Κατεύθυνση Εταιρείες και Χρηματοδότηση
Βιβλιοθήκη Νομικής Σχολής

2019-02-11

2019

Πίκουλα Ελευθερία

Καθηγητής Γ. Μιχαλόπουλος, Τμήμα Νομικής, Νομική Σχολή
Αναπληρωτής καθηγητής Γ. Λέκκας, Τμήμα Νομικής, Νομική Σχολή
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Α. Μικρουλέα,Τμήμα Νομικής, Νομική Σχολή

Η ευθύνη του εγγυητή στον αλληλόχρεο λογαριασμό

Ελληνικά

Η ευθύνη του εγγυητή στον αλληλόχρεο λογαριασμό

Στη σημερινή εποχή, η εξέλιξη του αλληλόχρεου λογαριασμού είναι αδιαμφισβήτητη, ενώ ορθότερο θα ήταν να θεωρηθεί ότι σήμερα αποτελεί έναν ιδιόμορφο μηχανισμό αποσβέσεως των ενοχών, που δημιουργούνται από τις συναλλακτικές σχέσεις δύο προσώπων. Πρόκειται ειδικότερα για την παρεπόμενη, διαρκή και σύνθετη σύμβαση μεταξύ δύο προσώπων, με την οποία συμφωνείται ότι οι εκατέρωθεν απαιτήσεις και καταβολές αυτών καταχωρούνται σε έναν ενιαίο λογαριασμό, ώστε δικαστικώς επιδιώξιμο και απαιτητό να καθίσταται μόνον το προκύπτον εκ της αντιπαραβολής του συνόλου των δοσοληψιών υπόλοιπο κατά το κλείσιμο του λογαριασμού.
Είναι γεγονός ότι στον ευαίσθητο τόσο από κοινωνική όσο και από οικονομική άποψη τομέα των τραπεζικών συναλλαγών, ο θεσμός της εγγύησης αποκτά ξεχωριστό χαρακτήρα, λαμβανομένου δε υπ’ όψιν ότι ολόκληρο το φάσμα των κάθε μορφής τραπεζικών χρηματοδοτήσεων συνδέεται αναπόσπαστα με την παροχή εγγύησης. Είναι επίσης γεγονός ότι η σύναψη συμβάσεων με τα διαπραγματευτικά ισχυρότερα τραπεζικά ιδρύματα και η αποδοχή εγγράφων με συγκεκριμένους προδιατυπωμένους όρους, όπως συμβαίνει και στη σύμβαση εγγυήσεως, προκαλεί συχνά μια αδιαμφισβήτητη δυσκολία αντίληψης και κατανόησης εκ μέρους του αντισυμβαλλομένου της Τραπέζης του ακριβούς νοήματος των νομικών και οικονομικών όρων, που εμπεριέχονται σε αυτού του είδους τα έγγραφα, όπως και των εννόμων συνεπειών εκ των αναληφθεισών υποχρεώσεων.
Σε αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις η ανάγκη προστασίας του εγγυητή σκιαγραφείται και παρίσταται περισσότερο έντονη όχι μόνο με την επίκληση των προστατευτικών διατάξεων, που περιλαμβάνονται στον Αστικό Κώδικα, αλλά και με την αξιοποίηση της επιπρόσθετης προστασίας, που δύναται να παρασχεθεί στον εγγυητή κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων για την προστασία του καταναλωτή (Ν. 2251/1994). Η εφαρμογή των συγκεκριμένων διατάξεων, κατά πάγια Νομολογία, δικαιολογείται επαρκώς τόσο από τον παρακολουθηματικό χαρακτήρα της εγγύησης όσο και από την αποδυναμωμένη θέση των προσώπων που καλούνται να συμβληθούν ως εγγυητές, αποδεχόμενοι προδιατυπωμένους όρους και παραιτήσεις από τα ενδοτικού δικαίου δικαιώματά τους. Στο πλαίσιο αυτό εκκινείται μια διαδικασία αναζήτησης επιχειρηματολογίας προς την ελευθέρωση του εγγυητή και τη δημιουργία ενός ικανοποιητικού πλέγματος προστασίας αυτού, ώστε να μην τυγχάνει ελλειμματικής προστασίας σε σχέση με τον πρωτοφειλέτη της Τραπέζης, συμμεριζόμενου δε του αλτρουιστικού χαρακτήρα της παρασχεθείσης εγγυήσεως.
Τέλος η παρούσα διπλωματική εργασία ολοκληρώνεται με την εξέταση της θέσεως του εγγυητή υπό το πρίσμα του νόμου περί ρύθμισης των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων (Ν. 3869/2010). Ειδικότερα ο Ν. 3869/2010 εισάγει μια τομή σε όσα είναι ήδη γνωστά, ως προς τον παρεπόμενο χαρακτήρα της σύμβασης εγγυήσεως, ο οποίος καταδεικνύει τη σχέση μεταξύ της εξασφαλιστικής σύμβασης εγγύησης και της εξασφαλιζόμενης σύμβασης πρωτοφειλέτη και δανειστή. Η εγγύηση, η οποία σύμφωνα με Αστικό Κώδικα, γεννά εξαρτημένη ενοχή, καθ’ ότι η υποχρέωση του εγγυητή εξαρτάται από τη γένεση, το κύρος, την έκταση, τη δυνατότητα πραγμάτωσης και την απόσβεση της κύριας οφειλής αντιμετωπίζεται άρδην διαφορετικώς από το συγκεκριμένο νομοθέτημα.

Δίκαιο – Νομοθεσία

Εταιρικό δίκαιο

αλληλόχρεος, λογαριασμός, εγγυητής, ευθύνη, καταναλωτής, Τράπεζες, προστασία, ελευθέρωση, απαλλαγή, υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα

Ναι

3

Όχι

79

101

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2859474