Μονάδα:
Κατεύθυνση Βυζαντινή ΙστορίαΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-10-23
Συγγραφέας:
Σβύρος Σταύρος
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Τριανταφυλλίτσα Μανιάτη-Κοκκίνη, Ομότιμη Καθηγήτρια, Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας
Αντωνία Κιουσοπούλου, Καθηγήτρια, Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας
Σοφία Μεργιαλή-Σαχά, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας
Πρωτότυπος Τίτλος:
οι σχέσεις βυζαντίου και σταυροφορικών κρατιδίων κατά την περίοδο 1148-1187
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
οι σχέσεις βυζαντίου και σταυροφορικών κρατιδίων κατά την περίοδο 1148-1187
Περίληψη:
Στην παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζονται οι σχέσεις που δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν ανάμεσα στο Βυζάντιο και στα σταυροφορικά κρατίδια της Συροπαλαιστίνης την περίοδο από το πέρας της Β΄ Σταυροφορίας μέχρι και τη μάχη στα Κέρατα του Χαττίν.
Στην εισαγωγή γίνεται αναφορά στα όρια της χριστιανικής οικουμένης και πώς αυτά επηρεάστηκαν τον 11ο αιώνα, ενώ παρουσιάζονται και οι βασικές πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για τη συγγραφή της εργασίας. Στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζονται οι αλλαγές στην παπική ιδεολογία και η επιρροή που αυτή είχε στην διαμόρφωση του σταυροφορικού κινήματος. Έπειτα, αναφέρονται συνοπτικά τα γεγονότα της Α΄ Σταυροφορίας που οδήγησαν στην ίδρυση των λατινικών κρατιδίων της Ανατολής, καθώς και οι πρώτες προστριβές μεταξύ του Βυζαντίου και του πριγκηπάτου της Αντιοχείας.
Το επόμενο κεφάλαιο ασχολείται με τη βασιλεία του Ιωάννη Κομνηνού και πιο συγκεκριμένα με τις δύο εκστρατείες του στην Αντιόχεια, με απώτερο σκοπό να γίνει καλύτερα κατανοητή η θέση στην οποία βρέθηκε ο Μανουήλ όταν ανέλαβε τα ηνία της αυτοκρατορίας. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν παραλείπεται και η αντιμετώπιση της Β΄ Σταυροφορίας από τον νέο αυτοκράτορα, καθώς η αποτυχία των Σταυροφόρων να επανακτήσουν την Έδεσσα ή να κατακτήσουν την Δαμασκό ήταν καθοριστική.
Στη συνέχεια μελετώνται διεξοδικά τα γεγονότα που αφορούν τις σχέσεις της αυτοκρατορίας με όλα τα σταυροφορικά κρατίδια μέχρι το 1163. Την περίοδο αυτή, ο βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, Βαλδουίνος, προσπάθησε να συσφίξει τις σχέσεις του κράτους του με το Βυζάντιο, επηρεασμένος σαφώς από την έκβαση της Β΄ Σταυροφορίας και την ισχυροποίηση των μουσουλμάνων γειτόνων του. Για το λόγο αυτό, για πρώτη φορά στην ιστορία του βασιλείου, νυμφεύθηκε μία βυζαντινή. Ο Μανουήλ από την πλευρά του, αφού απέδειξε την ισχύ του στην Αντιόχεια, αρκέστηκε να αναγνωρίσει την επικυριαρχία του Βαλδουίνου επί των άλλων λατινικών κρατιδίων. Επιπλέον, επισημοποίησε τις εξαιρετικές σχέσεις Βυζαντίου-Ιερουσαλήμ με νύφη που επέλεξε από την Αντιόχεια.
Αμέσως μετά το θάνατο του Βαλδουίνου, ο αδερφός του και διάδοχός του, ο Αμάλριχος, προσπάθησε να αλλάξει την πολιτική του προκατόχου του χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Βυζάντιο και Ιερουσαλήμ έκαναν κοινή εκστρατεία στην Αίγυπτο, ενώ το 1171 ο Αμάλριχος αναγνώρισε την επικυριαρχία του Μανουήλ. Ο διάδοχός του, ο Βαλδουίνος Δ΄ συνέχισε τη συνεργασία με το Βυζάντιο αλλά τα σχέδια για μία νέα εκστρατεία στην Αίγυπτο δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Ο θάνατος του Μανουήλ το 1180 και κυρίως η άνοδος του Ανδρονίκου το 1182 σηματοδότησαν το τέλος της συνεργασίας. Οι Βυζαντινοί συμμάχησαν με τον Σαλαδίνο, ο οποίος το 1187 επέφερε ένα θανάσιμο πλήγμα στα σταυροφορικά κρατίδια.
Γίνεται σαφές πως ο Μανουήλ υπήρξε ο πυλώνας της σύμπλευσης των δύο πλευρών και η απώλειά του ήταν καθοριστική για τη ρήξη που ακολούθησε.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Ιστορία
Λέξεις-κλειδιά:
Βυζαντινή Ιστορία, Βυζάντιο, Σταυροφορίες, Σταυροφορικά Κρατίδια, Μεσαίωνας
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
444
