Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Τούσουλης Δημήτριος, Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Κυριτση Ελένη, Καθηγήτρια, Νοσηλευτική, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
Τούτουζας Κωνσταντίνος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η καρδιακή ανεπάρκεια (Κ.Α) έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ενεργό ζωή των ασθενών λόγω της κόπωσης και της μειωμένης σωματικής δραστηριότητας. Μελέτες έχουν δείξει ότι η άσκηση συμβάλλει στην απώλεια βάρους, στον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και στη βελτίωση της καρδιακής λειτουργίας. Επίσης, συμβάλει στην απομάκρυνση των δυσλειτουργικών μιτοχονδρίων , αυξάνει την παροχή ATP και μειώνει την παραγωγή τοξικών μορίων που καταστρέφουν την κυτταρική δομή.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι η εκτίμηση της σωματικής άσκησης – δραστηριότητας των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια.
Υλικό και Μέθοδος : Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 80 ασθενείς με Κ.Α που νοσηλεύονταν σε ιδιωτικό και δημόσιο νοσοκομείο. Τα στοιχεία συλλέχθηκαν με τη συμπλήρωση από τους συμμετέχοντες της κλίμακας Duke Activity Status Index(DASI). Εφαρμόστηκαν οι στατιστικές δοκιμασίες t-test και anova και το επίπεδο σημαντικότητας τέθηκε σε <0,05.
Αποτελέσματα: Από τους 80 ασθενείς με Κ.Α οι 43 ποσοστό 53,8% ήταν άνδρες και 37 ποσοστό 46,3%γυναίκες ηλικίας στο 48,8% μικρότερης των 64 ετών και στο 51,2% 65 και πάνω. Το 18,8% είχε NYXA I, το 56,2% ΝΥΧΑ ΙΙ και το 25,0% ΝΥΧΑ ΙΙΙ και ΝΥΧΑ ΙV. Το 90% του δείγματος έπαιρνε αντιπηκτικά, αγγειοδιασταλτικά, διουρητικά και αναστολείς ΜΕΑ. Η συνολική βαθμολογία της κλίμακας DASI στο 30% του δείγματος ήταν 0, βαθμολογία < του 15 συγκέντρωσε το 36,3%, 15-25 συγκέντρωσε το 13,6% και βαθμολογία 26-45 συγκέντρωσε το 20,1% με την ανώτερη βαθμολογία της κλίμακας DASI να είναι το 58,2. Χαμηλότερη συνολική βαθμολογία είχαν τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας των 65 ετών, p=0,004, οι άγαμοι και οι χήροι, p=0,047, οι πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης , p=0,015, οι άνεργοι και οι ασχολούμενοι με τα οικιακά, p=0,002, τα άτομα με ΝΥΧΑ ΙΙΙ και ΝΥΧΑ ΙV, p<0,001 και τα άτομα τα οποία πάσχουν πάνω από 7 χρόνια, p=0,019.
Συμπέρασμα: Τα ευρήματα της μελέτης έδειξαν ότι τα άτομα με Κ.Α στο 66% δεν κάνουν καμία σωματική δραστηριότητα ή αυτή είναι πολύ περιορισμένη. Οι ασθενείς πρέπει πρώτα να επικεντρωθούν στην προθυμία τους να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους. Η παροχή συμβουλών, η εκπαίδευση και η νοσηλευτική αξιολόγηση για τις προσωπικές ανάγκες και το κατάλληλο επίπεδο σωματικής ικανότητας των ασθενών είναι υψίστης σημασίας για την ενεργό διατήρηση του ατόμου στην καθημερινή ζωή.
