Προγνωστικοί παράγοντες διατήρησης της ύφεσης μετά τη διακοπή αντιικών σε ασθενείς με HBeAg-αρνητική Χρόνια Ηπατίτιδα B

Διδακτορική Διατριβή uoadl:2884520 282 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Τομέας Παθολογίας
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-11-01
Έτος εκπόνησης:
2019
Συγγραφέας:
Παπαθεοδωρίδη Μαργαρίτα
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
1. Σπυρίδων Ντουράκης, Καθηγητής, Ιατρική ΕΚΠΑ
2. Ιωάννης Κοσκίνας, Καθηγητής, Ιατρική ΕΚΠΑ
3. Αιμιλία Χατζηγιάννη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική ΕΚΠΑ, Επιβλέπουσα
4. Σπήλιος Μανωλακόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική ΕΚΠΑ
5. Ιωάννης Βλαχογιαννάκος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική ΕΚΠΑ
6. Αλεξάνδρα Αλεξοπούλου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική ΕΚΠΑ
7. Μαρία- Μέλανι Ντόιτς, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Προγνωστικοί παράγοντες διατήρησης της ύφεσης μετά τη διακοπή αντιικών σε ασθενείς με HBeAg-αρνητική Χρόνια Ηπατίτιδα B
Γλώσσες διατριβής:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Προγνωστικοί παράγοντες διατήρησης της ύφεσης μετά τη διακοπή αντιικών σε ασθενείς με HBeAg-αρνητική Χρόνια Ηπατίτιδα B
Περίληψη:
Υπόβαθρο: Η έκβαση των ασθενών με HBeAg-αρνητική Χρόνια Ηπατίτιδα Β (ΧΗΒ) που διακόπτουν τα αντιικά από του στόματος διαφέρει στις υπάρχουσες μελέτες, ενώ αξιόπιστοι προγνωστικοί παράγοντες υποτροπής και/ή επαναθεραπείας, καθώς και απώλειας του HBsAg δεν έχουν αποσαφηνιστεί. Αυτή η προοπτική μελέτη αξιολόγησε τα ποσοστά και τους προγνωστικούς δείκτες των παραπάνω καταληκτικών σημείων και εξέτασε την κινητική των επιπέδων του HBsAg, της πρωτεΐνης 10 επαγόμενης από την ιντερφερόνη (ΙΡ10) και του αντιγόνου σχετιζόμενου με τον πυρήνα του ιού της ηπατίτιδας Β (HBcrAg) σε μη κιρρωτικούς ασθενείς με HBeAg-αρνητική ΧΗΒ που διέκοψαν αποτελεσματική μακροχρόνια αγωγή με εντεκαβίρη (ETV) ή τενοφοβίρη δισοπροξιλική φουμαρική (TDF).
Μέθοδοι: Στη μελέτη τελικώς συμμετείχαν 57 μη κιρρωτικοί ασθενείς με HBeAg-αρνητική ΧΗΒ που διέκοψαν τη θεραπεία μετά από διάμεση διάρκεια ιολογικής ύφεσης 5,3 έτη υπό αντιικά, είχαν HBsAg θετικό και παρέμειναν υπό στενή παρακολούθηση κατόπιν έγγραφης συγκατάθεσης. Επαναθεραπεία δόθηκε βάσει προκαθορισμένων κριτηρίων. Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν ανά μήνα για τους 3 πρώτους μήνες και στη συνέχεια ανά 2 ή τρεις μήνες ανάλογα με το αν είχαν ανιχνεύσιμο ή μη HBV DNA, αντίστοιχα. Σε κάθε επίσκεψη φυλάσσονταν δείγματα ορού στα οποία μετρήθηκαν τα επίπεδα HBsAg, IP10 και HBcrAg με ειδικές μεθόδους, ενώ υπολογίστηκε και το σκορ SCALE-B.
