Μονάδα:
ΠΜΣ Μεταβολικά Νοσήματα των ΟστώνΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-11-14
Συγγραφέας:
Μπούκας Κωνσταντίνος
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Λυρίτης Γεώργιος, Ομότιμος Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Κασσή Ευανθία, Αναπληρωτής Καθηγήτρια, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Τριανταφυλλόπουλος Ιωάννης, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Αγχώδεις διαταραχές, σακχαρώδης διαβήτης και οστεοπόρωση: μηχανισμοί και αλληλεπιδράσεις
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Αγχώδεις διαταραχές, σακχαρώδης διαβήτης και οστεοπόρωση: μηχανισμοί και αλληλεπιδράσεις
Περίληψη:
Η οστεοπόρωση αποτελεί το πιο συχνό μεταβολικό νόσημα των οστών και είναι μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας καθώς προκαλεί σοβαρές επιπτώσεις σε ατομικό, κοινωνικό αλλά και σε μακροοικονομικό επίπεδο. Η οστεοπόρωση και τα οστεοπορωτικά κατάγματα αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό επιδημιολογικό πρόβλημα για άνδρες και γυναίκες, σχετιζόμενο και με την αύξηση του μέσου όρου ηλικίας. Οι αγχώδεις διαταραχές είναι οι συνηθέστερες ψυχιατρικές διαταραχές, με σημαντικό κοινωνικοοικονομικό κόστος, που απαντώνται σε συχνότητα 13 - 29% κατά τη διάρκεια της ζωής. Τα νοσήματα αυτά οδηγούν σε σημαντική λειτουργική εξασθένιση και εξαιρετικά αυξημένη χρησιμοποίηση πόρων υγειονομικής περίθαλψης. Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μεταβολικό νόσημα το οποίο χαρακτηρίζεται από αυξημένη συγκέντρωση του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης. Οφείλεται σε ελαττωμένη έκκριση ινσουλίνης είτε σε ελαττωμένη ευαισθησία των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη. Οι κύριοι τύποι σακχαρώδη διαβήτη είναι ο ινσουλινο-εξαρτώμενος διαβήτης τύπου 1, ο μη ινσουλινο-εξαρτώμενος διαβήτης τύπου 2 και ο διαβήτης της κύησης. Η νόσος έχει χρόνια εξέλιξη και μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές, όπως στεφανιαία νόσο, αγγειοπάθεια, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, αμφιβληστροειδοπάθεια και περιφερική νευροπάθεια.
Υπάρχουν κλινικές και προκλινικές μελέτες που έχουν συνδέσει τις αγχώδεις διαταραχές με την παθογένεια της οστεοπόρωσης και αντίστροφα. Έχει διαπιστωθεί ότι οι αγχώδεις διαταραχές ενεργοποιούν το συμπαθητικό νευρικό σύστημα και τον άξονα υποθάλαμος – υπόφυση – επινεφρίδια με αποτέλεσμα την παραγωγή κορτιζόλης και την επαγωγή της οστικής απώλειας. Παράλληλα, το χρόνιο άγχος έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση του συνολικού φλεγμονώδους status του οργανισμού, την αύξηση του οξειδωτικού stress, την παραγωγή κυτοκινών, λεπτίνης, λυσοφωσφατιδικού οξέος, και σεροτονίνης. Όλοι οι παραπάνω παράγοντες, σε συνδυασμό με την αύξηση της συχνότητας αρτηριακής υπέρτασης και χρόνιας ηπατοπάθειας, καταστέλλουν την οστική παραγωγή και επάγουν την οστική απορρόφηση, προδιαθέτοντας για οστεοπόρωση.
Όπως οι αγχώδεις διαταραχές, έτσι και ο σακχαρώδης διαβήτης προκαλεί οστεοπόρωση. Οι μηχανισμοί που το επιτυγχάνουν περιλαμβάνουν την υπεργλυκαιμία και την υπερινσουλιναιμία, ενώ σημαντικό ρόλο παίζουν η σκληροστίνη, η οστεοκαλσίνη, η αμυλίνη, η βιταμίνη D και η παχυσαρκία.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Αγχώδεις διαταραχές, Σακχαρώδης διαβήτης, Οστεοπόρωση, Αλληλεπιδράσεις, Μηχανισμοί
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
151
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
Mpoukas Konstantinos Master.pdf
1 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
