Κατεύθυνση Καρκίνος Πνεύμονα: Σύγχρονη Κλινικοεργαστηριακή Προσέγγιση και Έρευνα
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2018-12-27

2018

Παπουτσιδάκης Νικόλαος

Κωνσταντίνος Νικ. Συρίγος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, Επιβλέπων
Πέτρος Μπακάκος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γαρυφαλλιά Πουλάκου, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Η σχέση του Bevacizumab με τις υποτροπές του Μη Μικροκυτταρικού Καρκίνου Πνεύμονα

Ελληνικά

Η σχέση του Bevacizumab με τις υποτροπές του Μη Μικροκυτταρικού Καρκίνου Πνεύμονα.

Εισαγωγή: Η αυξημένη θνησιμότητα του μη μικροκυτταρικού καρκίνου του
πνεύμονα οδήγησε την ογκολογική κοινότητα να στραφεί σε στοχευμένες θεραπείες
για την αντιμετώπιση αυτού. Το Bevacizumab αποτελεί τον πρώτο αντι-αγγειογενετικό
παράγοντα που μέσω της σύνδεσης του με τον υποδοχέα VEGF εμπόδιζε την
αγγειογένεση του καρκινικού όγκου και έτσι ωθεί τα καρκινικά κύτταρα στον θάνατο
λόγω υποξίας και έλλειψης θρεπτικών ουσιών. Μελέτες φάσης ΙΙ και ΙΙΙ έχουν αναδείξει
την βελτίωση του συνολικού χρόνου επιβίωσης, της συμπτωματολογίας των
ογκολογικών ασθενών και την επιμήκυνση μέχρι την πρώτη υποτροπή της νόσου όταν
η κλασική χημειοθεραπεία με πλατίνα συνδυάζεται με bevacizumab. Η παρούσα
αναδρομική μελέτη έχει σκοπό την καταγραφή της αποτελεσματικότητας του
bevacizumab σε προχωρημένο μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα με πρωτεύοντα
καταληκτικά σημεία τον χρόνο μέχρι την πρώτη υποτροπή της νόσου σε ασθενείς που
έλαβαν bevacizumab σε σχέση με αυτούς που δεν έλαβαν και την βελτίωση
συμπτωματολογίας των ασθενών που συσχετίστηκε με την χορήγηση bevacizumab.
Μέθοδος: Εξετάστηκαν αναδρομικά 780 ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνο
πνεύμονα, μη χειρουργήσιμου σταδίου (στάδιου ΙΙΙβ και IV), τη χρονική περίοδο 2010
– 2015, των πνευμονολογικών κλινικών και της Ογκολογικής Μονάδας της Γ΄
Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής του ΓΝΝΘΑ Η Σωτηρία.
Αποτελέσματα: Στατιστικά σημαντική ανευρέθηκε η συσχέτιση μεταξύ της
χημειοθεραπείας με bevacizumab και της βελτίωσης των συμπτωμάτων (p=0,023) με
τους ασθενείς που έκαναν χημειοθεραπεία με bevacizumab σε σχέση με τους ασθενείς
που έκαναν χημειοθεραπεία με άλλα φάρμακα (45,2% έναντι 35,7%, p=0,023). Ενώ
όσον αφορά στην πρόοδο της νόσου δε βρέθηκε κάποια στατιστικά σημαντική
συσχέτιση,παρόλο που ο χρόνος υποτροπής των ασθενών που έλαβαν bevacizumab
ήταν μεγαλύτερος σε σχέση με εκείνον των ασθενών που έλαβαν άλλα φάρμακα [6 (4, 10) έναντι 5 (3, 9) μήνες, p>0,05]. Λόγω του περιορισμού των μονοκεντρικών
αναδρομικών μελετών, περαιτέρω μελέτες προοπτικές και πολυκεντρικές είναι
αναγκαίες για την διεξαγωγή ακριβέστερων αποτελεσμάτων.

Επιστήμες Υγείας

Καρκίνος πνεύμονα, Χημειοθεραπεία, Αντι-Αγγειογενετικός παράγοντας.

Όχι

0

Ναι

25

41

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2838295