Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κωνσταντίνος Μουτούσης, Καθηγητής ΕΚΠΑ
Ειρήνη Σκαλιώρα, Καθηγήτρια ΕΚΠΑ
Αργυρώ Βατάκη, Επίκουρη Καθηγήτρια, Πάντειος
Περίληψη:
Έρευνες δείχνουν ότι η προσοχή μπορεί να τροποποιήσει διάφορες παραμέτρους του διοφθάλμιου ανταγωνισμού. Για να διερευνηθεί αν το φαινόμενο συνεχίζει να εξελίσσεται ακόμη και με τη πλήρη απουσία της προσοχής, πρέπει να δούμε αν οι αντιληπτικές εναλλαγές παύουν ή αν συνεχίζονται όταν η προσοχή αποσύρεται από τα ανταγωνιστικά ερεθίσματα. Ενδείξεις ότι ο ανταγωνισμός παύει ή αλλοιώνεται υπό αυτές τις συνθήκες παρέχουν έρευνες με τη χρήση ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (Zhang, Jamison, Engel, He και He, 2011), με τη χρήση fMRI (Lee,Blake και Heeger, 2005), αλλά και συμπεριφορικές έρευνες που επιστρατεύουν τη σποραδική εστίαση της προσοχής στα ερεθίσματα και τη χρήση των αποκρίσεων σε αυτές τις περιόδους για να εξαχθεί η δυναμική του ανταγωνισμού στις περιόδους απροσεξίας (Brascamp και Blake, 2012; Cavanagh και Holcombe, 2006), όπως επίσης και έρευνες με τη μέτρηση φυσιολογικών μέτρων (Einhauser και λοιποί, 2008, όπου μετρήθηκε η διάμετρος της κόρης ενώ τα άτομα έκαναν έργα με αμφίσημα οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα). Ωστόσο υπάρχουν και ενδείξεις προς την αντίθετη κατεύθυνση (Leopold και λοιποί, 1995, όπου αξιοποιήθηκε η συγχρονία φάσης του οπτικοκινητικού νυσταγμού; Roeber, Veser, Schröger και O'Shea, 2011, με τη μέτρηση ERPs; Xu και λοιποί, 2016, όπου μετρήθηκε το ενδογενές οπτικό σήμα). Ο σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να φανεί αν εξακολουθεί να υπάρχει διοφθάλμιος ανταγωνισμός όταν η προσοχή απομακρύνεται πλήρως από τα ανταγωνιστικά ερεθίσματα, κάνοντας αναπαραγωγή της έρευνας των Brascamp και Blake (2012). Οι διαφορές έγκεινται στη διάταξη των ερεθισμάτων και στο RSVP που χρησιμοποιήθηκε.
