Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Αναστάσιος Φιλίππου, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γρηγόρης Μπογδάνης , Καθηγητής, Σ.Ε.Φ.Α.Α., ΕΚΠΑ
Μιχαήλ Κουτσιλίερης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Σκοπός αυτής της έρευνας ήταν να εξεταστεί η οξεία επίδραση της χρήσης τεχνικών χειροθεραπείας τύπου Mulligan στην άρθρωση του ισχίου στην ταχύτητα εκτέλεσης μιας δρομικής δοκιμασίας ταχύτητας. (sprint). Στην έρευνα πήραν μέρος εθελοντικά 15 αθλητές/τριες (4 θήλεις και 11 άρρενες), ηλικίας 18,75±3,73 ετών, οι οποίοι εκτέλεσαν δρόμο 60 μέτρων μέγιστης ταχύτητας σε δύο συνεδρίες (πειραματική και ελέγχου), σε τυχαία και αντισταθμισμένη σειρά με διάστημα μιας εβδομάδας μεταξύ τους. Ακολουθήθηκε ατομική προθέρμανση για τον κάθε συμμετέχοντα αθλητή, όπως αυτή που ακολουθούσε ο αθλητής την ημέρα του αγώνα. Μετά την προθέρμανση, στην πειραματική συνθήκη οι αθλητές υποβλήθηκαν σε χειρισμούς κινητοποίησης (τύπου Μulligan) στην άρθρωση του ισχίου, εκτελώντας 10 ενεργητικές επαναλήψεις σε κάθε κινητοποίηση κάμψης, έκτασης, έσω και έξω στροφής του ισχίου. Μετρήθηκε το εύρος κίνησης της άρθρωσης του ισχίου με γωνιόμετρο στην αρχή και στο τέλος των χειρισμών κινητοποίησης, καθώς και η επίδοση (χρόνος) για τη διάνυση της απόστασης των 30 και 60 μέτρων με την βοήθεια φωτοκύτταρων, ελέγχοντας συγχρόνως και λαμβάνοντας υπόψιν την ταχύτητα του ανέμου με ανεμόμετρο. Αμέσως μετά το τέλος της δρομικής δοκιμασίας των 60 μέτρων, οι αθλητές συμπλήρωναν ένα ερωτηματολόγιο «δρομικής αίσθησης», το οποίο αντικατόπτριζε την αίσθηση του αθλητή στα τα κάτω άκρα του ενώ έτρεχε και η οποία αξιολογούνταν σε κλίμακα τύπου Thurstone.
Μετά τους χειρισμούς κινητοποίησης του ισχίου, ο χρόνος διάνυσης της απόστασης των 30 και των 60 μέτρων βελτιώθηκε κατά 1,23±0,02% ( p=0,023) και 1±0,03% (p=0,016) αντίστοιχα. Επίσης, βελτιώθηκε το εύρος κίνησης κάμψης του ισχίου κατά 3,2±1,77 (p=0,0145) στο αριστερό σκέλος και κατά 2,9±%1,94 (p=0,033) στο δεξί σκέλος. Στην κίνηση έκτασης του ισχίου βρέθηκε σημαντική διαφορά έναντι της συνθήκης χωρίς χειρισμούς κινητοποίησης στο αριστερό σκέλος κατά 18,82±2,3% (p=0,0285) και στο δεξί σκέλος κατά 21,1±1,78% (p=0,005). Στην κίνηση της έσω στροφής του ισχίου υπήρξε σημαντική διαφορά κατά10,38±5,65% (p=0,018) στο αριστερό σκέλος και κατά 11,37±5,63% (p=0,0018) στο δεξί σκέλος. Στην κίνηση της έξω στροφής του ισχίου, μόνο το δεξί σκέλος εμφάνισε σημαντική διαφορά κατά 4,67±4,2% (p=0,025) έναντι της συνθήκης χωρίς χειρισμούς κινητοποίησης, ενώ στο αριστερό σκέλος η διαφορά που βρέθηκε ήταν μη σημαντική ( 2,54±3,64%, p>0.05).. Επιπλέον, τα ερωτηματολόγιο περί δρομικής αίσθησης ανέδειξε την θετική επίδραση της παρέμβασης κινητοποίησης με χειρισμούς (p=0,049) στην δρομική αίσθηση.
Συμπερασματικά, η κινητοποίηση των ισχίων με την τεχνική χειροθεραπείας Mulligan, όταν εφαρμόζεται πριν από μια σύντομη δοκιμασία δρόμου μέγιστης ταχύτητας, βελτιώνει την επίδοση στα 30 και 60 μέτρα, καθώς και το εύρος κίνησης στην άρθρωση του ισχίου και την υποκειμενική δρομική αίσθηση. Η ευεργετικές αυτές οξείες επιδράσεις θα μπορούσαν να αποδοθούν, μεταξύ άλλων πιθανών αιτίων, στην πρόσκαιρη βελτίωση της ευκινησίας της κινητοποιηθείσας άρθρωσης και της ελαστικότητας των περιαρθρικών μυών.
