Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Δημήτριος Τούσουλης,Καθηγητής, Ιατρική,ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Τσιούφης,Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Ελένη Κυρίτση, Καθηγήτρια,Νοσηλευτική, ΑΤΕΙ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η παχυσαρκία έχει γίνει μια επιδημία και συσχετίζεται με τις καρδιολογικές παθήσεις. Παρόλα αυτά η αποκλειστική χρήση του BMI ως μέτρο για τον καθορισμό της παχυσαρκίας δεν είναι το ποιο ακριβές εργαλείο για την αξιολόγηση της ανάπτυξης καρδιαγγειακού κινδύνου. Μετρήσεις της κεντρικής παχυσαρκίας και μέτρηση της περιφερείας της μέσης σχετίζονται σημαντικά με την παρουσία λιπώδους ιστού και καρδιακών συμβάντων. Παρόλα αυτά υπάρχουν ανεπαρκή και αντιφατικά δεδομένα σε σχέση με πια παράμετρο μέτρησης της παχυσαρκίας πρέπει να χρησιμοποιείται για την προγνωστική διάγνωση των απερχόμενων καρδιακών συμβάντων.
Σκοπός: Σκοπός αυτής της μελέτης είναι να αποδείξει, την προγνωστική αξία του BMI, της περιμέτρου μέσης WC και της περιφέρειας WHR σαν προγνωστικό δείκτη ανάπτυξης στεφανιαίας νόσου (CAD) σε ένα πληθυσμό ασθενών με πρωτοπαθή αρτηριακή υπέρταση.
Υλικό και Μέθοδος: Παρακολουθήθηκαν 2266 υπερτασικοί ασθενείς με πρωτοπαθή υπέρταση (μέσος όρος ηλικίας 57,8 έτη, άνδρες 1083, αρτηριακή πίεση 143/89 mmΗg ) οι οποίοι ήταν ελεύθεροι από καρδιακά νοσήματα για περίοδο 6 ετών. Όλοι οι ασθενείς είχαν το ελάχιστο μια ετήσια επίσκεψη με αιματολογικό έλεγχο και πλήρη υπερηχογραφική και ηλεκτροκαρδιογραφική μελέτη για να καθοριστεί το πάχος της αριστερής κοιλίας. Η στεφανιαία νόσος ορίστηκε ως το ιστορικό εμφράγματος μυοκαρδίου ή σημαντικής στεφανιαίας αρτηριακής στένωσης, η οποία ανακαλύφθηκε από αγγειογραφία ή διαδικασία στεφανιαίας απαναγγείωσης.
Αποτελέσματα: Η επίπτωση της στεφανιαίας νόσου κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης ήταν το 2,33% υπερτασικών ασθενών που παρουσίασαν CAD (n=53) είχαν κατά την αρχή της διαδικασίας παρακολούθησης μεγαλύτερη περίμετρο μέσης WC (101,1 +_11,7 vs 96,4 +_12 cm, p=0,005), WHR (0,94+- 0,07 vs 0,89 +_ 0,08 cm με p < 0,0001 ) και πάχος αριστερής κοιλίας LV (117 _+ 26,8 vs 103,3 +-27 g/m2 , p= 0,0001) σε σύγκριση με αυτούς που δεν εμφάνισαν στεφανιαία νόσο κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης (n=2213). Δεν υπήρξε διαφορά σε σύγκριση με την αρτηριακή πίεση ΒΡ και το BMI (p=NS for all). Χρησιμοποιώντας πολυπαραγοντική ανάλυση και την παλινδρόμηση Cox, το WC (HR 1037, p=0,002) και το πάχος αριστερής κοιλίας (HR 1010 p=0,044) βρέθηκαν σαν ανεξάρτητοι προγνωστικοί δείκτες για την ανάπτυξη στεφανιαίας νόσου.
Συμπεράσματα: Σε ασθενείς με πρωτοπαθή υπέρταση η περίμετρος μέσης WC μπορεί να είναι ένας προγνωστικός δείκτης εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, ενώ το BMI και το WHR δεν έδειξαν καμία προγνωστική αξία. Αυτά τα αποτελέσματα καταδεικνύουν την περίμετρο μέσης WC ως ένα εύκολο κλινικό εργαλείο για την πρόγνωση της υπέρτασης ανάμεσα σε ασθενείς με παχυσαρκία.
Λέξεις-κλειδιά:
Παχυσαρκία, Περίμετρος μέσης, Στεφανιαία νόσος, Υπέρταση
