Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Μπροκαλάκη- Πανανουδάκη Ηρώ, Ομότιμη Καθηγήτρια, Νοσηλευτική, ΕΚΠΑ
Καλοκαιρινού Αθηνά, Καθηγήτρια, Νοσηλευτική, ΕΚΠΑ
Φώτος Νικόλαος, Επίκουρος Καθηγητής, Νοσηλευτική, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η Στεφανιαία Νόσος αποτελεί το συχνότερο τύπο καρδιαγγειακής νόσου, μια από τις κυριότερες αιτίες θανάτου παγκοσμίως, με ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό πασχόντων. Ο βαθμός γνώσεων των ασθενών και η προσήλωση τους στη θεραπευτική αγωγή αποτελούν καθοριστικό παράγοντα για την εξέλιξη της νόσου.
Σκοπός: Η συσχέτιση του επιπέδου γνώσης των ασθενών με ΣΝ για τη νόσο τους με την προσήλωση τους στη θεραπευτική αγωγή.
Υλικό και Μέθοδος: Πρόκειται για συγχρονική περιγραφική μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 52 ασθενείς με ΣΝ, που νοσηλεύονταν σε καρδιολογική κλινική γενικού νοσοκομείου της Αθήνας από το Μάιο έως το Νοέμβριο του 2018. Για τη συλλογή των δεδομένων έγινε χρήση των ακόλουθων εργαλείων: «Heart Disease Knowledge Questionnaire», «The patients learning needs scale» (PLNS) και «A14-scale». Για τη διαχείριση και στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε το πακέτο IBM SPSS 22.0.
Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών της μελέτης ήταν 72,9 έτη (SD=11,35 έτη) και η πλειοψηφία ήταν ανδρικού φύλλου (63,5%). Η γνώση των ασθενών για τη νόσο τους ήταν μέτρια, με το μέσο όρο των ασθενών να απαντά σωστά στις 18 από τις 30 ερωτήσεις του ερωτηματολογίου «Heart Disease Knowledge Questionnaire». Βρέθηκε ότι υπήρχε μια στατιστικά σημαντική και υψηλή αρνητική συσχέτιση ανάμεσα στη γνώση της καρδιακής νόσου και της προσήλωσης στην φαρμακευτική αγωγή (rho=-0,67, p<0,0005). Το φύλο επιδρούσε στατιστικά σημαντικά στην προσήλωση στην φαρμακευτική αγωγή (U=200, p=0,031), με τους άνδρες να είναι περισσότερο προσηλωμένοι σε σύγκριση με τις γυναίκες. Το επίπεδο εκπαίδευσης επιδρούσε στην γνώση της καρδιακής νόσου (H=12,23, df=2, p=0,002) με την αύξηση στο επίπεδο εκπαίδευσης να οδηγεί σε σταδιακά υψηλότερη γνώση. Αντίστοιχα, αύξηση του επιπέδου εκπαίδευσης οδηγούσε σε σταδιακή αύξηση της προσήλωσης στην φαρμακευτική αγωγή (H=6,92, df=2, p=0,031). Τέλος, η πλειοψηφία των ασθενών της μελέτης δεν ήταν προσηλωμένοι στη φαρμακευτική αγωγή (80,7%).
Συμπεράσματα: Οι περισσότεροι ασθενείς της μελέτης είχαν μέτριο επίπεδο γνώσεων για τη ΣΝ, ενώ δεν επέδειξαν προσήλωση στη φαρμακευτική αγωγή. Βρέθηκε, επίσης, ότι όσο αυξάνεται η γνώση των ασθενών, αυξάνονται και τα επίπεδα προσήλωσης στη θεραπευτική αγωγή. Οι επαγγελματίες υγείας, με προεξέχοντες τους νοσηλευτές πρέπει να εφαρμόσουν εκπαιδευτικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση του σοβαρού ζητήματος μειωμένης προσήλωσης, καλύπτοντας τα ελλείμματα γνώσης των ασθενών.
