Μονάδα:
Κατεύθυνση Εργοσπιρομετρία και Καρδιοαναπνευστική ΑποκατάστασηΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2020-07-22
Συγγραφέας:
Κουτρουμπή Άννα-Μαρία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Σεραφείμ Νανάς, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, Επιβλέπων
Αναστάσιος Φιλίππου, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ιωάννης Βασιλειάδης, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Οι επιδράσεις των διαφορετικών τύπων άσκησης στο σακχαρώδη διαβήτη
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Οι επιδράσεις των διαφορετικών τύπων άσκησης στο σακχαρώδη διαβήτη
Περίληψη:
Σκοπός: Η άσκηση διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο και αποτελεί απαραίτητη συνιστώσα των προγραμμάτων πρόληψης και θεραπευτικής αντιμετώπισης ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (T2D). Σκοπός της συστηματικής αυτής ανασκόπησης ήταν να διερευνηθεί η εφαρμογή και η αποτελεσματικότητα προγραμμάτων υψηλής έντασης διαλειμματικής άσκησης (high intensity interval training-ΗΙΙΤ) σε σύγκριση με μέτριας έντασης συνεχούς άσκησης (moderate intensity continuous training-MICT) ή με την ομάδα ελέγχου σε ασθενείς με T2D.
Υλικό: Τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες συμπεριλήφθηκαν μέσω αναζήτησης των άρθρων που έγινε στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων Pubmed και Cochrane Library. Αναζητήθηκαν όλα τα άρθρα που είχαν δημοσιευτεί ως τον Δεκέμβριο του 2018. Η μεθοδολογική τους ποιότητα αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας την κλίμακα αξιολόγησης PEDro. Προκαθορίστηκαν τα κριτήρια εισαγωγής και αποκλεισμού.
Αποτελέσματα: Η αναζήτηση κατέληξε σε 16 έρευνες που πληρούσαν τα συγκεκριμένα κριτήρια. Η ανασκόπηση ανέδειξε ως ασφαλή και εφαρμόσιμη τη HIIT σε ασθενείς με T2D. Κατά τη HIIT παρατηρήθηκε μεγαλύτερη αύξηση της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου και του μέγιστου έργου συγκριτικά με τη μέτριας έντασης άσκηση στο μεγαλύτερο αριθμό των μελετών που αξιολογήθηκαν. Από τις 12 μελέτες που μελέτησαν την ικανότητα για άσκηση οι 7 έδειξαν βελτίωση στη HIIT έναντι της MICT. Συνολικά 7 μελέτες έδειξαν πως η HIIT οδήγησε σε σημαντική βελτίωση του γλυκαιμικού προφίλ. Ενώ από τις 4 μελέτες που μελέτησαν τη λειτουργία του ενδοθηλίου (σύμφωνα με την τεχνική «flow mediated dilation-FMD») σε ασθενείς με T2D, 3 έδειξαν επιδράσεις βελτίωσης στη HIIT συγκριτικά με τη μέτριας έντασης άσκηση. Δύο μελέτες βελτίωσαν την αρτηριακή πίεση ύστερα και από τα δύο είδη παρεμβάσεων (HIIT, MICT) ενώ μια μελέτη τη βελτίωσε ύστερα μόνο από HIIT. Δεν υπάρχει σημαντική βελτίωση στο λιπιδαιμικό προφίλ στη HIIT συγκριτικά με τη MICT. Από τις 3 μελέτες που μελέτησαν το οξειδωτικό στρες φαίνεται ότι η HIIT έχει κάποια θετική επίδραση στο οξειδωτικό στρες, παρολαυτά περισσότερες μελέτες χρειάζονται για να αναδείξουν τεκμηριωμένα την επίδραση των προγραμμάτων άσκησης.
Συμπεράσματα: Η HIIT είναι ένας αποτελεσματικός τύπος άσκησης σε ασθενείς με T2D. Επιπλέον φαίνεται να βελτιώνει περισσότερο την ικανότητα για άσκηση και την ενδοθηλιακή λειτουργία συγκριτικά με τη μέτριας έντασης άσκηση με τάση υπεροχής και ως προς το γλυκαιμικό προφίλ των ασθενών.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Σακχαρώδης διαβήτης, Υψηλής έντασης διαλειμματική άσκηση, Μέτριας έντασης συνεχής άσκηση, Άσκηση
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
81
