Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Δημήτριος Χαλαζωνίτης, Καθηγητής, Τμήμα Οδοντιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, ΕΚΠΑ
Ιωσήφ Σηφακάκης, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Οδοντιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, ΕΚΠΑ
Ελένη Βασταρδή, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Οδοντιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η βραχυπρόθεσμη ορθοδοντική υποτροπή που εμφανίζεται μετά την αφαίρεση των ακίνητων ορθοδοντικών μηχανισμών μπορεί να σχετίζεται με τη μετακίνηση των δοντιών κατά τη διάρκεια της θεραπείας, και ίσως να αποτελεί ένδειξη της μακροπρόθεσμης υποτροπής.
Σκοπός: Η αξιολόγηση της άμεσης ορθοδοντικής υποτροπής μετά την αφαίρεση των ακίνητων ορθοδοντικών μηχανισμών, καθώς και της συσχέτιση αυτής με την αρχική κατάσταση.
Υλικά και μέθοδος: Το δείγμα αποτελείτο από 38 ασθενείς (19 αγόρια, 19 κορίτσια). Δύο αποτυπώματα πολυβινυλ-σιλοξάνης ελήφθησαν, το ένα αμέσως μετά την αφαίρεση των ακίνητων ορθοδοντικών μηχανισμών (T1), και το άλλο μια εβδομάδα αργότερα (T2), και ψηφιοποιήθηκαν στις τρεις διαστάσεις του χώρου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν εφαρμόστηκε κανένα σχήμα συγκράτησης. Η αλληλεπίθεση των ψηφιακών εκμαγείων έγινε σε δομές του βλεννογόνου της σκληρής υπερώας. Οι πρώτοι γομφίοι, οι κυνόδοντες και οι κεντρικοί τομείς της άνω γνάθου αποτέλεσαν τα υπό εξέταση δόντια. Καταγράφηκε η μετατόπιση του κέντρου γεωμετρίας του σχήματος, καθώς και η περιστροφή του κάθε δοντιού. Μελετήθηκε η υποτροπή που σημειώθηκε κατά την περίοδο (T1-T2). Επιπλέον, αξιολογήθηκε η μετακίνηση των δοντιών πριν τη θεραπεία (T0), μέχρι μετά τη θεραπεία (T1), και συσχετίσθηκε με την υποτροπή που παρατηρήθηκε. Η κανονικότητα της κατανομής των μετρήσεων ελέγχθηκε με τη δοκιμασία Shapiro-Wilk. Επελέγησαν μη παραμετρικές δοκιμασίες. Ο συντελεστής συσχέτισης του Spearman (r) χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να αξιολογηθεί η συσχέτιση της μετακίνησης των δοντιών μεταξύ των περιόδων T0-T1 και T1-T2.
Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε ανιχνεύσιμη υποτροπή, η οποία σχετιζόταν με αλλαγές στη θέση των δοντιών κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Όσον αφορά τους πρώτους γομφίους (#16,26), παρατηρήθηκε υποτροπή στο εγκάρσιο επίπεδο (r=-0.38, P=0.020; r=-0.32, P=0.052 αντίστοιχα), στην εγγύς-άπω απόκλιση (r=-0.40, P=0.015; r=-0.34, P=0.034 αντίστοιχα), καθώς και στην προσθιοπίσθια κατεύθυνση (r=-0.31, P=0.061; r=-0.36, P=0.027 αντίστοιχα). Σχετικά με τους κυνόδοντες (#13,23), η άμεση υποτροπή περιεγράφηκε ως στροφή γύρω από τον επιμήκη άξονά τους (r=-0.55, P=0.003; r=-0.58, P=0.002 αντίστοιχα). Οι κεντρικοί τομείς (#11,21) υποτροπίασαν στην προσθιοπίσθια κατεύθυνση (r=-0.55, P=0.000; r=-0.48, P=0.03 αντίστοιχα), στο εγκάρσιο επίπεδο (r=-0.43, P=0.07; r=-0.32, P=0.047 αντίστοιχα), και παρουσίασαν στροφή γύρω από το επιμήκη άξονά τους (r=-0.53, P=0.001; r=-0.28, P=0.089 αντίστοιχα). Επιπρόσθετα, η απόκλιση της μύλης των κεντρικών τομέων μετά τη θεραπεία συσχετιζόταν με τη μετακίνηση του δοντιού κατά τη διάρκεια της θεραπείας κατά το προσθιοπίσθιο επίπεδο (r=-0.38, P=0.017; r=-0.37, P=0.024 αντίστοιχα).
Συμπεράσματα: Η άμεση ορθοδοντική υποτροπή μια εβδομάδα αμέσως μετά την αφαίρεση των ακίνητων ορθοδοντικών μηχανισμών μπορούσε να συσχετιστεί σημαντικά με τη μετακίνηση των δοντιών κατά τη διάρκεια της ορθοδοντικής θεραπείας. Οι συσχετίσεις που αναφέρθηκαν σε αυτό το άρθρο μπορούν να βοηθήσουν στην πιο ασφαλή πρόβλεψη της βραχυπρόθεσμης ορθοδοντικής υποτροπής, την αξιολόγηση της μακροπρόθεσμης ανάγκης για θεραπεία, καθώς και να οδηγήσουν σε περισσότερο εξατομικευμένα σχήματα συγκράτησης.
Λέξεις-κλειδιά:
Συγκράτηση, Ορθοδοντική υποτροπή, Τρεις διαστάσεις, Υπερώα
