Τομέας Χειρουργικής
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2019-04-12

2019

Γαλανόπουλος Ιωάννης

Ανδρέας Φ. Μαυρογένης, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Παναγιώτης Κουλουβάρης, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Παναγιώτης Ι. Παπαγγελόπουλος, Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Όλγα Σαββίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Δημήτριος Φιλιππιάδης, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Ολυμπία Παπακωνσταντίνου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Βασίλειος Κοντογεωργάκος, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ

Κλινική και εμβιομηχανική μελέτη των ανάστροφα λοξών καταγμάτων του ισχίου

Ελληνικά

Κλινική και εμβιομηχανική μελέτη των ανάστροφα λοξών καταγμάτων του ισχίου

Σκοπός
Η κλινική μελέτη και αξιολόγηση ασθενών με ανάστροφα λοξό κάταγμα της περιοχής του ισχίου που χειρουργήθηκαν με ενδομυελική ήλωση ισχίου με βραχύ και μακρύ ήλο. Στόχος είναι να διευκρινιστεί εάν υφίσταται διαφορά μεταξύ των δύο ακολουθούμενων μεθόδων θεραπείας και αν
υπάρχουν σημαντικά πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα της μιας έναντι της άλλης θεραπευτικής μεθόδου. Επίσης να διαπιστωθεί εάν υφίσταται διαφορά ανάμεσα στους ασθενείς που χειρουργήθηκαν με τη μία ή την άλλη μέθοδο στη μετεγχειρητική φυσική τους δραστηριότητα.
Υλικό και μέθοδος
1ο μέρος: Μελετήθηκαν 80 ασθενείς με ανάστροφα λοξό κάταγμα του ισχίου ως αποτέλεσμα χαμηλής βίας κάκωσης. Εξαιρέθηκαν ασθενείς με υποκείμενη νευρομυϊκή νόσο, ετερόπλευρο χειρουργημένο ισχίο και
παθολογικό κάταγμα όπως επίσης νεότερης ηλικίας ασθενείς με τέτοιο κάταγμα αποτέλεσμα υψηλής βίας κάκωσης. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, ομάδα Α (40 ασθενείς με μέση ηλικία τα 81 έτη) και ομάδα Β (40 ασθενείς με μέση ηλικία τα 79 έτη) ανάλογα με τη θεραπεία που εφαρμόστηκε σε αυτούς. Οι ασθενείς της ομάδας Α χειρουργήθηκαν με
ενδομυελική ήλωση ισχίου με βραχύ ήλο ενώ οι ασθενείς της ομάδας Β με ενδομυελική ήλωση ισχίου με μακρύ ήλο. Ο μέσος χρόνος μετεγχειρητικής παρακολούθησης ήταν 2 έτη και οι ασθενείς έδωσαν γραπτή συγκατάθεση για τη συμμετοχή τους στην παρούσα μελέτη η οποία προηγουμένως είχε εγκριθεί από το επιστημονικό συμβούλιο του ΠΓΝ «ΑΤΤΙΚΟΝ». Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν στον απαιτούμενο προεγχειρητικό έλεγχο ενώ
ρυθμίστηκαν και σε ότι αφορά τις συνυπάρχουσες νόσους. Στην ομάδα Α χρησιμοποιήθηκε το σύστημα ενδομυελικής ήλωσης Affixus (Affixus Hip Fracture Nail System® (Zimmer BIOMET, Warsaw, IN, USA) ενώ στην ομάδα Β χρησιμοποιήθηκε το σύστημα ενδομυελικής ήλωσης Orthofix VeroNail Trochanteric Nail® (Orthofix, Verona, Italy). Η κλινική αξιολόγηση αφορούσε παράγοντες όπως η δυνατότητα του ασθενούς να βαδίσει με μία βακτηρία ή μπαστούνι χωρίς πόνο, η ενδεχόμενη ανισοσκελία και η ύπαρξη ή όχι βάδισης τύπου Trendelenburg, δηλωτική ανεπάρκειας του συστήματος των απαγωγών. Η ακτινολογική εξέταση αφορούσε την αξιολόγηση της πόρωσης του κατάγματος, την πιθανή απώλεια της ανάταξης σε ραιβότητα ή
βλαισότητα σε προσθιοπίσθιες ακτινογραφίες και σε ότι αφορά την ομάδα Α την απόσταση από την περιφερική γραμμή του κατάγματος έως τον
περιφερικό κοχλία κλειδώματος. Συγκρίθηκαν τα κλινικά και ακτινολογικά δεδομένα μεταξύ των δύο ομάδων στην μετεγχειρητική αξιολόγηση με τη βοήθεια του Student’s t test.
2ο μέρος: Μελετήθηκαν 60 ασθενείς οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες ανάλογα με την εφαρμοσθείσα θεραπεία (βραχύς ή μακρύς ενδομυελικός ήλος). Κατεγράφη λεπτομερές ιατρικό ιστορικό,
