Περίληψη:
Η παρούσα εργασία εστιάζει στη συμβιωτική σχέση μεταξύ δικαίου και κινηματογράφου και περιστρέφεται γύρω από αυτήν, φιλοδοξώντας να καταδείξει ότι η ενασχόληση με την κινηματογραφική τέχνη, καθώς και η μελέτη και κριτική θεώρηση αυτής, μπορούν να συμβάλουν στην πληρέστερη και ουσιαστικότερη κατανόηση του δικαίου, αλλά και εν γένει της ανθρώπινης δικαιικής σκέψης και δράσης.
Στο πλαίσιο της εργασίας υποστηρίζεται ότι το δίκαιο και ο κινηματογράφος βρίσκονται σε μια, ήδη ανεπτυγμένη και διαρκώς εξελισσόμενη, διαλογική σχέση, πολυσύνθετη, πολυπρισματική και εκτεινόμενη σε ένα ευρύ φάσμα αλληλοεπιρροών και αλληλοδιεισδύσεων.
Κάποιες εκ των σχέσεων δικαίου και κινηματογράφου είναι περισσότερο προφανείς, έχουν τύχει εκτενούς ανάλυσης από νομικούς της θεωρίας και της πράξης και αποτελούν μέρος μιας πιο «ορθόδοξης» προσέγγισης της διασύνδεσης δικαίου και κινηματογράφου, η οποία έχει συνήθως ως σημεία αναφοράς της τους τρόπους με τους οποίους το δίκαιο βρίσκεται στην υπηρεσία της κινηματογραφικής τέχνης. Η παρούσα διπλωματική καταπιάνεται με τις πιο «ανορθόδοξες» σχέσεις μεταξύ δικαίου και κινηματογράφου, οι οποίες, ως λιγότερο πρόδηλες, παρέμειναν υπόρρητες έως το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980, οπότε άρχισαν να φωτίζονται από τους πρώτους μελετητές της ανατέλλουσας τότε κίνησης με την ονομασία «Δίκαιο και Κινηματογράφος». Αυτοί οι μελετητές, ως επί το πλείστον νομικοί, χρησιμοποίησαν ως σημεία αναφοράς τους τρόπους με τους οποίους ο κινηματογράφος μπορεί να βρεθεί στην υπηρεσία του δικαίου και μελέτησαν τη φιλμική τέχνη ως κυρίαρχο μέσο της λαϊκής κουλτούρας, η οποία διαπλέκεται με το δίκαιο, τους υπηρετούντες αυτό και συνολικά την κοινωνία.
Στο πρώτο μέρος της εργασίας ιχνηλατείται η γενεαλογία της σχέσης δικαίου και κινηματογραφικής τέχνης, στο δεύτερο μέρος αναλύονται κάποια καίρια σημεία επαφής και αλληλεπίδρασης μεταξύ του δικαιικού και του κινηματογραφικού κόσμου και στο τρίτο μέρος εξερευνάται ο κινηματογράφος ως εργαλείο του δικαίου και ως αρωγός στην απόδοση μιας πιο ουσιαστικής δικαιοσύνης. Η πλειονότητα των κεφαλαίων της εργασίας ολοκληρώνεται με μια σύντομη ανάλυση ή αναφορά ταινιών που αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της εκάστοτε αναλυόμενης σχέσης δικαίου- κινηματογράφου.
Λέξεις-κλειδιά:
δίκαιο, κινηματογράφος, δίκαιο και κινηματογράφος, διεπιστημονικότητα
