Περίληψη:
Η τοπική ερυθρόμορφη κεραμική της Χαλκιδικής είναι μέχρι σήμερα πολύ λίγο γνωστή, ιδίως μέσω παραδειγμάτων από τις παλαιές ανασκαφές της Ολύνθου. Τις τελευταίες δεκαετίες, πολλά νέα παραδείγματα ήρθαν στο φως από διάφορες ανασκαφές στην Κεντρική Μακεδονία, τη Χαλκιδική και την κοιλάδα του Αξιού, ενώ εντοπίστηκαν και ανάλογα αγγεία στις αποθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης και στη Συλλογή Λαμπροπούλου στο Μουσείο Πολυγύρου. Οι υπογράφουσες αυτό το άρθρο επεξεργαζόμεσατ εμία ευρύτερη μελέτη για αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα ομάδα κεραμικής, που χρονολογείται στα τέλη του 5ου και τις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ.
Εδώ παρουσιάζουμε ένα μικρό τμήμα της μελέτης μας, το οποίο αφορά τον λεγόμενο «Ζωγράφο της Κύλικας της Ερέτριας», όνομα που του δόθηκε παλαιότερα επειδή ένα αγγείο του βρέθηκε στην ευβοϊκή πόλη. Μελετώντας το μέχρι σήμερα γνωστό έργο του, στο οποίο πλέον προσθέτουμε αρκετά νέα αγγεία, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να πρόκειται για έναν ‘μετανάστη’ κεραμέα, όπως έχει διαπιστωθεί και για άλλους ομότεχνούς του μετά το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου. Οι παλαιές ευβοϊκές αποικίες στη Χαλκιδική θα διευκόλυναν τέτοιου είδους επαφές και μετοικήσεις. Μάλιστα, θεωρούμε ότι ο συγκεκριμένος αγγειογράφος επηρέασε το έργο και άλλων σύγχρονών του, όπως ο «Ζωγράφος του Ρίτσου» και ο (νέος) «Ζωγράφος της Θεσσαλονίκης 11665: αυτό υποδηλώνει ότι εγκαταστάθηκε για πολύ (ή μονίμως) στη Χαλκιδική και άνοιξε εκεί ένα κεραμικό εργαστήρι.
