Μονάδα:
Κατεύθυνση Αρχαία Ελληνική ΦιλολογίαΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2020-10-22
Συγγραφέας:
Βούλγαρης Γεώργιος
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ροζαλία Χατζηλάμπρου (επόπτρια), Επίκουρη Καθηγήτρια Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, ΕΚΠΑ
Δημήτριος Καραδήμας, Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, ΕΚΠΑ
Σελήνη-Ελένη Ψωμά, Καθηγήτρια Αρχαίας Ιστορίας, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Η ρητορική της δωροδοκίας στην υπόθεση του Αρπάλου
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η ρητορική της δωροδοκίας στην υπόθεση του Αρπάλου
Περίληψη:
Στην παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζεται η ύπαρξη κανονικοτήτων ως προς τη ρητορική διαχείριση ενός κατηγορητηρίου δωροδοκίας στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ., οι οποίες προκύπτουν σε συνάρτηση με τα χαρακτηριστικά της δωροδοκίας και των αναγκών της υπόθεσης. Ως πεδίο εξέτασης χρησιμοποιείται η υπόθεση του Αρπάλου και οι σχετιζόμενοι επομένως με αυτήν ρητορικοί λόγοι του Δεινάρχου (Κατά Δημοσθένους, Κατ’ Αριστογείτονος, Κατά Φιλοκλέους) και του Υπερείδου (Κατά Δημοσθένους).
Η εργασία αρθρώνεται σε τέσσερα μέρη. Στο πρώτο μέρος συγκεντρώνονται και παρουσιάζονται τα βασικά χαρακτηριστικά της ποινικά διώξιμης δωροδοκίας στην κλασική Αθήνα, στο πλαίσιο μιας ολιστικής προσέγγισης του αδικήματος, τα οποία εξαρτούν σε μεγάλο βαθμό τον ρητορικό χειρισμό ενός τέτοιου κατηγορητηρίου. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται οι φιλολογικοί και ιστορικοί λόγοι που προκρίνουν την έρευνα της ρητορικής στη συγκεκριμένη υπόθεση, η ένταξη της υπόθεσης στο ιστορικό περικείμενο και η ιθύνουσα σημασία της για την εξέλιξη της ιστορικής πορείας των Αθηνών.
Στο τρίτο και τέταρτο μέρος που αποτελούν και τον βασικό κορμό της εργασίας εξετάζονται οι πίστεις και η λέξις των λόγων, στον βαθμό που σχετίζονται με τη δωροδοκία και τα χαρακτηριστικά της. Στο τρίτο μέρος όπου εξετάζονται οι πίστεις, η προσέγγιση γίνεται με βάση την αριστοτελική διαίρεση σε ἀτέχνους και ἐντέχνους πίστεις. Ερευνάται ο βαθμός επεξεργασίας των μεν και των δε από τους ρήτορες, ο βαθμός επιτηδευμένου συσχετισμού τους με την υπόθεση και ο βαθμός σύνδεσης με το μόνο ουσιαστικά νομικό τεκμήριο που διέθεταν, την ἀπόφασιν του Αρείου Πάγου. Αναδεικνύονται στο πλαίσιο κατηγοριοποιήσεων οι μηχανισμοί, καθώς και τα σημεία επικοινωνίας και σύμπραξής τους, μέσω των οποίων οι ρήτορες διαχειρίζονται τα δεδομένα που έχουν στη διάθεσή τους, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες και τα κενά που προκύπτουν από τη φύση της δωροδοκίας ως αδικήματος και να εξυπηρετηθεί το κατηγορητήριο της συγκεκριμένης υπόθεσης. Το τέταρτο μέρος αφορά στην λέξιν της δωροδοκίας, δηλαδή στις λέξεις και στα λεκτικά σχήματα με τα οποία δηλώνεται η δωροδοκία, παρουσιάζονται οι διαφορετικές πτυχές του αδικήματος που κάθε ένα από αυτά φέρει στο προσκήνιο καθώς και η συμπληρωματική τους λειτουργία με τις πίστεις. Η κατηγοριοποίησή τους γίνεται με βάση την ερμηνευτική ή ετυμολογική συγγένεια. Η ανίχνευση επομένως συστηματοποιημένων μηχανισμών σε επίπεδο επιχειρηματολογίας και λεξιλογίου προς κάλυψη κενών και ιδιαιτεροτήτων που προκύπτουν από τα διαπιστωμένα χαρακτηριστικά ενός αδικήματος δωροδοκίας, οδηγεί στην πεποίθηση περί ύπαρξης μιας ρητορικής της δωροδοκίας.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Γλώσσα – Λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
δωροδοκία, οικονομικό αδίκημα, ρητορική, Αθήνα, 4ος αιώνας π.Χ., Άρπαλος. Δείναρχος, Υπερείδης
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
83
