Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Γαζούλη Μαρία, Καθηγήτρια, Ιατρική σχολή, ΕΚΠΑ
Καραμανώλης Γεώργιος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική σχολή, ΕΚΠΑ
Παπακωνσταντίνου Ιωάννης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική σχολή, ΕΚΠΑ
Βλαχογιαννάκος Ιωάννης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική σχολή, ΕΚΠΑ
Βεζάκης Αντώνιος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική σχολή, ΕΚΠΑ
Ρουμπελάκη Μαρία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική σχολή, ΕΚΠΑ
Λάζαρης Ανδρέας, Καθηγητής, Ιατρική σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή:Η πρόοδος στη διαχείριση της UC τα τελευταία χρόνια έχει μετατοπίσει τους στόχους της θεραπείας στην ενδοσκοπική και ακόμη και ιστολογική επούλωση. Παρά την εξέλιξη, η κολονοσκόπηση παραμένει η μόνη αντικειμενική και ακριβής μέθοδος για την εκτίμηση της νόσου και της επίτευξης των στόχων της θεραπείας. Ωστόσο, ως διαδικασία της κολονοσκόπησης ενδέχεται όχι μόνο να είναι ενοχλητική αλλά και επικίνδυνη για τους ασθενείς. Η ανεπάρκεια των υπαρχόντων βιοδεικτών στον ορό για την επαρκή απεικόνιση της ενδοσκοπικής και ιστολογικής δραστηριότητας της νόσου υπαγορεύει την ανακάλυψη νέων πιθανών ορολογικών βιοδεικτών που θα στερούνται επιπλέον τα πιθανά μειονεκτήματα των επαναλαμβανόμενων ενδοσκοπήσεων. Προς αυτή την κατεύθυνση, η παρούσα μελέτη σχεδιάστηκε για να αξιολογήσει το ρόλο της πλούσιας σε λευκίνη Alpha-2 Γλυκοπρωτεΐνης 1 (LRG1), της πρωτεΐνης High Mobility Group Box 1 (HMGB1), της Matrix Metalloproteinase 3 (MMP3) και της Annexin A1 (ANXA1) - που έχουν ήδη συσχετιστεί με τα IBD και άλλες αυτοάνοσες ασθένειες - ως νέοι, εν δυνάμει βιοδείκτες ορού της δραστηριότητας της UC.Μέθοδος:Αυτή η μελέτη περιελάμβανε επιλεκτικά ασθενείς με UC που ελάμβαναν 5-ASA και που υποβλήθηκαν σε κολονοσκόπηση. Άτομα που υποβλήθηκαν σε προληπτική κολονοσκόπηση χωρίς παθολογικά ενδοσκοπικά ευρήματα, συμπεριλήφθηκαν επίσης ως υγιής ομάδα ελέγχου (HC). Ελήφθησαν δείγματα αίματος και βιοψίας από κάθε μέλος και των δύο ομάδων και καταγράφηκε η ενδοσκοπική υπο-βαθμολογία Mayo (Ms) για τους ασθενείς με UC. Η ενδοβλεννογόνια καλπροτεκτίνη (iMC) αξιολογήθηκε σε όλα τα δείγματα βιοψίας που ελήφθησαν από μάρτυρες (φυσιολογικός βλεννογόνος) και από φλεγμονώδη και φυσιολογικό βλεννογόνο (εάν δεν ανιχνεύθηκαν ανωμαλίες) των ασθενών. Τέλος, τα επίπεδα των κοινών ορολογικών βιοδεικτών αλλά και των LRG1, HMGB1, MMP3 και ANXA1 ορού μετρήθηκαν στα δείγματα αίματος. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε στατιστική ανάλυση για να αξιολογηθούν τα δεδομένα που συλλέχθηκαν συμπεριλαμβανομένων των δεικτών Pearson και Spearman για συσχετίσεις, T-test για μέσες διαφορές και ανάλυση ROC όπου βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές.