Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Παραδείσης Γεώργιος ,Επίκουρος Καθηγητής,ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Τσολάκης Χαρίλαος ,Αναπληρωτής Καθηγητής,ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Σμυρνιώτου Αθανασία ,Αναπληρώτρια Καθηγήτρια,ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Η μηχανική σκληρότητα στον άνθρωπο (κατακόρυφη και κάτω άκρων) θεωρείται ότι επηρεάζει διάφορες αθλητικές μεταβλητές, όπως ο ρυθμός ανάπτυξης δύναμης, η δρομική οικονομία, η αποθήκευση και επαναχρησιμοποίηση της ελαστικής ενέργειας, τα κινηματικά χαρακτηριστικά στα δρομικά αγωνίσματα (χρόνος επαφής και αιώρησης, μήκος και συχνότητα βήματος). Η σκληρότητα σχετίζεται άμεσα με την απόδοση στα άλματα, στα δρομικά αγωνίσματα και τη δρομική οικονομία. Η κατακόρυφη σκληρότητα συχνά χρησιμοποιείται για να περιγράψει κατακόρυφες γραμμικές κινήσεις, όπως οι αναπηδήσεις και τα άλματα. Η σκληρότητα των κάτω άκρων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει οριζόντιες κινήσεις όπως το τρέξιμο και το άλμα σε μήκος, όπως επίσης και γραμμικές κατακόρυφες κινήσεις. Το μοντέλο ελατήριο-μάζα χρησιμοποιείται με επιτυχία για τη μελέτη και μέτρηση της κατακόρυφης σκληρότητας και της σκληρότητας των κάτω άκρων κατά το τρέξιμο. Παρά το γεγονός ότι η μηχανική σκληρότητα θεωρείται σημαντικός παράγοντας για την επιτυχία σε αθλητικές δραστηριότητες, η άμεση επίδραση διαφόρων μορφών προθέρμανσης στη κατακόρυφη σκληρότητα και στη σκληρότητα των κάτω άκρων δεν είναι καλά γνωστή. Ο σκοπός αυτής της έρευνας ήταν να μελετήσει την επίδραση των στατικών και δυναμικών διατάσεων στην κατακόρυφη σκληρότητα και στη σκληρότητα των κάτω άκρων κατά το τρέξιμο. Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν 14 δοκιμαζόμενοι, έτρεξαν σε δαπεδοεργόμετρο για 30 s, με σταθερή ταχύτητα 4.44 m.s-1 πριν και μετά από στατικές και δυναμικές διατάσεις. Με την χρήση βιντεοκάμερας και με κατάλληλη κινηματική ανάλυση μετρήθηκαν ο χρόνος επαφής και ο χρόνος πτήσης, οι οποίοι κατόπιν χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό της κατακόρυφης σκληρότητας και της σκληρότητας των κάτω άκρων, σύμφωνα με την μέθοδο που προτείνεται από τον Morin και τους συνεργάτες του (2005). Η ανάλυση διακύμανσης χρησιμοποιήθηκε για τον εντοπισμό πιθανών διαφορών στην σκληρότητα μετά από τις διαφορετικές συνθήκες διάτασης. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η κατακόρυφη σκληρότητα και η σκληρότητα των κάτω άκρων έμειναν αμετάβλητες μετά την εφαρμογή των στατικών και των δυναμικών διατάσεων. Επιπλέον μετά τις δυναμικές διατάσεις παρατηρήθηκε αύξηση στην μέγιστη κατακόρυφη αντίδραση του εδάφους (1,741%, p<0,05), η οποία οδήγησε σε αύξηση του χρόνου πτήσης (5,842%, p<0,05), μείωση στη συχνότητα βήματος (-2,199%, p<0,05), αύξηση στο μήκος βήματος (2,247%, p<0,05) και αύξηση στην κατακόρυφη μετατόπιση του κέντρου βάρους του σώματος (4,503%, p<0,05). Μετά τις στατικές διατάσεις δεν παρατηρήθηκε καμία μεταβολή.
Λέξεις-κλειδιά:
Κατακόρυφη σκληρότητα, Σκληρότητα κάτω άκρων, Στατικές Διατάσεις, Δυναμικές Διατάσεις
