Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Τεντολούρης Νικόλαος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, Επιβλέπων
Κόκκινος Αλέξανδρος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μακρυλάκης Κωνσταντίνος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση είναι σημαντική στην αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2). Στην παρούσα αναδρομική μελέτη εξετάστηκε η σημασία της παρακολούθησης από διαιτολόγο και η προσήλωση στη μεσογειακή διατροφή στην απώλεια σωματικού βάρους και στη γλυκαιμική ρύθμιση ατόμων με ΣΔτ2.
ΜΕΘΟΔΟΙ: Μελετήθηκαν αναδρομικά 146 ασθενείς (88 άνδρες και 58 γυναίκες) με ΣΔτ2 μέσης ηλικίας 62 ± 7,9 ετών για 10 έτη (2009-2019 και 2010-2020). Ο αρχικός δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) ήταν 30,75 ± 5,6 kg/m2, το βάρος 86,09 ± 18,14 kg και η αρχική τιμή της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) ήταν 7,52 ± 1,58%. Η μέση διάρκεια διαβήτη ήταν 14,56 ± 7,4 έτη. Κριτήριο για την επιλογή ήταν οι ασθενείς να είχαν τουλάχιστον 2 επισκέψεις/έτος στο εξωτερικό διαβητολογικό ιατρείο. Σε ένα υποσύνολο 94 ατόμων, υπολογίστηκε το MedDietScore και καταγράφηκε αν οι συμμετέχοντες είχαν επισκεφθεί διαιτολόγο. Τα δεδομένα αναλύθηκαν στο στατιστικό πρόγραμμα SPSS Statistics.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η διάμεση τιμή του μέσου αριθμού των επισκέψεων ανά έτος ήταν 2,67 (2,2-3). Η μέση τιμή του MedDietScore ήταν 35,56 ± 3,37. Το 66% των ατόμων είχε επισκεφθεί διαιτολόγο, ενώ το 34% δεν είχε επισκεφθεί ποτέ. Σε περίοδο παρακολούθησης 5,6 και 8 ετών υπήρξε σημαντική μείωση του σωματικού βάρους (p<0,001, p=0,045 και p=0,048 αντίστοιχα) η οποία εξασθένησε στα επόμενα έτη. Η μείωση του σωματικού βάρους από την αρχική μέχρι την τελική επίσκεψη στο σύνολο των 146 ασθενών ήταν -3,02 ± 8,71 kg (p<0,001). Οι γυναίκες σημείωσαν μεγαλύτερη απώλεια βάρους σε σχέση με τους άνδρες (p=0,038). Η HbA1c μειώθηκε κατά -0,96 ± 1,54 % (p<0,001) στα 5 έτη και η μείωση διατηρήθηκε μέχρι το 9ο έτος παρακολούθησης. Μεγαλύτερη μείωση της HbA1c παρατηρήθηκε στους συμμετέχοντες που έχασαν βάρος (p=0,027), ενώ δεν βρέθηκε συσχέτιση μεταξύ της προσκόλλησης στη Μεσογειακή Διατροφή και την μεταβολή του βάρους ή της HbA1c. Η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι η αντιδιαβητική αγωγή δεν επηρέασε τη μεταβολή του σωματικού βάρους στους ασθενείς του δείγματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η μελέτη έδειξε πως διαχρονικά υπάρχει μικρή απώλεια σωματικού βάρους και βελτιώνεται η γλυκαιμική ρύθμιση σε άτομα με ΣΔτ2 ανεξάρτητα από την απώλεια βάρους. Η πλειοψηφία των ασθενών έδειξε πολύ καλή προσκόλληση στη Μεσογειακή Διατροφή. Παρά το ότι η διατροφική εκπαίδευση και συμβουλευτική θεωρούνται απαραίτητα στην αντιμετώπιση του ΣΔτ2, πολλοί ασθενείς ενώ παραπέμπονται, δεν επισκέπτονται τον διαιτολόγο και δεν παρακολουθούνται συστηματικά από αυτόν.
Λέξεις-κλειδιά:
Σακχαρώδης διαβήτης, Παχυσαρκία, Διαιτολόγος, Μεσογειακή διατροφή, Απώλεια βάρους
