Μονάδα:
Τμήμα ΙατρικήςΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2021-07-01
Συγγραφέας:
Καμπακτσής Πολύδωρος
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Εμμανουήλ Βαβουρανάκης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Δημήτριος Τούσουλης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ευστάθιος Ηλιοδρομίτης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Τσιούφης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γεράσιμος Σιάσος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Θεόδωρος Παπαιωάννου, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Αλέξανδρος Μπριασούλης, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Επιδραση προυπάρχουσας διαστολικής δυσλειτουργίας στην βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη έκβαση ασθενών με στένωση αορτικής που υπέκεινται σε διακαθετηριακή αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας
Γλώσσες διατριβής:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Επιδραση προυπάρχουσας διαστολικής δυσλειτουργίας στην βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη έκβαση ασθενών με στένωση αορτικής που υπέκεινται σε διακαθετηριακή αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας
Περίληψη:
Υπόβαθρο και στόχοι: Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πως η διαστολική δυσλειτουργία (DD) αριστερής κοιλίας μπορεί να σχετίζεται με χειρότερη έκβαση μετά από αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας. Μελέτες σε διακαθετηριακή αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας (TAVR) είναι περιορισμένες, δεν έχουν λάβει υπόψιν την επασβεστοποίηση μιτροειδούς δακτυλίου (MAC), η οποία περιορίζει τη χρήση Doppler στο μιτροειδή δακτύλιο και δεν έχουν λάβει υπόψιν την πνευμονική υπέρταση. Πραγματοιποιήσαμε μια μονοκεντρική μελέτη για να κατανοήσουμε καλύτερα το ρόλο της DD στην έκβαση ασθενών που υπόκεινται σε TAVR.
Μεθοδολογία: Μετά το αποκλεισμό ασθενών με κολπική μαρμαρυγή, σημαντική στένωση μιτροειδούς και αντικατάσταση μιτροειδούς, 359 συνεχόμενοι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε TAVR συμπεριλήφθησαν. Μετρίου-με-σοβαρού βαθμού MAC ήταν παρούσα σε 58% των ασθενών. Ταξινομήσαμε τους ασθενείς σε σοβαρού και μη σοβαρου βαθμού DD με βάση την διαστολική πίεση της αριστερής κοιλίας. Το πρωτογενές μέτρο έκβασης ήταν η ολική θνησιμότητα ή η επανεισαγωγή λόγω καρδιακής ανεπάρκειας. Πραγματοποιήσαμε δευτερογενής ανάλυση για να ερευνήσουμε το ρόλο της DD σε ασθενείς που αναπτύσσουν παραβαλβιδική διαφυγή (PVL).
Αποτελέσματα: Σε μέσο χρόνο παρακολούθησης 13 μηνών, η σοβαρή DD σχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο του πρωτογενούς μέτρου έκβασης (HR 2.02 (1.23-3.30), p=0.005). Εντούτοις, η συσχέτιση αυτήν δεν διατηρήθηκε σε ανάλυση propensity score, η οποία έλαβε υπόψιν την πνευμονική υπέρταση. Σε πολυπαραγοντική ανάλυση, STS σκορ ήταν η μοναδική μεταβλητή που πρόβλεψε το πρωτογενές μέτρο έκβασης (HR 1.1 (1.05-1.15), p<0.001). Ασθενείς με σοβαρού βαθμού DD που ανέπτυξαν ακόμα και ήπια PVL μετά από TAVR είχαν αυξημένο και ανεξάρτητο κίνδυνο για αυξημένη θνησιμότητα (HR 3.89, CI 1.76–8.6, p=0.001)
Συμπερασμα: Η σοβαρού βαθμού DD σχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο ολικής θνησιμότητας ή επανεισαγωγής για καρδιακή ανεπάρκεια, αλλά όχι ανεξάρτητα της πνευμονικής υπέρτασης ή άλλων προβλεπτικών παραγόντων. Η σοβαρή DD ειναι πιθανώς ιδιαίτερα βλαβερή σε ασθενείς που αναπτύσσουν PVL μέσω οξείας υπερφόρτωσης όγκου της αριστερής κοιλίας
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Διαστολική δυσλειτουργία, Αορτική στένωση, Διακαθετηριακή αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
1
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
107
