Τομέας Παθολογίας
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2018-11-14

2018

Γιακουμής Μιχαήλ

Δημήτριος Τούσουλης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Τσιούφης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Εμμανουήλ Βαβουρανάκης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ελευθέριος Τσιάμης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γεράσιμος Σιάσος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνα Αγγελή, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ευστάθιος Μανιός, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Η επίδραση της θεραπείας με παρικαλσιτόλη στην αρτηριακή σκληρότητα και τα επίπεδα ADMΑ, οστεοπροτεγερίνης και οστεοποντίνης ορού σε υπερτασικούς ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο σταδίου 3-5 και δευτεροπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό

Ελληνικά

Η επίδραση της θεραπείας με παρικαλσιτόλη στην αρτηριακή σκληρότητα και τα επίπεδα ADMΑ, οστεοπροτεγερίνης και οστεοποντίνης ορού σε υπερτασικούς ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο σταδίου 3-5 και δευτεροπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό

Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις για τα οφέλη στην υγεία που επιτυγχάνονται από τη χρήση ενεργοποιημένης βιταμίνης D (VD), μέσω της αλληλεπίδρασης με τον υποδοχέα της βιταμίνης D (VDR), οι οποίες είναι πέρα από τις κλασικές δράσεις στην ομοιόσταση του ασβεστίου και τη ρύθμιση της παραθυρεοειδικής λειτουργίας. Όσο η νεφρική λειτουργία φθίνει, τα επίπεδα της ενεργού μορφής της VD (δηλ. της 1,25D) ελαττώνονται. Για το λόγο αυτό, οι ασθενείς με έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας αποτελούν ένα κατάλληλο πληθυσμό για να μελετηθούν τα αποτελέσματα της θεραπείας με VD. Μειωμένα επίπεδα 1,25D προκαλούν αύξηση της έκκρισης παραθορμόνης και ανάπτυξη δευτεροπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού (ΔΥΠΘ). Τα υψηλά επίπεδα PTH και η υπερφωσφαταιμία είναι γνωστοί παράγοντες κινδύνου αυξημένης θνητότητας κυρίως καρδιαγγειακής σε αιμοκαθαιρόμενους ασθενείς. Για το λόγο αυτό, πρόσφατες κατευθυντήριες οδηγίες διατύπωσαν αυστηρότερα όρια για τα επίπεδα ασβεστίου, φωσφόρου και παραθορμόνης.
Η θεραπεία με VDRAs είναι συνδεδεμένη με μειωμένη θνητότητα σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο προ-τελικού σταδίου ανεξάρτητα από τα επίπεδα PTH και το γινόμενο ασβεστίου x φωσφόρου. Προτείνεται επομένως η ύπαρξη βιολογικών μηχανισμών της VD, που είναι ανεξάρτητοι από τη σχέση της με τους παραθυρεοειδείς.
Η παρικαλσιτόλη (19-nor-1α,25(OH)2D2) είναι ένα ανάλογο της καλσιτριόλης και πρόδρομα αποτελέσματα υποστήριξαν την ύπαρξη μεγαλύτερου οφέλους στη μείωση των παραγόντων κινδύνου της καρδιαγγειακής νόσου σε σχέση με άλλα ανάλογα της VD.
Με την παρούσα εργασία προσπαθήσαμε να διαφωτίσουμε την επίδραση ενός ισχυρού ενεργοποιημένου VDR σε έναν πληθυσμό υπερτασικών υψηλού κινδύνου επίπτωσης καρδιαγγειακών συμβαμάτων.

Επιστήμες Υγείας

ΧΝΑ, Παρικαλσιτόλη, Αρτηριακή σκληρία, Υπέρταση, Οστεοποντίνη

Όχι

0

Ναι

229

147

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2819469