Τμήμα Ιατρικής
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2019-12-09

2019

Καμπισιούλη Ευσταθία

Δημοπούλου Ιωάννα -Μαρία, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, Επιβλέπουσα
Κοτανίδου Αναστασία, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ρούτση Χριστίνα, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Νανάς Σεραφείμ, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ορφανός Στυλιανός, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μπουτάτη Ελένη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Χαλβατσιώτης Παναγιώτης, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Γκρελίνη και σήψη

Ελληνικά

Γκρελίνη και σήψη

Εισαγωγή: Η γκρελίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται κυρίως από κύτταρα του γαστρικού βλεννογόνου, η οποία έχει δειχθεί ότι έχει αντιφλεγμονώδεις και ανοσοδιαμορφωτικές ιδιότητες.
Σκοπός: Η διερεύνηση των επιπέδων της γκρελίνης στη φάση της σήψης σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς, καθώς και σε πειραματικό μοντέλο σήψης.
Υλικό-Μέθοδος: Όλες οι διαδοχικές εισαγωγές, σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο της Αθήνας, κατά τη διάρκεια της μελέτης ελέγχθηκαν για την επιλεξιμότητα τους. Τριάντα τέσσερις αρχικά μη σηπτικοί βαρέως πάσχοντες ασθενείς συμπεριελήφθησαν τελικά στη μελέτη. Καταγράφηκαν τα κλινικό-εργαστηριακά δεδομένα και οι κλίμακες βαρύτητας ενώ δείγματα αίματος ελήφθησαν κατά την εισαγωγή στην ΜΕΘ και στην ημέρα εμφάνισης σήψης. Αξιολογήθηκαν τα επίπεδα ολικής και δραστικής γκρελίνης, λεπτίνης και κυτταροκινών. Επιπλέον, χορηγήθηκε λιποπολυσακχαρίτης (LPS) σε ποντικούς προκειμένου να προκληθεί ενδοτοξιναιμία και σε συγκεκριμένα χρονικά σημεία συλλέχθηκαν δείγματα αίματος , βρογχοκυψελιδικού εκπλύματος (BALF) και ιστών.
Αποτελέσματα: Στους ασθενείς, τα επίπεδα ολικής και δραστικής γκρελίνης στον ορό βρέθηκαν αυξημένα στη σήψη συγκριτικά με τις αρχικές τιμές (553,8 ± 213,4 έναντι 193,5 ± 123,2, p <0,001, 254,3 ± 70,6 έναντι 56,49 ± 16,3, p <0,001). Tα επίπεδα δραστικής γκρελίνης στη φάση της σήψης συσχετίστηκαν αντιστρόφως ανάλογα με την βαθμολογία SOFA και τη διάρκεια παραμονής των ασθενών στη ΜΕΘ (p = 0,023 και p = 0,027 αντίστοιχα). Στο μοντέλο ενδοτοξιναιμίας ποντικού, τα επίπεδα γκρελίνης αυξήθηκαν μετά την ενδοτοξιναιμία με LPS και η ίδια τάση παρατηρήθηκε στα επίπεδα λεπτίνης, TNF-α και IL-6. Η χορήγηση γκρελίνης κατάφερε να μειώσει τα επίπεδα IL-6 σε ορό και σε BALF ποντικού. Η πνευμονική έκφραση της γκρελίνης και του υποδοχέα GHSR1a βρέθηκε μειωμένη σε ποντίκια που έλαβαν LPS.
Συμπεράσματα: Σε μια καλά καθορισμένη ομάδα ασθενών ΜΕΘ, καταδείξαμε ότι τα επίπεδα δραστικής και ολικής γκρελίνης αυξάνονται στη σήψη. Παρομοίως και για το πειραματικό μοντέλο σήψης που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη. Η αντίστροφη συσχέτιση των επιπέδων δραστικής γκρελίνης με την βαθμολογία SOFA και τη διάρκεια παραμονής των ασθενών στη ΜΕΘ είναι ενδεικτική του ενδεχόμενου προστατευτικού ρόλου της δραστικής γκρελίνης κατά τη διάρκεια της σηπτικής διεργασίας.

Επιστήμες Υγείας

Γκρελίνη, Σήψη, Ασθενείς ΜΕΘ, Ενδοτοξιναιμία, Λιποπολυσακχαρίτης

Όχι

0

Ναι

107

99

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2887112