Εισαγωγή: Οι ασθενείς με μη βαλβιδική κολπική μαρμαρυγή (ΜΒΚΜ) και CHA2DS2-VASc score ≥2 πρέπει να λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή για την πρόληψη θρομβωτικών αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων και περιφερικών εμβολών
Σκοπός: H συγκριτική εργαστηριακή αξιολόγηση της αντιπηκτικής και ινωδολυτικής δράσης των διαθέσιμων DOACs (Dabigatran Etexilate, Rivaroxaban, Apixaban), όπως αυτή θα μετρηθεί με θρομβοελαστομετρία (ROTEM), καθώς και η συσχέτιση των παραμέτρων της θρομβοελαστομετρίας με τα μέγιστα επίπεδα των φαρμάκων αυτών στο πλάσμα.
Υλικό και Μέθοδος: Στη μελέτη περιελήφθησαν 80 ασθενείς με NVAF υπό αντιπηκτική αγωγή από το ΠΓΝΑ «Αττικόν», καθώς και 20 υγιείς εθελοντές Αιμοδότες. Σε όλους τους ασθενείς και τους μάρτυρες διενεργήθηκαν εξετάσεις αίματος, και ROTEM στα μέγιστα επίπεδα των φαρμάκων. Χρησιμοποιήθηκε το λογισμικό Stata, ενώ επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε το p<0,05.
Αποτελέσματα: Η σύγκριση κατά ζεύγη των group των ασθενών αναφορικά με τις δημογραφικές παραμέτρους ηλικίας και φύλου, δεν αναδεικνύει στατιστικά σημαντικές διαφορές (p>0,05). Η σύγκριση κατά ζεύγη των group των ασθενών αναφορικά με τους παράγοντες κινδύνου (σακχαρώδης διαβήτης, δυσλιπιδαιμία, κάπνισμα, υπέρταση, αγγειακή νόσος) και το CHA2DS2-VASc score, δεν αναδεικνύει στατιστικά σημαντικές διαφορές (p>0,05), εκτός από στατιστικά σημαντική διαφορά που εντοπίζεται στο ποσοστό καπνιστών μεταξύ του group του Sintrom (5%) και του group του Rivaroxaban (35%) (p=0,02) και τη διαφορά που εντοπίζεται στο ποσοστό υπέρτασης μεταξύ του group του Sintrom (45%) και του group του Apixaban (85%) (p=0,008). Η σύγκριση κατά ζεύγη των group των ασθενών αναφορικά με τις παραμέτρους της γενικής αίματος, δεν αναδεικνύει στατιστικά σημαντικές διαφορές (p>0,05). Ομοίως η σύγκριση κατά ζεύγη των group των ασθενών αναφορικά με τις βασικές βιοχημικές παραμέτρους, δεν αναδεικνύει στατιστικά σημαντικές διαφορές (p>0,05). Οι παράμετροι του ROTEM δε διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των ασθενών με ΜΒΚΜ υπό DOACs, πλην ενός πιο παρατεταμένου CT, μεταξύ των ασθενών υπό Dabigatran από ότι των ασθενών υπό Apixaban p=0,014. Το CT και το CFT είναι παρατεταμένα σε στατιστικά σημαντικό βαθμό σε όλα τα groups των ασθενών σε σχέση με τους μάρτυρες p<0,001. Η α-angle είναι μειωμένη μόνο στα DOAC-groups σε σχέση με τους μάρτυρες 0,001
Συμπέρασμα: Οι παράμετροι της θρομβοελαστομετρίας δε συσχετίζονται με τα μέγιστα μετρούμενα επίπεδα των 3 DOACs στο πλάσμα, επομένως το ROTEM δεν έχει θέση στο monitoring των φαρμάκων αυτών. Οι ασθενείς υπό DOACs φαίνεται να σχηματίζουν το ίδιο μέγεθος θρόμβου με τους ασθενείς υπό ΑΒΚ, αλλά με μια μάλλον ελαττωμένη δυναμική.