Αποτελέσματα: Στη διάμεση διάρκεια παρακολούθησης των 18 μηνών, δεν παρατηρήθηκε θάνατος, ίκτερος ή ρήξη αντιρρόπησης. Τα αθροιστικά ποσοστά υποτροπών διέφεραν ανάλογα με τους ορισμούς: για HBV DNA >2000 IU/mL, ήταν 56%, 70% και 72% στους 3, 12 και 18 μήνες μετά τη διακοπή, ενώ ο αθροιστικός κίνδυνος επαναθεραπείας ήταν 18% και 26% στους 3 και 12 μήνες. Ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες επαναθεραπείας ήταν η σοβαρότητα της προ θεραπείας ηπατικής ίνωσης και τα επίπεδα του HBcrAg ορού κατά τη διακοπή.
Δώδεκα ασθενείς πέτυχαν κάθαρση του HBsAg με την πιθανότητα να φτάνει το 25% στους 18 μήνες. Ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες της κάθαρσης HBsAg ήταν το επίπεδο του HBsAg στη διακοπή και της ΙΡ10 στον 1 μήνα μετά τη διακοπή της θεραπείας. Από τους 10 ασθενείς με HBsAg ≤100 IU/mL, 70% έχασαν το HBsAg και μόνον 10% χρειάστηκε επαναθεραπεία. Από τους 23 ασθενείς με HBsAg >1000 IU/mL, 4% έχασαν το HBsAg και 43% χρειάστηκαν επαναθεραπεία, ενώ από τους ασθενείς με ενδιάμεσα επίπεδα HBsAg (100-1000 IU/mL), 17% έχασαν το HBsAg και 21% χρειάστηκαν επαναθεραπεία. Σε αυτή την τελευταία υποομάδα, τα επίπεδα ΙΡ10 στο μήνα 1 μετά τη διακοπή συσχετίστηκαν σημαντικά με την πιθανότητα επακόλουθης απώλειας HBsAg, πράγμα που τελικά συνέβη σε 30% και 7% των περιπτώσεων με ΙΡ10 >150 και ≤150 pg/mL, αντίστοιχα. Το HBcrAg ήταν μη ανιχνεύσιμο κατά τη διακοπή σε όλους τους ασθενείς που έχασαν το HBsAg. Τέλος το SCALE-B σχετίστηκε με την απώλεια του HBsAg, αλλά όχι με υποτροπή ή επαναθεραπεία.
Συμπεράσματα: Η παρούσα προοπτική μελέτη δείχνει ότι αποτελεσματική θεραπεία για ≥4 έτη με ETV ή TDF μπορεί να διακοπεί με ασφάλεια σε μη κιρρωτικούς ασθενείς με HBeAg-αρνητική ΧΗΒ. Παρά τις συχνές ιολογικές υποτροπές, οι περισσότεροι ασθενείς, ιδιαίτερα αυτοί με ήπια ως μέτρια προ θεραπείας ίνωση ή μη ανιχνεύσιμο HBcrAg κατά τη διακοπή της θεραπείας, παραμένουν χωρίς επαναθεραπεία τουλάχιστον για τους πρώτους 18 μήνες, ενώ 1 στους 4 επιτυγχάνει κάθαρση του HBsAg και η πλειοψηφία των υπολοίπων τελικά παραμένει σε ύφεση. Επιπλέον, τα επίπεδα ορού HBsAg, IP10 και HBcrAg αποδείχτηκαν ιδιαίτερα χρήσιμοι προγνωστικοί δείκτες για τη σωστή λήψη αποφάσεων σχετικά με το πότε σταματά και πότε ξεκινά ξανά η αντιική θεραπεία σε Καυκάσιους μη κιρρωτικούς ασθενείς με HBeAg-αρνητική ΧΗΒ.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Διακοπή, Νουκλεοσ(τ)ιδικά ανάλογα, Εντεκαβίρη, Τενοφοβίρη, Επαναθεραπεία, Υποτροπή
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
124
Αριθμός σελίδων:
117
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

Margarita Papatheodoidi PhD.pdf
1 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.