Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Λεβέντης Γεώργιος, Ομότιμος Καθηγητής Εργατικού Δικαίου Νομικής Αθηνών
Περίληψη:
Η ραγδαία ανάπτυξη του επαγγελματισμού
στον αθλητισμό τα τελευταία χρόνια προσέδωσε στις αθλητικές έννομες
σχέσεις ευρύτερες διαστάσεις, τόσο κοινωνικές όσο και οικονομικές, με
αποτέλεσμα να καταστεί αναγκαία μια νομοθετική παρέμβαση για τη
ρύθμισή τους και τη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στον τομέα της
παροχής υπηρεσιών στον Αθλητισμό. Ένα σοβαρό ερώτημα που τίθεται
είναι αν μπορεί να υπάρξει εργασιακή σχέση στην αθλητική
δραστηριότητα και με ποια μορφή. Ο νομοθέτης ήδη από το 1970
προσπάθησε να ρυθμίσει τις διάφορες σχέσεις στον αθλητισμό,
παρεμβαίνοντας στη διαπραγματευτική ελευθερία των μερών. Ο ισχύων
νόμος για τον αθλητισμό, ο Ν. 2725/1999 όπως έχει τροποποιηθεί, είναι
ένας αρκετά παρεμβατικός νόμος, αφού ορίζει με λεπτομέρεια τις
περισσότερες πτυχές της αθλητικής ενασχόλησης, όπως την αμοιβή των
αθλητών, την ασφάλισή τους, τα στοιχεία των συμβολαίων, την οργάνωση
των σωματείων κ.α. Σε πολλές περιπτώσεις έχει εξουσιοδοτήσει τους
διάφορους κανονισμούς και καταστατικά των αθλητικών ομοσπονδιών,
των αθλητικών ενώσεων και των φορέων διοργάνωσης αθλητικών
συναντήσεων, να διαμορφώσουν το ουσιαστικό περιεχόμενο των εννόμων
σχέσεων μεταξύ των αθλητών και των ομάδων στις οποίες αυτοί
αθλούνται, πάντοτε όμως, υπακούοντας στα γενικά πλαίσια που ο ίδιος ο
νόμος έχει εισαγάγει.
Με βάση το νομικό πλαίσιο οργάνωσης του αθλητισμού στην Ελλάδα,
οι σχέσεις εργασίας των αθλητών διαμορφώνονται γύρω από δύο
θεμελιώδεις άξονες: αφενός, το νομικό χαρακτηρισμό της έννομης
σχέσης από τον ίδιο το νομοθέτη και αφετέρου, την τυπική διάκριση
μεταξύ επαγγελματιών/αμειβόμενων και ερασιτεχνών αθλητών. Ωστόσο,
τα κριτήρια νομικού χαρακτηρισμού που εισηγείται ο ισχύων αθλητικός
νόμος πολύ συχνά βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τις πραγματικές
συνθήκες απασχόλησης των αθλητών, καθώς φαινομενικά ερασιτέχνες
αθλητές, στερούνται της νομικής προστασίας της εργατικής νομοθεσίας.
Κρίσιμο εν προκειμένω είναι το ζήτημα του ορθού νομικού
χαρακτηρισμού των συγκεκριμένων εννόμων σχέσεων και της
συνακόλουθης απόδοσης του προσήκοντος επιπέδου νομικής
προστασίας. Τόσο η ελληνική νομική θεωρία όσο και σημαντική μερίδα
της νομολογίας, αποδίδουν ιδιαίτερη έμφαση στον ορθό νομικό
χαρακτηρισμό, τον οποίο εγκαθιστούν ορθά στον πυρήνα της
δικαιοδοτικής λειτουργίας. Επομένως, η δικαστική λειτουργία οφείλει να
αναζητήσει αδέσμευτα τον αρμόζοντα νομικό χαρακτηρισμό, σύμφωνα με
το πραγματικό περιεχόμενο της έννομης σχέσης, αγνοώντας τον τυχόν
εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό που προσδιορίζεται ex lege.
Λέξεις-κλειδιά:
ποδόσφαιρο, δίκαιο, συμβόλαια, αθλητής, ΕΠΟ, επίλυση διαφορών, Bosman, ερασιτέχνες, επαγγελματίες
