Μονάδα:
Κατεύθυνση Ευρωπαϊκή ιστορίαΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-11-22
Συγγραφέας:
Κάντζιας-Ρόντε Αλεξάντερ-Κρίστιαν
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κωνσταντίνος Ράπτης, αναπληρωτής καθηγητής, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κωνσταντίνος Γαγανάκης, αναπληρωτής καθηγητής, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μαρία Παπαθανασίου, επίκουρη καθηγήτρια, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Το πείραμα της «κόκκινης Βιέννης» (1919-1934). Προβλήματα και αντιφάσεις του εγχειρήματος του «σοσιαλισμού σε μια πόλη».
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Το πείραμα της «κόκκινης Βιέννης» (1919-1934). Προβλήματα και αντιφάσεις του εγχειρήματος του «σοσιαλισμού σε μια πόλη».
Περίληψη:
Την περίοδο του Μεσοπολέμου η Βιέννη αποτέλεσε τον τόπο ενός πρωτότυπου εγχειρήματος κοινωνικού μετασχηματισμού μέσω της εφαρμογής ενός προγράμματος μεταρρυθμίσεων προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Φορέας και οργανωτής αυτής της προσπάθειας υπήρξε το αυστριακό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, το οποίο από το 1919 μέχρι και το 1934 χάρη στην απόλυτη πλειοψηφία που κατακτούσε στις εκλογές ήλεγχε την τοπική κυβέρνηση.
Το πρόγραμμα των σοσιαλδημοκρατών στόχευε στον εκσυγχρονισμό και την επέκταση του εκπαιδευτικού και υγειονομικού συστήματος, ενώ εκείνο που κάνει μέχρι και σήμερα το παράδειγμα της «κόκκινης Βιέννης» να ξεχωρίζει είναι το γιγαντιαίο πρόγραμμα κατασκευής κοινωνικών κατοικιών, με το οποίο επιχειρήθηκε να αντιμετωπιστεί το οξύ στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε η πόλη. Επρόκειτο ταυτόχρονα και για μια εκτεταμένη παρέμβαση στον αστικό χώρο που στόχευε να κάνει ορατούς τους ανθρώπους εκείνους που οι πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων και δημοτικών αρχών είχαν θέσει στο περιθώριο. Επιπλέον η δημιουργία μιας πολιτιστικής ηγεμονίας της εργατικής τάξης θεωρούνταν ως απαραίτητο βήμα για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας και σε κεντρικό επίπεδο. Το γεγονός όμως ότι εκτός της πρωτεύουσας είχαν επικρατήσει οι δυνάμεις της Δεξιάς σήμαινε ότι η Βιέννη βρισκόταν πολιτικά απομονωμένη από την υπόλοιπη Αυστρία και ταυτόχρονα σε πολλαπλά επίπεδα υπερβολικά εξαρτημένη από την κεντρική κυβέρνηση και τις επιλογές της.
Στόχος αυτής της εργασίας είναι η αναμέτρηση με τα προβλήματα και τις αντιφάσεις του εγχειρήματος της «κόκκινης Βιέννης», που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως «σοσιαλισμός σε μια πόλη». Ιδιαίτερη βαρύτητα θα δοθεί στις εντάσεις που αναπτύσσονταν ανάμεσα στην ηγεσία του σοσιαλδημοκρατικού κινήματος και στα εργατικά στρώματα, μεγάλο μέρος των οποίων ήταν όχι μόνο ψηφοφόροι αλλά και μέλη του κόμματος.
Οι εντάσεις αυτές προέκυπταν καθώς παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονταν ήταν προς όφελος τους συχνά έρχονταν και σε αντίθεση με τις πρακτικές και τον τρόπο ζωής των στρωμάτων αυτών, καθώς επρόκειτο για αποφάσεις που λαμβάνονταν και υλοποιούνταν «από τα πάνω» χωρίς την συμμετοχή τους. Η επιδίωξη της ηγεσίας να ρυθμίζει και να ελέγχει κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο που από τους περισσότερους εκλαμβανόταν ως ασφυκτικό και από το οποίο αναζητούσαν τρόπους για να ξεφύγουν.
Η διαρκής αυτή αντίθεση ανάμεσα στις διαφορετικές επιδιώξεις βάσης και ηγεσίας λαμβάνει ανοιχτή μορφή και κορυφώνεται σε τρείς κυρίως στιγμές: στα επαναστατικά γεγονότα του Νοεμβρίου του 1918, στην εξέγερση του Ιουλίου του 1927 και στον σύντομο αυστριακό εμφύλιο του Φεβρουαρίου του 1934, όταν και το πείραμα της «κόκκινης Βιέννης» θα φτάσει στο τέλος του.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Ιστορία
Λέξεις-κλειδιά:
Αυστρία, Βιέννη, Αυστρομαρξισμός, Σοσιαλδημοκρατία, Μεσοπόλεμος
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
319