σωματομετρικά στοιχεία, κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, αξιολογήθηκε το επίπεδο της γνωσιακής τους κατάστασης καθώς και το επίπεδο
μετεγχειρητικής φροντίδας στο σπίτι. Ακολούθως, στους 2 μήνες μετεγχειρητικά τοποθετήθηκε σε όλους τους ασθενείς συσκευή βηματομέτρησης για 48 ώρες και καταγράφηκε η φυσική τους δραστηριότητα.
Αποτελέσματα
1ο μέρος: Σημαντικά μικρότερης διάρκειας ήταν κατά μέσο όρο οι επεμβάσεις στην ομάδα Α όπου τοποθετήθηκε βραχύς ήλος. Ο μέσος χειρουργικός χρόνος ήταν 41 ενώ για την ομάδα Β ο μέσος χειρουργικός χρόνος ήταν 54 λεπτά. Η αξιολόγηση της λειτουργικής πόρωσης ανέδειξε
παρόμοια αποτελέσματα και για τις δύο ομάδες της μελέτης μας (p=0.910). Ο μέσος χρόνος ανώδυνης φόρτισης με μία βακτηρία ή μπαστούνι ήταν οι
7.85 εβδομάδες για την ομάδα Α ενώ για την ομάδα Β ήταν 7,31 εβδομάδες.
Η εκτίμηση της βάδισης στους 3 και 12 μήνες μετεγχειρητικά έδειξε
ανεπάρκεια απαγωγών σε 12 και 6 ασθενείς αντίστοιχα για την ομάδα Α ενώ για την ομάδα Β, 10 ασθενείς εμφάνισαν βάδιση Trendelenburg στους 3
μήνες και 5 ασθενείς στους 12 μήνες. 5 ασθενείς από την ομάδα Α και 3 ασθενείς από την ομάδα Β εμφάνισαν μετεγχειρητική ανισοσκελία
μικρότερη από 1 cm. Σε όλους τους ασθενείς, και των δύο ομάδων
επετεύχθη πλήρης πόρωση με παρόμοιο μέσο χρόνο πόρωσης ανάμεσα στις δύο ομάδες (11 εβδομάδες, p=0.44). Σε κανέναν ασθενή, και των δύο
ομάδων δεν καταγράφηκε απώλεια της ανάταξης σε ραιβότητα ή
βλαισότητα. Η απόσταση της περιφερικής γραμμής του κατάγματος από τον περιφερικό κοχλία κλειδώματος μετρήθηκε μόνο για τους ασθενείς της
ομάδας Α (βραχύς ήλος) και η μέση απόσταση ήταν 7.2 cm. Σε ότι αφορά τις επιπλοκές δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δύο
ομάδες ασθενών. Καταγράφηκε μόνο μία περίπτωση από την ομάδα Α με περιπροθετικό κάταγμα και μία περίπτωση από την ομάδα Β με φαινόμενο z-effect.
2ο μέρος: Το ατομικό αναμνηστικό των ασθενών ανέδειξε συνοδές παθήσεις χωρίς σημαντική διαφοροποίηση ανάμεσα στις δύο ομάδες
ασθενών. Ο μέσος BMI στην ομάδα Α ήταν 21,62 ενώ στην ομάδα Β ήταν 26,06. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα, το επίπεδο εκπαίδευσης και το
επίπεδο φροντίδας στο σπίτι δεν διέφεραν σε βαθμό στατιστικά σημαντικό ανάμεσα στους ασθενείς των 2 ομάδων. Η μέση διάρκεια νοσηλείας ήταν οι 9 ημέρες για την ομάδα Α και για την ομάδα Β οι 10 ημέρες με τιμή P 0,24 (p>0,05), τιμή στατιστικά μη σημαντική. Οι επιπλοκές αφορούσαν την εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση και την μεγαλύτερη του συνηθισμένου
μετεγχειρητική αιμορραγία χωρίς σημαντική διαφοροποίηση ανάμεσα στις δύο ομάδες (p=0,74). Ο μέσος όρος της βαθμολογίας των ασθενών στο Mini Mental State Examination (MMSE) ήταν 24,1/30 για την ομάδα Α ενώ για την ομάδα Β ήταν 24,3/30 με τιμή p=0,33, τιμή στατιστικά μη σημαντική. Στην επανεξέταση στους 2 μήνες μετά την επέμβαση στο ισχίο οι ασθενείς της
ομάδας Α που εξετάστηκαν εκτελούσαν κατά μέσο όρο 97,5 βήματα
ημερησίως ενώ οι ασθενείς της ομάδας Β εκτελούσαν κατά μέσο όρο 115,11 βήματα ημερησίως. Η σύγκριση των δύο ομάδων ανέδειξε τιμή p=0,82
(>0,05) δηλαδή διαφορά στατιστικά μη σημαντική.
Συμπέρασμα
Η θεραπεία των ανάστροφα λοξών καταγμάτων του ισχίου με βραχύ ενδομυελικό ήλο δεν παρουσιάζει στατιστικά σημαντικές διαφορές σε
σχέση με τη θεραπεία με μακρύ ενδομυελικό ήλο με εξαίρεση τη σημαντικά μικρότερη διάρκεια της επέμβασης. Επίσης, η μετεγχειρητική φυσική δραστηριότητα που αναπτύσσουν οι ασθενείς αυτοί, δεν φαίνεται να διαφοροποιείται σε σχέση με την ακολουθούμενη εγχειρητική μέθοδο.

Επιστήμες Υγείας

Κάταγμα ισχίου, Ανάστροφα λοξό, Ενδομυελική ήλωση, Εμβιομηχανική

Όχι

0

Ναι

65

96

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2867651