Φυσιολογικές προσαρμογές κατά τη διάρκεια τεχνικού προγράμματος με άπνοια στη συγχρονισμένη κολύμβηση

Διπλωματική Εργασία uoadl:2894847 242 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Προπονητική Αθλημάτων
Βιβλιοθήκη Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού
Ημερομηνία κατάθεσης:
2020-01-16
Έτος εκπόνησης:
2020
Συγγραφέας:
Κουγιά Ελένη
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Χαιροπούλου Λιλέτα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Υγρός Στίβος, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πλατάνου Θεόδωρος, Καθηγητής, Υγρός Στίβος, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και
Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Γελαδάς Νικόλαος, Καθηγητής, Αθλητιατρική και Βιολογία της Άσκησης, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Φυσιολογικές προσαρμογές κατά τη διάρκεια τεχνικού προγράμματος με άπνοια στη συγχρονισμένη κολύμβηση
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Φυσιολογικές προσαρμογές κατά τη διάρκεια τεχνικού προγράμματος με άπνοια στη συγχρονισμένη κολύμβηση
Περίληψη:
Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να προσδιοριστούν οι φυσιολογικές αποκρίσεις αθλητριών Συγχρονισμένης Κολύμβησης, κατά τη διάρκεια ρουτίνας με δύο διαφορετικές συνθήκες άπνοιας. Στη μελέτη συμμετείχαν 17 νεάνιδες αθλήτριες Συγχρονισμένης Κολύμβησης μέλη εθνικής ομάδας (ηλικία 17,3 ± 1,69 έτη, μάζα σώματος 53,9 ± 3,8 kg, ανάστημα 1,67 ± 0,04 m). Αρχικά προσδιορίστηκε η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου μετά από προσπάθεια 400 μέτρων μέγιστης έντασης και σε επόμενη ημέρα το κατώφλι γαλακτικού μετά από δοκιμασία 4 x 200 μέτρα ελεύθερο με προοδευτικά αυξανόμενη ένταση. Σε δύο ακόμα ημέρες οι αθλήτριες εκτέλεσαν ρουτίνα ασκήσεων συγχρονισμένης κολύμβησης στο νερό. Στη μία ημέρα η ρουτίνα εφαρμόστηκε αρχικά με άπνοια και στη συνέχεια χωρίς άπνοια. Σε επόμενη ημέρα η ρουτίνα ασκήσεων εκτελέστηκε με αντίστροφη σειρά (πρώτα χωρίς άπνοια και στη συνέχεια με άπνοια). Κατά τη διάρκεια της ρουτίνας έγινε καταγραφή της καρδιακής συχνότητας, και η συγκέντρωση γαλακτικού και η πρόσληψη οξυγόνου κατεγράφη κατά την αποκατάσταση. Οι αθλήτριες παρουσίασαν παρόμοιες τιμές πρόσληψης οξυγόνου και συγκέντρωσης γαλακτικού στις δύο συνθήκες (κατανάλωση οξυγόνου: 42,3 ± 5,47 vs 42,94 ± 5,5 ml∙kg-1∙min-1, συγκέντρωση γαλακτικού: 4,39 ± 0,87 vs 5,05 ± 0,84 mmol/l). Η καρδιακή συχνότητα ήταν αυξημένη όταν η άπνοια πραγματοποιήθηκε στο τέλος της ρουτίνας (153 ± 6 vs 136 ± 5 b/min, p<0,05). Επιπλέον, η καρδιακή συχνότητα ως ποσοστό της καρδιακής συχνότητας στο κατώφλι γαλακτικού, ήταν υψηλότερη στη διάρκεια της συνθήκης στην οποία η άπνοια εφαρμόστηκε στο τέλος της ρουτίνας (29,21% vs 42,33%). Η ρουτίνα με την άπνοια στο τέλος ενός προγράμματος συγχρονισμένη κολύμβησης φαίνεται ότι εμφανίζει μεγαλύτερη δυσκολία για τις αθλήτριες.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Εκπαίδευση – Αθλητισμός
Λέξεις-κλειδιά:
άπνοια, συγχρονισμένη κολύμβηση
Ευρετήριο:
Ναι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
5
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
119
Αριθμός σελίδων:
71
KOUGIA_ELENI_PMS-FAA_FINAL.pdf (1 MB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο