Μονάδα:
Κατεύθυνση Ιστορίας της ΦιλοσοφίαςΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2020-01-14
Συγγραφέας:
Αζαϊζές Αλέξανδρος
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ιωάννης Πρελορέντζος, Καθηγητής, ΕΚΠΑ/Τμήμα Φιλοσοφίας
Γεώργιος Αραμπατζής, Αναπληρωτής Καθηγητής, ΕΚΠΑ/Τμήμα Φιλοσοφίας
Ευάγγελος Πρωτοπαπαδάκης, Επίκουρος Καθηγητής, ΕΚΠΑ/Τμήμα Φιλοσοφίας
Πρωτότυπος Τίτλος:
Ο θεμελιώδης ρόλος της γενναιοφροσύνης στην ανθρωπολογία και στην ηθική φιλοσοφία του René Descartes.
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Ο θεμελιώδης ρόλος της γενναιοφροσύνης στην ανθρωπολογία και στην ηθική φιλοσοφία του René Descartes.
Περίληψη:
Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να εξετάσει τον θεμελιώδη ρόλο της γενναιοφροσύνης (générosité) στην ανθρωπολογία και στην ηθική φιλοσοφία του René Descartes (1596-1650), όπως αυτός αναδεικνύεται στο τελευταίο έργο του με τίτλο Τα Πάθη της Ψυχής (Les Passions de l'âme, 1649). Πρόκειται για ένα πρόβλημα ηθικής φύσεως που υποδηλώνει τη βαθύτερη ηθική στόχευση του συγγραφέα για έναν ευτυχισμένο βίο, ο οποίος είναι εφικτός μόνο έπειτα από την απαλλαγή των ανθρώπων από τα δυσάρεστα πάθη τους, ή έστω από την άμβλυνσή τους.
Η προσπάθειά μου εκκινεί από μια γενική παρουσίαση της ζωής και του έργου του Descartes και συνεχίζεται με μια αναφορά στη φιλοσοφία των νεότερων χρόνων και στο φιλοσοφείν ιδωμένο υπό το πρίσμα της μεθόδου, και όχι μόνο ή κυρίως υπό το πρίσμα της φιλοσοφικής διδασκαλίας, των πορισμάτων της έρευνας. Εν συνεχεία, αναφέρομαι στο μείζον ζήτημα της σχέσης ψυχής και σώματος, στον καρτεσιανό δυϊσμό και στην ένωση και αλληλεπίδραση των δύο υποστάσεων στην περίπτωση του ανθρώπου, ήτοι της ψυχής και του σώματος. Ακολούθως, περνώ στην καρτεσιανή ηθική, όπου αρχικά παρουσιάζω τους κανόνες της προσωρινής ηθικής του Descartes και έπειτα αναφέρομαι στα Πάθη της Ψυχής. Αυτό που κυρίως με απασχολεί στην εν λόγω πραγματεία είναι η βούληση και πώς αυτή συνδέεται με την ελευθερία και τα πάθη, ο θαυμασμός και η γενναιοφροσύνη.
Εν τέλει εκτιμάται, ότι παρά το γεγονός πως η καρτεσιανή ηθική δεν ολοκληρώνεται, δεν μπορεί να αποτιμηθεί αρνητικά. Η ηθική θεώρηση του Descartes αποτυπώνει εναργώς την προσπάθεια ενός ανήσυχου νου να οδηγήσει την φιλοσοφία του προς έναν ανώτερο σκοπό. Στον πυρήνα της, η καρτεσιανή ηθική παραμένει ρηξικέλευθη και πρωτοπόρα ακόμα και σήμερα.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Φιλοσοφία- Ψυχολογία
Λέξεις-κλειδιά:
René Descartes, μέθοδος, δυϊσμός, ένωση-αλληλεπίδραση ψυχής/σώματος, ηθική, πάθη, βούληση/αυτεξούσιο, θαυμασμός, αρετή, γενναιοφροσύνη, ευτυχία.
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
149
