2 ανοσολογική απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος των παιδιών που εξετάσθηκαν και θα μπορούσε να συνεισφέρει στην εκπαίδευση και στην ομοιοστασία του οργανισμού. Παρατηρήθηκε μεγαλύτερη ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού στα παιδιά με ατοπία χωρίς όμως αλλεργικά συμπτώματα. Επιπρόσθετα στα παιδιά με ατοπία υπάρχουν ενδείξεις ευεργετικής ανοσορρύθμισης και ιδιαίτερα σε εκείνα με θετικό ιστορικό κλινικών εκδηλώσεων. Φαίνεται επίσης ότι οι Αλβανόπαιδες που γεννήθηκαν στην Αλβανία εμφανίζουν μεγαλύτερη επαγρύπνηση και προστασία στις ανοσολογικές απάντήσεις σε σύγκριση τόσο με τους Αλβανόπαιδες που γεννήθηκαν στην Ελλάδα όσο και με τους Ελληνόπαιδες.

Enterobius vermicularis (οξύουρος), ανοσολογική απόκριση τύπου 2, ατοπία, συμβιωτικός οργανισμός, ευεργετική ανοσορρύθμιση

Όχι

0

Ναι

260

x, 105

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1324811/file.pdf

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1324811