Τμήμα Ιατρικής
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2021-06-16

2021

Γεωργόπουλος Ιωάννης

Ιωάννης Παπακωνσταντίνου, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γεώργιος Κόλλιας, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ιωάννης Βασιλείου, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ντίνα Τηνιακού, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γεώργιος Μπάμιας, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρικής Σχολή, ΕΚΠΑ
Αντώνιος Βεζάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρικής Σχολή, ΕΚΠΑ
Γεώργιος Καραμανώλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Η παρουσία στένωσης του εντέρου ως αναγκαίος συμπαράγοντας εκδήλωσης της νόσου Crohn σε έδαφος γενετικής προδιάθεσης. Πειραματική μελέτη σε μύες TnfΔare στην ηλικία της εφηβείας

Ελληνικά

Η παρουσία στένωσης του εντέρου ως αναγκαίος συμπαράγοντας εκδήλωσης της νόσου Crohn σε έδαφος γενετικής προδιάθεσης. Πειραματική μελέτη σε μύες TnfΔare στην ηλικία της εφηβείας

Θεωρητικό υπόβαθρο
Η παθοφυσιολογία της Νόσου Crohn (CD) παρά τη σχεδόν εκατονταετή επιστημονική έρευνα, παραμένει εν πολλοίς άγνωστη. Η ευρύτερα αποδεκτή απλοποιημένη αντίληψη της αιτιοπαθογένειας της νόσου είναι ότι είναι αποτέλεσμα διαταραγμένης απάντησης του εντερικού ανοσολογικού συστήματος ενάντια στην μικροχλωρίδα του εντέρου σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα. Κλινικά, έχει παρατηρηθεί ότι η CD εμφανίζεται ή υποτροπιάζει πλησίον στενών ανατομικών σημείων του εντέρου, φυσικών ή ιατρογενών. Σε αυτή τη μελέτη υποθέτουμε ότι υπάρχουν ειδικοί παράγοντες που επάγουν αυτό το φαινόμενο όπως μηχανικοί παράγοντες πλησίον στενών σημείων που συμμετέχουν στην εμφάνιση ή την υποτροπή της CD. Για να ελέγξουμε αυτή την υπόθεση ελέγξαμε αν η δημιουργία μιας ιατρογενούς χειρουργικής στένωσης στο έντερο ενός ζωικού μοντέλου με γενετική προδιάθεση για ειλεΐτιδα τύπου CD, όπως ο TNFΔare/+ μυς, θα μπορούσε να επηρεάσει τη βαρύτητα της αναμενόμενης φλεγμονής κοντά στην θέση της παρέμβασης.

