Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κουτσούκη Δ., Καθηγήτρια, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Σκορδίλης Ε., Επίκουρος Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Τσίγκανος Γ., Λέκτορας, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να αξιολογηθούν τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας προεφήβων με επιληψία της Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄ τάξης Δημοτικού Σχολείου, καθώς και εφήβων με επιληψία που φοιτούν σε γυμνάσια / λύκεια, στους νομούς Αχαΐας, Αιτωλοακαρνανίας και Αττικής, η διερεύνηση των διαφορών στη φυσική δραστηριοποίηση προεφήβων και εφήβων με επιληψία με τους συνομηλίκους τους χωρίς επιληψία και το επίπεδο καθιστικών δραστηριοτήτων για όλους τους συμμετέχοντες.
Μέθοδος: Εξετάστηκαν 90 μαθητές με επιληψία και 90 μαθητές χωρίς επιληψία ηλικίας 10-17 ετών, οι οποίοι αντιστοιχήθηκαν ως προς την ηλικία, το φύλο, το σχολείο και την τάξη φοίτησης. Η φυσική δραστηριότητα αξιολογήθηκε με το με το ερωτηματολόγιο «Αυτο-αναφερόμενη Αξιολόγηση Φυσικής Δραστηριότητας» (SAPAC), το οποίο όλοι οι μαθητές συμπλήρωσαν για τρεις διαφορετικές ημέρες της εβδομάδας, δύο φορές καθημερινή και μία Σαββατοκύριακο. Το ερωτηματολόγιο περιελάμβανε το χρόνο, την ένταση και τη διάρκεια διάφορων αθλητικών και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων που οι δοκιμαζόμενοι είχαν εκτελέσει πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το σχολείο και υπολογίστηκαν ο συνολικός χρόνος της φυσικής δραστηριότητας, ο σταθμικός δείκτης δραστηριότητας (λεπτά δραστηριότητας Χ ΜΕΤ Χ δείκτη έντασης φυσικής δραστηριότητας) και ο συνολικός χρόνος των καθιστικών δραστηριοτήτων. Η στατιστική ανάλυση περιελάμβανε παραμετρικές και απαραμετρικές συσχετίσεις μεταξύ των μεταβλητών και μια σειρά από(MANOVAς) και (ANOVAς) για τον έλεγχο διαφορών μεταξύ των ανεξάρτητων μεταβλητών (επιληψία, ηλικία, φάρμακα, συχνότητα κρίσεων, μορφωτικό επίπεδο γονέων) ως προς τη φυσική δραστηριότητα και τις καθιστικές δραστηριότητες.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μαθητές χωρίς επιληψία είχαν σημαντικά υψηλότερες επιδόσεις στο χρόνο συμμετοχής σε αθλητικές δραστηριότητες (F= 79,953 p= ,000 και n2= ,310) και στο σταθμικό δείκτη ΦΔ (F= 42,286 p= ,000 και n2= ,192) συγκριτικά με τους μαθητές με επιληψία, αλλά ως προς τις καθιστικές τους δραστηριότητες, δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Κατά τη σύγκριση όμως των ομάδων με επιληψία μόνο, οι προέφηβοι με επιληψία είχαν σημαντικά χαμηλότερα αποτελέσματα στις καθιστικές δραστηριότητες (F= 8,405 p= ,005 και n2= ,) συγκριτικά με τους εφήβους με επιληψία. Όσον αφορά τους μαθητές με επιληψία, βρέθηκε σημαντικά αρνητική συσχέτιση ανάμεσα σε καθιστικές δραστηριότητες και χρόνο συμμετοχής στις φυσικές δραστηριότητες (r = -,253 και p = ,016) όπως επίσης και στο Σταθμικό Δείκτη ΦΔ (r = -,250 και p = ,018). Όμως, στους μαθητές χωρίς επιληψία δεν υπήρχε σημαντικά αρνητική συσχέτιση σε καμία από τις προηγούμενες παραμέτρους αν και η συσχέτιση ανάμεσα στις καθιστικές συνήθειες και στο Σταθμικό Δείκτη ΦΔ ( r = -,196 και p = ,164) πλησίασε το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας.
Συμπέρασμα: Οι μαθητές 10-17 ετών με επιληψία έχουν μειωμένα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας που πιθανώς να οφείλεται σε μύθους και προκαταλήψεις που συνδέονται με την επιληψία, όπως, ότι η άσκηση επιδεινώνει τις επιληπτικές κρίσεις και ο στιγματισμός που αδικαιολόγητα υπάρχει μεταξύ των συνανθρώπων για τα άτομα με επιληψία. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ενημερώνονται για τα οφέλη της άσκησης και να δίνουν αρκετές ευκαιρίες στα παιδιά και εφήβους με επιληψία για παιχνίδι και αθλητισμό στον ελεύθερο χρόνο τους αντί να τα στρέφουν σε καθιστικές δραστηριότητες.