Αποτελέσματα:Στη μελέτη μας συμπεριλήφθηκαν σαράντα δύο ασθενείς με UC (57% άνδρες) και δεκατέσσερις υγιείς μάρτυρες (43% άνδρες) με μέση ηλικία 49,1 (SD = 16,56) και 53,5 (SD = 10,98) αντίστοιχα. Αρχικά οι ασθενείς με UC ταξινομήθηκαν σε ομάδες σύμφωνα με το Ms τους ως εξής: 43% ως Ms = 0, 36% ως Ms = 1, 14% ως Ms = 2 και 7% ως Ms = 3. Δεν εντοπίστηκε συσχέτιση μεταξύ των ενδοσκοπικών ομάδων - συμπεριλαμβανομένων των προαναφερθεισών ομάδων Ms και της ομάδας HC - όσον αφορά τα χαρακτηριστικά του πληθυσμού τους. Οι συνήθεις εργαστηριακοί δείκτες που αποτελούνταν από τα Hct, Hgb, PLTs, WBC count και ESR δεν συσχετίστηκαν με την ενδοσκοπική δραστηριότητα της UC σε αντίθεση με την CRP που ήταν ασθενώς συνεπής με αυτήν (r = 0,4, p = 0,007). Τα επίπεδα LRG1 και HMGB1 στον ορό βρέθηκαν αδιάφορα μεταξύ των HCs και των UC ασθενών, ενώ αυτά των MMP3 και ANXA1 ήταν σημαντικά διαφορετικά. Η μέση τιμή της ANXA1 των HCs ήταν 1,635μg / ml (SD = 0,390) σε σύγκριση με εκείνη της ομάδας UC που ήταν 2,228μg / ml (SD = 0,305), (p = 0,00, AUC = 0,881) και η μέση τιμή της MMP3 των HCs ήταν 3,453ng / ml (SD = 0,763) σε σύγκριση με εκείνη των ασθενών με UC που ήταν 6,187ng / ml (SD = 2,221) (p = 0,00, AUC = 0,835). Επιπλέον, τα επίπεδα ANXA1 των HCs και εκείνα των ομάδων Μs = 0, Ms = 1 και Ms = 2 ήταν επίσης σημαντικά διαφορετικά με τη μόνη εξαίρεση να είναι η ομάδα Ms = 3. Όσον αφορά τα επίπεδα MMP3, βρέθηκε μια στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ HCs και Ms = 1, Ms = 2 και Ms = 3 αντίστοιχα, η οποία δεν εντοπίστηκε μεταξύ HCs και Ms = 0. Στη συνέχεια, ενώ τα επίπεδα LRG1, HMGB1 και ANXA1 βρέθηκαν να μην συσχετίζονται με τις ενδοσκοπικές ομάδες Ms, η MMP3 βρέθηκε να σχετίζεται σημαντικά με την ενδοσκοπική δραστηριότητα UC (r = 0,54, p = 0,000). Τέλος, οι ασθενείς με UC χωρίστηκαν σε ομάδες σύμφωνα με τα επίπεδα iMC τους ως ομάδες με Καθόλου, Χαμηλή, Μέτρια και Υψηλή ενδοβλεννογόνια καλπροτεκτίνη. Όταν τα επίπεδα ορού LRG, HMGB1, MMP3 και ANXA1 συγκρίθηκαν σύμφωνα με τις ομάδες iMC δεν βρέθηκαν συσχετίσεις για τα LRG, HMGB1 και ANXA1 ενώ οι τιμές MMP3 συσχετίστηκαν σημαντικά (Pearson r = 0,52, p = 0,00).Συμπεράσματα:Η ορολογική ANXA1 είναι ένας πιθανός νέος διαγνωστικός βιοδείκτης της UC και η ορολογική MMP3 είναι ένας πιθανός νέος βιοδείκτης της ενδοσκοπικής και ιστολογικής δραστηριότητας της UC.
Λέξεις-κλειδιά:
Βιοδείκτες, Ορός αίματος, Ελκώδης κολίτιδα, Πρωτεΐνη LRG, Πρωτεΐνη HMGB1, Βλεννογονική επούλωση, Ενδοσκοπική βλεννογονική δραστηριότητα, Καλπροτεκτίνη
