Τμήμα Ιατρικής
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2020-10-26

2020

Χατζηράλλης Αλέξανδρος

Χρυσάνθη Κουτσανδρέα, Καθηγήτρια Οφθαλμολογίας, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Παναγιώτης Θεοδοσιάδης, Καθηγητής Οφθαλμολογίας, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Ευαγγελία-Μαρία Μόσχου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Οφθαλμολογίας, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Κλειώ Χατζηστεφάνου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Οφθαλμολογίας, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Αθανάσιος Ράπτης, Αναπληρωτής Καθηγητής Παθολογίας-Σακχαρώδους Διαβήτη, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Χρήστος Κρούπης, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλινικής Βιοχημείας-Ιατρικής Χημείας, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Δρούτσας, Επίκουρος Καθηγητής Οφθαλμολογίας, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ

Πολυμεταβλητή ανάλυση αποτελεσματικότητας αντι-αγγειογενετικών παραγόντων στο διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας

Ελληνικά

Πολυμεταβλητή ανάλυση αποτελεσματικότητας αντι-αγγειογενετικών παραγόντων στο διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν να συγκρίνει τα ανατομικά και λειτουργικά αποτελέσματα του ranibizumab έναντι του aflibercept σε ασθενείς με διαβητικό οίδημα ωχράς σε μακροχρόνια περίοδο παρακολούθησης και να αξιολογήσει παράγοντες που σχετίζονται με το οπτικό αποτέλεσμα σε πολυμεταβλητό μοντέλο.
Υλικό και μέθοδος: Συμμετέχοντες σε αυτήν την προοπτική μελέτη ήταν 112 ασθενείς με διαβητικό οίδημα ωχράς, που έλαβαν ενδοϋαλοειδική θεραπεία είτε με ranibizumab (n=54) είτε με aflibercept (n=58). Τα δημογραφικά δεδομένα των ασθενών, η οπτική οξύτητα και χαρακτηριστικά από την οπτική τομογραφία συνοχής αξιολογήθηκαν κατά τη διάγνωση του οιδήματος και στους μήνες 1, 2, 3, 6, 12 και 18 μετά τη θεραπεία, ώστε να γίνει σύγκριση των δύο αντι-αγγειογενετικών παραγόντων. Επιπλέον, τελέστηκε πολυμεταβλητή ανάλυση, για να καθοριστούν οι παράγοντες που επηρεάζουν το οπτικό αποτέλεσμα.
Αποτελέσματα: Κατά τον μήνα 18, η μέση οπτική οξύτητα των οφθαλμών που είχαν λάβει ranibizumab αυξήθηκε κατά 7.9 γράμματα σε σύγκριση με 6.9 γράμματα σε αυτούς που έλαβαν aflibercept, με μεγαλύτερο αριθμό εγχύσεων στην ομάδα του ranibizumab (9.2±2.3 vs. 7.6±2.1 εγχύσεις στην ομάδα του ranibizumab και aflibercept αντίστοιχα, p=0.0002). Η διαφορά στην οπτική οξύτητα και στο κεντρικό πάχος του αμφιβληστροειδούς δεν διέφερε ανάμεσα στις δύο ομάδες τον μήνα 18. Παράγοντες, που βρέθηκε να σχετίζονται με χαμηλή οπτική οξύτητα, ήταν η αυξημένη ηλικία, το αυξημένο πάχος του αμφιβληστροειδούς, η διαταραγμένη ελλειψοειδής ζώνη και τα υψηλά επίπεδα HbA1c ≥7.5%.
Συμπεράσματα: Οι δύο αντι-αγγειονετικοί παράγοντες, ranibizumab και aflibercept, παρουσιάζουν παρόμοια ανατομικά και λειτουργικά αποτελέσματα σε ασθενείς με διαβητικό οίδημα ωχράς σε περίοδο παρακολούθησης 18 μηνών. Είναι σημαντικό να μελετώνται και να καθορίζονται παράγοντες, που επηρεάζουν την οπτική οξύτητα, για την εξατομίκευση της θεραπείας.

Επιστήμες Υγείας

Σακχαρώδης διαβήτης, οίδημα ωχράς, ρανιμπιζουμάμπη, αφλιμπερσέπτη, θεραπεία, πρόγνωση

Όχι

0

Ναι

74

93

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2926332