Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
1. Καθ. Π. Λαζαράτος
2. Καθ. Σπ. Βλαχόπουλος
3. Καθ. Γ. Δελλής
4. Αναπλ. Καθ. Αικ. Ηλιάδου
5. Αναπλ. Καθ. Β. Κονδύλης
6. Επίκ. Καθ. Ν. Παπασπύρου
7. Επίκ. Καθ. Β. Χρήστου
Περίληψη:
Αντικείμενο της διατριβής αποτελεί η καταγραφή και η συγκριτική παράθεση των συστημάτων πιστοποίησης γλωσσομάθειας, κάτι που αναλύεται τόσο υπό το πρίσμα των εθνικών δικαίων των κρατών μελών όσο και στο πλαίσιο των ενωσιακών διοικητικών οργάνων. Η πρωταρχική ευθύνη για την εκπαίδευση, και κατά συνέπεια και για τη γλωσσική πολιτική, ανήκει στα κράτη μέλη σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει έναν ρυθμιστικό ή υποστηρικτικό ρόλο, επομένως ο βασικός ρόλος της και κατά την εκπαίδευση, αλλά και κατά την πιστοποίηση των γλωσσών, είναι να διασφαλιστεί η συνεργασία μεταξύ των εθνικών διοικήσεων των κρατών μελών και η ανταλλαγή ορθών πρακτικών. Στη διατριβή παρουσιάζεται το ενωσιακό νομικό πλαίσιο, εντός του οποίου γεννήθηκε η κοινή εκπαιδευτική και γλωσσική πολιτική, και το ενιαίο σύστημα πιστοποίησης της γλωσσομάθειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως επικύρωση αυτής. Παρουσιάζονται επίσης οι αρχές και τα δικαιώματα που σχετίζονται με τη γλωσσομάθεια και την εκπαίδευση. Παράλληλα, αναλύεται το ενιαίο σύστημα πιστοποίησης γλωσσομάθειας CEFR και συγκεκριμενοποιείται η νομική του φύση, καθώς και η έννοια της πιστοποίησης της γλωσσομάθειας και στα κράτη-μέλη, αλλά και στην ενωσιακή δημόσια διοίκηση και, ταυτόχρονα, διακρίνεται η πιστοποίηση στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα. Παρουσιάζονται οι αρχές και η μεθοδολογία, οι σχετιζόμενες με την πιστοποίηση της γλωσσομάθειας, ώστε να υπάγεται αυτή σε κανονιστικό πλαίσιο, και αναλύεται το σύστημα πιστοποίησης και διαπίστευσης στα ευρωπαϊκά προϊόντα και η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης στα ακαδημαϊκά κι επαγγελματικά προσόντα. Επίσης, αναλύονται πρωτογενώς ιδιότυπες μορφές πιστοποίησης γλωσσομάθειας, κατά τη γερμανο-αυστριακή νομική θεωρία και κατά την ευρωπαϊκή και γερμανική, κυρίως, νομολογία. Τέλος, εξετάζεται κατά πόσο η ενιαία πιστοποίηση γλωσσομάθειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι διακρατικές μορφές πιστοποίησής της και οι ενωσιακές αρχές που παραβιάζονται από αντιφατικές εθνικές διοικητικές πρακτικές, προσδίδουν μία βάση διαδιοικητικής σύνδεσης των κρατών-μελών, στο πλαίσιο της διεθνοποίησης του διοικητικού δικαίου.
Λέξεις-κλειδιά:
Διακρατική διοικητική πράξη, Νομική υπόσταση ξένης εκπαίδευσης, Σύστηματα πιστοποίησης γλωσσομάθειας
