Τομέας Κλινικοεργαστηριακός
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2020-01-13

2020

Τάιχερτ Μαρία

1. Τσαντές Αργύριος, Αναπληρωτής Kαθηγητής, Tμήμα Ιατρικής, Ε.Κ.Π.Α
2. Πολίτου Μαριάννα, Αναπληρώτρια Kαθηγήτρια, Tμήμα Ιατρικής, Ε.Κ.Π.Α
3. Οικονομίδης Ιγνάτιος, Αναπληρωτής Kαθηγητής, Tμήμα Ιατρικής, Ε.Κ.Π.Α
4. Παρίσης Ιωάννης, Αναπληρωτής Kαθηγητής, Tμήμα Ιατρικής, Ε.Κ.Π.Α
5. Γιαλεράκη Αργυρή, Επίκουρη Kαθηγήτρια, Tμήμα Ιατρικής, Ε.Κ.Π.Α
6. Κοκόρη Στυλιανή, Επίκουρη Kαθηγήτρια, Tμήμα Ιατρικής, Ε.Κ.Π.Α
7. Βαλσάμη Σερένα, Επίκουρη Kαθηγήτρια, Tμήμα Ιατρικής, Ε.Κ.Π.Α

Έλεγχος με Οπτική Θολοσιμετρική Συσσώρευση και Multiplate της Αιμοπεταλιακής Απάντησης στην Κλοπιδογρέλη Στεφανιαίων Ασθενών με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου II Υπό Διπλή Κλασική Αντιαιμοπεταλιακή Αγωγή και Συσχέτιση Εργαστηριακού Ευρήματος με την Κλινική Έκβαση.

Ελληνικά

Έλεγχος με Οπτική Θολοσιμετρική Συσσώρευση και Multiplate της Αιμοπεταλιακής Απάντησης στην Κλοπιδογρέλη Στεφανιαίων Ασθενών με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου II Υπό Διπλή Κλασική Αντιαιμοπεταλιακή Αγωγή και Συσχέτιση Εργαστηριακού Ευρήματος με την Κλινική Έκβαση.

Στόχος: Περιορισμένα ήταν τα διαθέσιμα δεδομένα σχετικά με την κλινική σημασία των μετρήσεων της λειτουργικότητας των αιμοπεταλίων σε σταθερούς ασθενείς με στεφανιαία νόσο (ΣΝ). Στόχος μας είναι να αξιολογήσουμε τη συμφωνία μεταξύ της Συσσωματομετρίας Σύνθετης Αντίστασης (Multiple Electrode Aggregometry, MEA και της Οπτικής Θολοσιμετρικής Συσσώρευσης (Light Transmission Aggregometry, LTA) στην ανίχνευση των ασθενών με χαμηλή απόκριση στην κλοπιδογρέλη και την προγνωστική τους αξία σε ασθενείς με ΣΝ και με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2) υπό διπλή αναστολή αιμοπεταλίων.
Μέθοδοι: Η LTA και η ΜΕΑ πραγματοποιήθηκαν σε 122 σταθερούς καρδιαγγειακούς ασθενείς με ΣΔτ2. Ασθενείς με μετρήσεις LTAmax και MEA στο ανώτερο τεταρτημόριο ορίστηκαν ως χαμηλής απόκρισης στην κλοπιδογρέλη. Η συμφωνία μεταξύ των δύο μεθόδων αξιολογήθηκε με στατιστικά στοιχεία kappa. Εκτιμήσαμε την πιθανή συσχέτιση μεταξύ της ανταπόκρισης στην αντιαιμοπεταλιακή θεραπεία και την κλινική έκβαση. Επίσης, εκτιμήσαμε το βέλτιστο διαγνωστικό όριο σύμφωνα με την ανάλυση ROC για την πρόβλεψη της εμφάνισης αθηροθρομβωτικών επιπλοκών κατά τη διάρκεια της 1 έτους περιόδου παρακολούθησης.

Αποτελέσματα: Οι συντελεστές Cohen’s kappa (0,214) έδειξαν μέτρια συμφωνία (70,2%) μεταξύ LTA και MEA. Συνολικά 25 MACE εμφανίστηκαν σε 108 ασθενείς (23,1%). Οι ασθενείς με MACE είχαν υψηλότερο LTAmax από αυτούς χωρίς (57,1 ± 16,5 έναντι 49,3 ± 18,3, αντίστοιχα, p = 0,023). Οι μετρήσεις ΜΕΑ ήταν παρόμοιες μεταξύ των ασθενών με και χωρίς MACE (30,1 ± 15,4 έναντι 30,6 ± 20,8, αντίστοιχα, p = 0,84). Η πολλαπλή λογιστική παλινδρόμηση έδειξε ότι οι μετρήσεις LTAmax αποτελούν ανεξάρτητο προγνωστικό παράγοντα θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια (Odds Ratio, προσαρμοσμένες: 0,2, 0,05-0,81). Η ανάλυση ROC έδειξε ότι μια μέγιστη τιμή συσσωμάτωσης περίπου 62,5% φαίνεται να αποτελεί μια κρίσιμη μεταβλητή της κλινικής πρόγνωσης σε ασθενείς με ΣΔτ2 και ΣΝ (AUC = 0,67, ευαισθησία = 78%, εξειδίκευση = 61,5%).
Συμπεράσματα: Η εκτίμηση της απόκρισης των αιμοπεταλίων παραμένει ιδιαίτερα εξειδικευμένη, με ανεπαρκή συμφωνία μεταξύ των δοκιμών. Τα αποτελέσματά μας υποστηρίζουν την εφαρμογή της LTA, αλλά όχι της MEA για την αξιολόγηση κινδύνου εμφάνισης MACE σε σταθερούς καρδιαγγειακούς ασθενείς με ΣΔτ2.

Επιστήμες Υγείας

Kλοπιδογρέλη, Διπλή αντιαιμοπεταλιακή θεραπεία, Στεφανιαία Νόσος, Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2

Όχι

0

Ναι

142

110

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2894156