Μονάδα:
Κατεύθυνση Δημόσιο Διεθνές ΔίκαιοΒιβλιοθήκη Νομικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-02-11
Συγγραφέας:
Καρβουνίδης Θεμιστοκλής
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Αναστάσιος Γουργουρίνης, Λέκτορας, Νομική Σχολή ΕΚΠΑ
Γεώργιος Κυριακόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής, Νομική Σχολή ΕΚΠΑ
Φωτεινή Παζαρτζή, Καθηγήτρια, Νομική Σχολή ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Marine Protected Areas (MPAs) in Areas Beyond National Jurisdiction
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές σε Περιοχές εκτός Εθνικής Δικαιοδοσίας
Περίληψη:
Σε μια εποχή αυξημένου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος αποτελεί ζήτημα ιδιαίτερης βαρύτητας. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού, η διατήρηση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας (ενός επιστημονικού όρου η νομική κάλυψη του οποίου κατέστη επιτακτική σχετικά πρόσφατα) αποτελεί το βασικό πυλώνα και το σημείο εκκίνησης κάθε προσπάθειας καταστολής και μελέτης των περιβαλλοντικών κινδύνων. Το ολιστικό εργαλείο των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών έχει αποδειχθεί ιδιαιτέρως αποτελεσματικό για τα παράκτια Κράτη προς τη διατήρηση της βιοποικιλότητας σε περιοχές υπό την εθνική κυριαρχία ή δικαιοδοσία τους. Αντιθέτως, η χρήση του εργαλείου καθίσταται δυσχερής και νομικά αμφισβητήσιμη σε θαλάσσιες περιοχές εκτός εθνικής δικαιοδοσίας (ανοιχτή θάλασσα και διεθνής βυθός), που αποτελούν και το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό θαλάσσιας επιφάνειας του πλανήτη, δεδομένων των θεμελιωδών ελευθεριών που επιφυλάσσει για το σύνολο της διεθνούς κοινότητας στις περιοχές αυτές το Σύνταγμα των Ωκεανών, δηλαδή η Σύμβαση των Η.Ε. του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας. Έτσι, το νομικό εμπόδιο που θέτει η ιστορική αυτή Σύμβαση αντιπαραβάλλεται προς την πραγματική ανάγκη διατήρησης της θαλάσσιας βιοποικιλότητας του πλανήτη σε όλες τις περιοχές, ανεξαρτήτως νομικού καθεστώτος.
Η παρούσα εργασία ξεκινά με την παρουσίαση και θεμελίωση της έννοιας και των προσεγγίσεων προς την (θαλάσσια) βιοποικιλότητα, όπως προκύπτει τόσο από διεθνή μη νομικώς δεσμευτικά, αλλά καθολικής αποδοχής, κείμενα, όσο και σχετικές οικουμενικές συμβάσεις, δηλαδή τη Σύμβαση του 1982 και τη Σύμβαση των Η.Ε. του 1992 για τη Βιοποικιλότητα. Παράλληλα, παρουσιάζονται οι (άμεσες ή έμμεσες) νομικές βάσεις για την εφαρμογή του εργαλείου των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών και η δυνατότητα θέσπισής τους σε περιοχές εκτός εθνικής δικαιοδοσίας υπό το ισχύον διεθνές νομικό σύστημα. Στον αντίποδα του παγκόσμιου "σκηνικού", η εργασία συνεχίζει παραθέτοντας τα περιφερειακά συστήματα προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος που έχουν καινοτομήσει στον τομέα της βιοποικιλότητας εγκαθιδρύοντας προστατευόμενες περιοχές στην ανοικτή θάλασσα ή το διεθνή βυθό εντός του γεωγραφικού τους εύρους. Σε μια προσπάθεια σύγκρισης της παγκόσμιας και περιφερειακής προσέγγισης προς τη θαλάσσια βιοποικιλότητα και καταγραφής των πλεονεκτημάτων-μειονεκτημάτων τους, η εργασία εξετάζει την ιστορική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Η.Ε. για την έναρξη διαπραγματεύσεων με σκοπό την υιοθέτηση ενός νέου νομικώς δεσμευτικού κειμένου για την προστασία της θαλάσσιας βιοποικιλότητας σε περιοχές εκτός εθνικής δικαιοδοσίας και την πρόοδο των διαπραγματεύσεων που πραγματοποιήθηκαν μέχρι το χρόνο συγγραφής της παρούσας εργασίας, στο πλαίσιο των οποίων η εφαρμογή του εργαλείου των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών βρέθηκε στο επίκεντρο. Εν κατακλείδι, αξιολογείται το κατά πόσο ο συνδυασμός των δύο ανωτέρω προσεγγίσεων μπορεί να επιτύχει το μέγιστο δυνατό συμβιβασμό ανάμεσα στο νομικό αδιέξοδο και την περιβαλλοντική πραγματικότητα.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Δίκαιο – Νομοθεσία
Λοιπές θεματικές κατηγορίες:
Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο
Λέξεις-κλειδιά:
δημόσιο διεθνές δίκαιο, δίκαιο της θάλασσας, διεθνές περιβαλλοντικό δίκαιο, θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές, ανοικτή θάλασσα, διεθνής βυθός, θαλάσσιο περιβάλλον, θαλάσσια βιοποικολότητα, Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, διεθνές νομικώς δεσμευτικό εργαλείο
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
83
