Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Τούτουζας Κωνσταντίνος, Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Κυρίτση Ελένη, Καθηγήτρια, ΑΤΕΙ
Τούσουλης Δημήτριος, Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η χρήση της κερκιδικής αρτηρίας για διενέργεια αριστερού καρδιακού καθετηριασμού, είναι συνεχώς αυξανόμενη. Η ένταση του πόνου κατά την παρακέντηση της αρτηρίας, παίζει ρόλο στην ικανοποίηση του ασθενούς και στην καλύτερη πορεία της εξέτασης.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να συγκριθεί η ένταση του πόνου στο σημείο παρακέντησης της κερκιδικής αρτηρίας σε ασθενείς που υποβάλλονται σε στεφανιογραφικό έλεγχο, με τη χρήση δύο διαφορετικών τοπικών αναισθητικών (κρέμας EMLA και ενέσιμης λιδοκαΐνης).
Υλικό και μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 444 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε διακερκιδική στεφανιαία αγγειογραφία. Η ένταση του πόνου αξιολογήθηκε σύμφωνα με την οπτική αναλογική κλίμακα μέτρησης πόνου (VAS), αμέσως μετά την παρακέντηση και 30 λεπτά μετά την αφαίρεση του θηκαριού. Η στατιστική ανάλυση έγινε με την χρήση του στατιστικού προγράμματος SPSS 18.0 (SPSS Inc.Chicago, IL, USA).
Αποτελέσματα: Από τους συμμετέχοντες στη μελέτη το 73,0% ήταν άνδρες. Όσον αφορά τους άνδρες, δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στην ένταση του πόνου κατά την παρακέντηση μεταξύ της ομάδας της EMLA (4,8±1,0) και της ομάδας της υποδόριας λιδοκαΐνης (4,8±1,2) (p=0,921). Ομοίως, όσον αφορά τις γυναίκες δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στην ένταση του πόνου κατά την παρακέντηση μεταξύ της ομάδας της EMLA (4,9±1,0) και της ομάδας της υποδόριας λιδοκαΐνης (4,8±1,2) (p=0,592). 30 λεπτά μετά την εξέταση, ο πόνος στο 97,4% των ασθενών ήταν μηδενικός. Επιθυμία επανάληψης της εξέτασης με την ίδια τεχνική αναισθησίας, δήλωσε το 90,2% της ομάδας της EMLA και το 79,0% της ομάδας της λιδοκαΐνης.
Συμπεράσματα: Η χρήση των δύο τοπικών αναισθητικών είναι το ίδιο αποτελεσματική από άποψη πόνου και ικανοποίησης των ασθενών.
