Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Τζιωρτζής Σ., Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Σμυρνιώτου Α., Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Παραδείσης Γ., Λέκτορας, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να μελετήσει τα αποτελέσματα της προπόνησης ταχύτητας με αντίσταση και της προπόνησης ταχύτητας χωρίς εξωτερική επιβάρυνση στη φάση της επιτάχυνσης και στη φάση της μέγιστης ταχύτητας.
16 αθλητές δρόμων ταχύτητας (12 άντρες, 4 γυναίκες, ηλικίας 25±4 ετών, ύψους 1,72±0,08m και βάρους 61,5±10,6kg) χωρίστηκαν σε δυο ομάδες και ακολούθησαν το ίδιο προπονητικό πρόγραμμα. Η μια ομάδα εκτελούσε το προπονητικό πρόγραμμα με αντίσταση με τη χρήση αλεξίπτωτου μεγάλου μεγέθους (n=8) ενώ η άλλη ομάδα εκτελούσε το πρόγραμμα χωρίς εξωτερική επιβάρυνση (n=8). Το προπονητικό πρόγραμμα περιελάμβανε 4x30μ και 4x50μ μέγιστης έντασης δρομικών αποστάσεων με συχνότητα εφαρμογής 3 φορές την εβδομάδα διάρκειας 4 εβδομάδων. Δυο ημέρες πριν και δυο ημέρες μετά το πρόγραμμα παρέμβασης οι μετέχοντες αξιολογήθηκαν σε δρόμο ταχύτητας 50μ και μετρήθηκαν οι δρομικές αποστάσεις των 0-10μ, 10-20μ, 20-40μ και 40-50μ. Τα αποτελέσματα της αρχικής μέτρησης έδειξαν ότι η μέγιστη ταχύτητα επιτεύχθηκε στην απόσταση των 20-40μ, επομένως για τη φάση της επιτάχυνσης αναλύθηκαν τα δεδομένα των 20 πρώτων μέτρων (0-20μ) και για τη φάση της μέγιστης ταχύτητας τα δεδομένα των επόμενων 30 μέτρων (20-50μ) της απόστασης των 50μ. Επιπλέον αναλύθηκαν και τα κινηματικά χαρακτηριστικά του δρομικού διασκελισμού (μήκος, συχνότητα, χρόνος πτήσης και χρόνος στήριξης του δρομικού διασκελισμού) μεταξύ των 1-7μ για τη φάση της επιτάχυνσης και μεταξύ των 40-46μ για τη φάση της μέγιστης ταχύτητας.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η προπόνηση ταχύτητας με αντίσταση βελτίωσε την ταχύτητα στη φάση της επιτάχυνσης στις αποστάσεις των 0-10μ (t= -2,722, p=0,03), 10-20μ (t= -3,153, p=0,016) και στη συνολική απόσταση των 0-20μ (t= -4,427, p=0,003), ενώ η προπόνηση ταχύτητας χωρίς επιβάρυνση βελτίωσε την ταχύτητα μόνο στη συνολική απόσταση των 0-20μ (t= -3,174, p=0,016). Ωστόσο η ανάλυση συνδιακύμανσης (ANCOVA), έδειξε ότι η προπόνηση ταχύτητας με αντίσταση επέφερε μεγαλύτερη βελτίωση σε σχέση με την προπόνηση ταχύτητας χωρίς επιβάρυνση στην απόσταση των 0-20μ (F1,12=5,307, p=0,04). Για τη φάση της μέγιστης ταχύτητας η προπόνηση ταχύτητας με αντίσταση βελτίωσε την ταχύτητα στην απόσταση των 40-50μ (t= -2,910, p=0,023) ενώ δεν παρατηρήθηκε βελτίωση σε καμιά δρομική απόσταση με την προπόνηση ταχύτητας χωρίς επιβάρυνση. Όσον αφορά τα κινηματικά χαρακτηριστικά του δρομικού διασκελισμού, η προπόνηση ταχύτητας με αντίσταση αύξησε το μήκος διασκελισμού (t= -2,367, p=0,05) στη φάση της επιτάχυνσης και τη συχνότητα διασκελισμού στη φάση της μέγιστης ταχύτητας (t= -2,062, p=0,078) και η προπόνηση ταχύτητας χωρίς επιβάρυνση αύξησε το μήκος διασκελισμού στη φάση της επιτάχυνσης (t= -2,074, p=0,077).
Συμπερασματικά, η προπόνηση ταχύτητας με αντίσταση με τη χρήση αλεξίπτωτου μεγάλου μεγέθους για 4 εβδομάδες βελτίωσε την ταχύτητα στη φάση της επιτάχυνσης μέσω της αύξησης του μήκους διασκελισμού και στη φάση της μέγιστης ταχύτητας μέσω της αύξησης της συχνότητας διασκελισμού, σε αθλητές δρόμων ταχύτητας .
