Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Χαιροπούλου Χ., Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Κουτσούκη Δ., Καθηγήτρια, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Καλουψής Σ., Αναπληρωτής Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Πληθώρα ερευνών έχει ασχοληθεί στο παρελθόν με τα κίνητρα συμμετοχής στον αθλητισμό για άτομα με αναπηρία (Paulsen, French & Sherrill, 1990; Sherrill, et al., 1990; Martin & Gill, 1991; White & Duda, 1993; Campbell & Jones ,1994;Zoerink & Wilson, 1995; Page, O’Connor & Peterson, 2001; Skordilis, et al.,,
2002;Gimeno, et al., 2005; Skordilis & Stavrou, 2005; Skordilis, et al., 2006;
Chen, et al., 2007). Ο αντίστοιχος αριθμός μελετών στην Ελλάδα είναι σχετικά
μικρός (Σκαφίδα, 2002; Skordilis, και συν., 2003; Μαγγουρίτσα, και συν., 2004;
Κοκαρίδας, και συν., 2005; Stavrou & Skordilis, 2007) και εστιάζει κυρίως σε
αθλητές του στίβου και της καλαθοσφαίρισης. Σκοπός της παρούσας έρευνας
ήταν να εξετάσει τα κίνητρα συμμετοχής στον αθλητισμό αθλητών/ριών της
κολύμβησης με κινητικές αναπηρίες. Συγκεκριμένα εξετάστηκαν οι διαφορές
ανάμεσα στους αθλητές/τριες με και χωρίς αναπηρία, στα κίνητρα συμμετοχής, αίσθηση επιτυχίας, προσανατολισμού και επιτυχία στον αθλητισμό.
ΜΕΘΟΔΟΣ
Το δείγμα αποτέλεσαν 82 αθλητές/ριες (42 με κινητικές αναπηρίες και 40 χωρίς
αναπηρία), οι οποίοι ασχολούνταν με το άθλημα της κολύμβησης, σε αγωνιστικό επίπεδο. Για τους σκοπούς της έρευνας χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα ερωτηματολόγια: (α) το ερωτηματολόγιο του αθλητικού προσανατολισμού SOQ (Gill & Detter, 1988), (β) το ερωτηματολόγιο του αθλητικού προσανατολισμού TEOSQ (Duda, 1989, Duda, 1992), (γ) το ερωτηματολόγιο της αντιλαμβανόμενης επιτυχίας POSQ (Roberts, 1993; Roberts & Treasure, 1995; Roberts, Treasure & Balague, 1998) και τέλος (δ) η κλίμακα των αθλητικών κινήτρων SMS (Pelletier και συν., 1995). Για την αξιολόγηση των απαντήσεων χρησιμοποιήθηκε το SPSS (Norusis, 1993), με πολυμεταβλητικές (MANOVA) και μονομεταβλητικές (ANOVA’S) αναλύσεις, συντελεστής εσωτερικής συνοχής Cronbach alpha και p<0.05 επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Οι αθλητές με κινητικές αναπηρίες ήταν πιο ανταγωνιστικοί και με μεγαλύτερη
εξωτερική παρακίνηση όσον αφορά την αναγνώριση, σε σχέση με τους
συναθλητές τους χωρίς αναπηρία. Αντίθετα, οι αθλητές χωρίς αναπηρία είχαν
υψηλότερη εξωτερική παρακίνηση και συγκεκριμένα, ενδοβολική και εξωτερική ρύθμιση. Δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των αθλητών με και χωρίς αναπηρία στους παράγοντες του Εγώ, του Έργου, στην προδιάθεση για νίκη, την κατάκτηση προσωπικών στόχων και στα εσωτερικά κίνητρα. Οι άνδρες με κινητική αναπηρία ήταν πιο ανταγωνιστικοί και πιο προσανατολισμένοι στη νίκη και με μεγαλύτερη εσωτερική παρακίνηση από τις γυναίκες. Δεν υπήρξαν διαφορές στο Έργο, το Εγώ, τη εξωτερική παρακίνηση και την έλλειψη παρακίνησης αναφορικά με το φύλο. Οι αθλητές με κινητική αναπηρία που είχαν συμμετάσχει σε αγώνες διεθνούς επιπέδου χαρακτηρίζονταν από υψηλά επίπεδα εσωτερικής παρακίνησης, υψηλή ανταγωνιστικότητα και κατάκτηση προσωπικών στόχων.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Συμπερασματικά, ο προσανατολισμός, τα κίνητρα συμμετοχής, η αντίληψη της
επιτυχίας, καθώς και ο τρόπος επιδίωξής της σε αθλητές με κινητικές αναπηρίες, παρουσιάζουν περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές σε σχέση με τους αθλητές χωρίς αναπηρία.
