Μονάδα:
Κατεύθυνση Έρευνα στην Γυναικεία ΑναπαραγωγήΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-11-18
Συγγραφέας:
Κωστάκης Έρβιν
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Γεώργιος Μαστοράκος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, Επιβλέπων
Γεώργιος Βαλσαμάκης, Διδάκτωρ, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Djor Macut, Associate Professor, Medical School, University of Belgrade
Πρωτότυπος Τίτλος:
Hyperandrogenism in post-menopausal women
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Υπερανδρογονισμός στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες
Περίληψη:
Η εμμηνόπαυση είναι η περίοδος στη ζωή της γυναίκας η οποία χαρακτηρίζεται από τη μόνιμη διακοπή της εμμηνόρροιας και που σχετίζεται με ορμονικές αλλαγές εκ των οποίων η πιο σημαντική είναι η μείωση των οιστρογόνων.
Μετά την εμμηνόπαυση μειώνεται επίσης, η συγκεντρώση των κυκλοφορούντων ανδρογόνων. Η εκκρισή τους ωστόσο, επάγεται από την αυξημένη συγκέντρωση της ωχρινοτρόπυ ορμόνης (LH), η οποία δρα στις ωοθήκες πιθανώς και στα επινεφρίδια. Η περιφερική μετατροπή των ανδρογόνων που οφείλεται σε βιοχημική μετατροπή, κυρίως στον λιπώδη ιστό, συμβάλλει επίσης στο προφίλ των κυκλοφορύντων ανδρογόνων στην εμμηνόπαυση.
Ορισμένες παθολογικές καταστάσεις συνδέονται με μεγαλύτερες συγκεντρώσεις ανδρογόνων μετά την εμμηνόπαυση σε σύγκριση με τους ομάδες ελέγχου, με πιο συχνό το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS). Αυτές οι παθολογικές καταστάσεις μπορούν να χωριστούν σε δύο κύριες κατηγορίες: σε καταστάσεις, που δεν οφείλονται σε όγκους ή λειτουργικές και σε καταστάσεις που οφείλονται σε όγκους (καλοήθεις ή κακοήθεις μάζες, είτε στα επινεφρίδια ή στις ωοθήκες).
Εκτος από το PCOS που παραμένει το συχνότερο αίτιο του υπερανδρονισμού στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, λιγότερο συχνές είναι: η παχυσαρκία, η μη κλασσική συγγενής υπερπλασία των επινεφριδίων (NCCAH), οι ενδοκρινοπάθειες, όπως το σύνδρομο Cushing ή η ακρομεγαλία, η υπερθήκωση των ωοθηκών, η χρήση ή η κατάχρηση φαρμάκων.
Αίτια υπερανδρογονισμού που οφείλονται σε όγκους περιλαμβάνουν τον καρκίνο του φλοιού των επινεφριδίων, τα αδενώματα των επινεφριδίων και τους όγκους ωοθηκών όπως οι όγκοι του γοναιδικού στρώματος των ωοθηκών και οι μεταστάσεις άλλων καρκίνων στις ωοθήκες.
Η διάγνωση του υπερανδρογονισμού γίνεται με τη λήψη ιστορικού, την κλινική εξέταση και τις εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις.
Η συνολική συγκέντρωση τεστοστερόνης 150 ng/dl μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αρχική διαφορική διάγνωση ενός αιτίου υπερανδρογονισμού που οφείλεται σε όγκο από ένα λειτουργικό αίτιο.
Η συγκέντρωση θειικής δεϋδροεπιανδροστερονής (DHEAS) μπορεί να υποστηρίζει την πηγή ανδρογόνων από τα επινεφρίδια.
Οι τεχνικές απεικόνισης χρησιμοποιούνται για τον εντοπισμό της πηγής των ανδρογόνων: η αξονική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία για τα επινεφρίδια και το διακολπικό υπερηχογράφημα ή η μαγνητική τομογραφία για τις ωοθήκες.
Σε αυτή την βιβλιογραφική ανασκόπηση περιγράφονται επίσης, η αιτιολογική και συμπτωματική θεραπεία και οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις του υπερανδρογονισμού στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Υπερανδρογονισμός, Εμμηνόπαυση, Αρρενοποίηση, Ανδρογόνα, Μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
1
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
121
