Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Χαρίλαος Κουτής, Καθηγητής, Δημόσια Υγεία, ΤΕΙ Αθήνας
Μαρία Πολυκανδριώτη, Επίκουρος Καθηγήτρια, Νοσηλευτική, ΤΕΙ Αθήνας
Αθηνά Στεφανάτου, Επιστημονικός Συνεργάτης, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Οι ψυχολογικοί παράγοντες εμπλέκονται τόσο στη πρόκληση όσο και στη πρόγνωση της στεφανιαίας νόσου. Για το λόγο αυτό διάφορες παρεμβατικές μέθοδοι έχουν ελεγχθεί μέσα από κλινικές δοκιμές ως προς την αποτελεσματικότητα τους σε αυτούς τους ασθενείς. Η στεφανιαία νόσος συνδέεται και με μείωση της αυτοεκτίμησης και αυτοαποτελεσματικότητας των ασθενών. Η τεχνική της αυτόεπιβεβαίωσης, της γραπτής δηλαδή αναφοράς σε προηγούμενα επιτεύγματα από τον εξασκούμενο, έχει φανερώσει ευεργετικά οφέλη ως προς αυτές τις παραμέτρους, αλλά και γενικότερα. Ωστόσο, δεν υπάρχουν σχετικά ευρήματα σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο.
Σκοπός: Η εξέταση της επίδρασης μιας παρεμβατικής τεχνικής διαχείρισης του στρες στις αντιλήψεις, τη ψυχική υγεία και τις συμπεριφορές υγείας ασθενών με στεφανιαία νόσο.
Υλικό και Μεθοδολογία: Το υλικό μας αποτέλεσαν 100 συμμετέχοντες. Στη προκειμένη έρευνα επιλέχθηκε παράλληλα με την ομάδα παρέμβασης (n=50 άτομα) και η χρήση μιας ομάδας ελέγχου (n=50 άτομα). Η ομάδα ελέγχου χρησιμεύει στις μη φαρμακευτικές μελέτες πιθανώς ακόμα περισσότερο από όσο στις φαρμακευτικές κλινικές δοκιμές λόγω της υπόθεσης περί επίδρασης των τιμών των εξαρτημένων μεταβλητών εξαιτίας μεταβολών στη ψυχική κατάσταση, οι οποίες δύνανται να επέλθουν ως αποτέλεσμα της γνώσης συμπερίληψης σε μια παρεμβατική ομάδα. Οι δύο ομάδες συμπλήρωσαν μια φόρμα κοινωνικοδημογραφικών, ανθρωπομετρικών και ιατρικών μεταβλητών, το μέσο όρο ωρών ύπνου τις τελευταίες 15 ημέρες, την αυτοαναφορά υγείας και τις κλίμακες Healthy Lifestyle and Personal Control Questionnaire, Subjective Happiness Scale, Rosenberg Self-esteem Scale, Generalized Self-Efficacy scale και Hospital Anxiety and Depression Scale. Οι μετρήσεις δόθηκαν κατά την εισαγωγή στη μελέτη και μετά από δύο μήνες.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα του ελέγχου δείχνουν ότι μετά το πρόγραμμα παρέμβασης βελτιώνεται σημαντικά η συμπεριφορά των συμμετεχόντων ως προς τις υγιεινές διατροφικές επιλογές (t=-4,219, pvalue<5%), την καθημερινή ρουτίνα του ατόμου (t=-4,072, p-value<5%) και τη κοινωνική και νοητική του ισορροπία ακολουθούν την κανονική κατανομή (t=-5,383, p-value<5%). Τα αποτελέσματα του ελέγχου δείχνουν ότι μειώνεται σημαντικά η κατάθλιψη (t=3,056, p-value=0,003<5%) και το άγχος (t=5,190, pvalue<5%), αλλά δεν υπάρχει σημαντική στατιστική διαφορά στην υποκειμενική ευτυχία πριν την παρέμβαση (t=-0,648, p-value=0,519) και μετά την παρέμβαση (t=-0,890, p-value=0,377). Δεν υπάρχει σημαντική στατιστική διαφορά στην αυτοεκτίμηση πριν την παρέμβαση (t=-1,212, p-value=0,229) και μετά την παρέμβαση (t=-0,430, p-value=0,669), καθώς επίσης και στην γενική αυτοαποτελεσματικότητα πριν την παρέμβαση (t=-0,528, p-value=0,599) και μετά την παρέμβαση (t=-0,885, p-value=0,380).
Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν πως δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές μεταξύ της ομάδας παρεμβάσεως και της ομάδας ελέγχου και αυτό πιθανόν οφείλεται στο hawthorn effect. Από την άλλη όμως πλευρά, οι μετρήσεις που έγιναν προ και κατόπιν της παρεμβάσεως, φαίνεται να διακυμαίνονται όσον αφορά την συμπεριφορά υγείας, το άγχος και την κατάθλιψη.
Λέξεις-κλειδιά:
Στεφανιαία νόσος,Αυτοεπιβεβαίωση,Ψυχολογικές παρεμβάσεις,Κατάθλιψη,Άγχος
