Μονάδα:
Κατεύθυνση Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο και Δίκαιο Διεθνών ΣυναλλαγώνΒιβλιοθήκη Νομικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2020-01-22
Συγγραφέας:
ΠΑΤΣΟΥΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑ
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΜΠΟΥΚΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
Πρωτότυπος Τίτλος:
H αρχή της μη αναδίκασης στη Σύμβαση της Νέας Υόρκης
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η αρχή της μη αναδίκασης στη Σύμβαση της Νέας Υόρκης
Περίληψη:
Η διαιτητική επίλυση των διαφορών, εμφανίστηκε στο δίκαιο ήδη από την αρχαιότητα, στα σύγχρονα κράτη μόλις στον 20ο αιώνα και ειδικώτερα μετά την Οικουμενική Σύμβαση της Ν.Υόρκης του 1958 και αργότερα του πρότυπου Νόμου της UNCITRAL κατέστη ευρέως μια εναλλακτική μέθοδος επίλυσης των διαφορών στο πλαίσιο του διεθνούς εμπορίου, παράλληλη και ισόκυρη προς την κρατική δικαιοσύνη .
Τα περισσότερα κράτη αναγνωρίζουν ότι το δίκαιο που διέπει το διεθνές εμπόριο πρέπει να απελευθερωθεί από τα δεσμά του με τις εθνικές έννομες τάξεις, και επομένως τα πολιτειακά δικαστήρια θα πρέπει να σέβονται τη βούληση των διαδίκων να επιλέξουν ένα διαφορετικό ανεθνικό forum, όπως η διαιτησία- θεμέλιο της οποίας είναι η ιδιωτική αυτονομία- για την επίλυση των διαφορών τους. Ωστόσο τα εθνικά δικαστήρια κάθε έννομης τάξης υποχρεούνται παράλληλα να βρίσκουν και μια ισορροπία μεταξύ του σεβασμού της ιδιωτικής αυτονομίας και αφ’ ετέρου της διασφάλισης των πιο θεμελιωδών αντιλήψεων ηθικής και δικαιοσύνης που επικρατούν στη συγκεκριμένη έννομη τάξη κατά το χρόνο που κρίνεται η διαιτητική απόφαση . Αυτό το ρόλο επιτελεί ο έλεγχος της διατητικής απόφασης από το πολιτειακό Δικαστήριο. Όριο όμως στην έκταση του πολιτειακού ελέγχου αποτελεί η αρχή της απαγόρευσης της αναδίκασης (revision au fond) της της ουσίας της υπόθεσης που εξετάστηκε και κρίθηκε από το διαιτητικό δικαστήριο, η οποία βρίσκει εφαρμογή τόσο στην ακυρωση των ημεδαπών όσο και στην απόκρουση της εκτέλεσης αλλοδαπών διατητικών αποφάσεων. Η ως άνω αρχή συνάδει με την εγγενή φύση της διαιτησίας που συνιστά ισότιμο αλλά ξεχωριστό τρόπο επίλυσης διαφορών, ο οποίος θα υπονομευόταν αν τα δικαστήρια επενεξέταζαν την υπόθεση.
Στην εργασία αρχικά γίνεται επισκόπηση των αρχών που διέπουν τη διαιτησία μεταξύ των οποίων είναι και η απαγόρευση αναδίκασης, ενώ στο δεύτερο μέρος γίνεται ανάλυση της εν λόγω αρχής, όπως αυτή αποτυπώνεται και συνάγεται ερμηνευτικά από τη Σύμβαση της Ν.Υόρκης, γίνεται αναφορά στη δημόσια τάξη ως μέτρο ελέγχου των αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων και κυρίως στις απόψεις της θεωρίας και νομολογίας για την έκταση ελέγχου των αλλοδαπών δαιτητικών αποφάσεων. Ιδιαίτερη μνεια γίνεται στην έκταση του ελέγχου , η οποία ίσως αγγίζει τα όρια της αναδίκασης, σε υποθέσεις που υποστηρίζεται ότι παραβιάζεται το Δίκαιο του Ανταγωνισμού.
Τέλος στο τρίτο μέρος υπάρχει λεπτομερής αναφορά στην εξέλιξη της ελληνικής νομολογίας ως προς την απαγόρευση της αναδίκασης αλλά και στη διεθνή νομολογία στο ως άνω ζήτημα με ιδιαίτερη αναφορά στην γαλλική αλλά και στην αγγλική νομολογία.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Δίκαιο – Νομοθεσία
Λοιπές θεματικές κατηγορίες:
Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο
Λέξεις-κλειδιά:
αναδίκαση, Σύμβαση της Νέας Υόρκης
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
96