Υλικά και μέθοδοι
Για τον έλεγχο της υπόθεσης ήταν απαραίτητη η διασφάλιση μιας τεχνικής μακροχρόνιας ατελούς απόφραξης σε μύες, σε συνδυασμό με ένα γενετικό είδος μυός το οποίο έχει γενετική προδιάθεση να εμφανίσει εντερική φλεγμονή τύπου CD.
Το είδος μυός που επελέγη για την μελέτη ήταν το TNFΔare/+ C57BL/6 λόγω της μεγάλης ομοιότητάς της CD-like νόσου που εμφανίζουν τα ζώα σε ιστολογικό, μοριακό και ανατομικό επίπεδο με την ανθρώπινη CD.
Λόγω της απουσίας στη βιβλιογραφία ενός αξιόπιστου μοντέλου μακρόχρονης εντερικής στένωσης σε μύες, ήταν απαραίτητη η πραγματοποίηση μιας προπαρασκευαστικής μελέτης που θα μας επέτρεπε να καταλήξουμε στο βέλτιστο μοντέλο, κατόπιν αξιολόγησης των συχνότερα χρησιμοποιούμενων μοντέλων ατελούς εντερικής απόφραξης της βιβλιογραφίας και ένα νέο μοντέλο που ανέπτυξε η ερευνητική μας ομάδα.
Εξήντα C57BL/6 μύες, ηλικίας 6 - 8 εβδομάδων, χωρίστηκαν τυχαία σε 5 βασικές ερευνητικές ομάδες με βάση της τεχνική στένωσης που θα υποβάλλονταν. Η τεχνικές/ομάδες ήταν: περιβρογχισμός, δακτυλίδι εντέρου, μερική απολίνωση, μικροκλίπς (microclips) και η νέα μέθοδος του τριπλού ράμματος. Η ομάδα του δαχτυλιδιού υποδιαιρέθηκε στις ομάδες στενό, μεσαίο, ευρύ και η ομάδα μερικής απολίνωσης σε απολίνωση του 1/3, 1/2 και 2/3 του αυλού. Τα κριτήρια για την τελική επιλογή της βέλτιστης μεθόδου ήταν τα χαμηλά ποσοστά θνητότητας, η μακροπρόθεσμη επιβίωση των υποκειμένων – τουλάχιστον 4 εβδομάδες, η μακροσκοπική και μικροσκοπική επιβεβαίωση της παρουσίας απόφραξης στο πέρας της περιόδου μελέτης, η επαναληψιμότητα και η αναπαραγωγιμότητα τη μεθόδου, το χαμηλό κόστος των απαραίτητων υλικών και η δυνατότητα εφαρμογής της σε διαφορετικά είδη και σε ζώα διαφορετικού μεγέθους. Οι μύες της μελέτης ευθανατώθηκαν μετά την περίοδο μελέτης και μελετήθηκαν μακροσκοπικά ενώ το πάχος του μυϊκού χιτώνα του εντέρου πλησίον της παρέμβασης εκτιμήθηκε ιστοπαθολογικά. H oμάδα του τριπλού ράμματος ήταν η μόνη ομάδα που εκπλήρωσε τα κριτήρια που τέθηκαν, με επιβίωση 90% στις 4 εβδομάδες, τα ράμματα της παρέμβασης ήταν εμφανή σε όλες τις περιπτώσεις, η μακροσκοπική εκτίμηση ανέδειξε μικρή με μέτρια προστενωτική διάταση σε 6 από τα 10 ζώα και η παθολογοανατομική εκτίμηση των παρασκευασμάτων επιβεβαίωσε την επίτευξη μερικής απόφραξης. Έτσι, η τεχνική του τριπλού ράμματος επελέγη για την μελέτη της βασικής ερευνητικής μας υπόθεσης.
Για τη μελέτη της βασικής μας υπόθεσης 36, TNFΔare/+ C57BL/6 μύες, 6 εβδομάδων, χωρίστηκαν σε 3 ομάδες παρέμβασης: τριπλού ράμματος, μονού ράμματος και sham. Στα 3 εκ από την ειλεοτυφλική βαλβίδα στον ειλεό, η πρώτη ομάδα υποβλήθηκε σε μια στένωση με την τεχνική του τριπλού ράμματος, η δεύτερη σε τοποθέτηση ενός μονού χαλαρού ράμματος και η τρίτη ομάδα σε επέμβαση sham. H ίδια στένωση με την τεχνική τριπλού ράμματος πραγματοποιήθηκε σε 12 μύες C57BL/6 WT. Όλα τα ζώα ευθανατώθηκαν στις 6 εβδομάδες μετεγχειρητικά και εκτιμήθηκαν βιομετρικά και μακροσκοπικά. Τα τμήματα του ειλεού πλησίον της παρέμβασης αφαιρέθηκαν και εκτιμήθηκαν ιστολογικά. Σε κάθε δείγμα δόθηκε μια ολική βαθμολογία ειλεΐτιδας (total ileitis score - ΤIS) με βάση μια νέα ημιποσοτική παθολογοανατομική κλίμακα που αναπτύχθηκε για την μελέτη μας, για να εκτιμήσει τις ιστολογικές αλλαγές τύπου CD.

Αποτελέσματα
Όλα τα ζώα πήραν βάρος χωρίς να εμφανίσουν σημεία βαριάς κακουχίας ή διαταραχές στην όρεξη. Η τεχνική του τριπλού ράμματος προκάλεσε επιτυχώς ατελή εντερική απόφραξη σε όλα τα ζώα με βάση την μακροσκοπική εκτίμηση αλλά και την παθολογοανατομική μέτρηση του μυϊκού χιτώνα των παρασκευασμάτων.
Το τριπλό ράμμα προκάλεσε σημαντική υπερτροφία του μυϊκού χιτώνα στο προστενωτικό τμήμα του εντέρου, που ήταν πιο έντονη στα TNFΔare/+ ζώα από ότι στα WT. Στην ομάδα του τριπλού ράμματος η ολική βαθμολογία της ειλεΐτιδας (TIS) ήταν στατιστικά σημαντικά αυξημένη προστενωτικά σε σύγκριση με την ομάδα του μονού ράμματος (P: 0.004) και της ομάδα sham (P: 0.013). H ΤΙS μεταστενωτικά ήταν αμετάβλητη ανεξαρτήτως χειρουργικής παρέμβασης. Η εντερική στένωση δεν προκάλεσε εντερική φλεγμονή τύπου CD ή άλλου τύπου στα ποντίκια WT.

Συμπεράσματα
H μελέτη μας παρουσιάζει για πρώτη φορά -στο βαθμό που γνωρίζουμε- ενδείξεις ότι η μακροχρόνια εντερική στένωση επιδεινώνει την τύπου CD ειλεΐτιδα σε μύες με γενετική προδιάθεση. Έτσι, θεωρούμε ότι πιθανώς μηχανικοί παράγοντες, όπως η αυξημένη ενδοαυλική πίεση εγγύτερα στενών περιοχών, μπορεί να είναι σημαντικοί ή και αναγκαίοι συμπαράγοντες στην παθοφυσιολογία της CD σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα.

Επιστήμες Υγείας

Νόσος Crohn, Ιδιοπαθής φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, Πειραματικό ζωικό μοντέλο, Πειραματική στένωση εντέρου, Μοντέλο TNFΔare σε μύες, Μηχανικοί παράγοντες στην Crohn

Όχι

0

Ναι

251

248

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2947549