Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Χαράλαμπος Δεληβελιώτης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μιχαήλ Χρυσοφός, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ιωάννης Βαρκαράκης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Αθανάσιος Παπατσώρης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Αθανάσιος Δελλής, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ιωάννης Αδαμάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ηρακλής Μητσογιάννης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Αντίθετα με την κλινική μορφή, η υποκλινική κιρσοκήλη δεν αποτελεί ένδειξη θεραπείας ενώ δεν υπάρχουν αξιόπιστοι δείκτες για την αξιολόγηση αυτής ή πρωτόκολλα παρακολούθησης. Στη παρούσα εργασία μας, μελετήσαμε και ακολουθήσαμε έναν πληθυσμό ανδρών με υποκλινική κιρσοκήλη και υπολογίσαμε στατιστικές συσχετίσεις μεταξύ υπερηχογραφικών και κλινικών χαρακτηριστικών.
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Η μελέτη μας πραγματοποιήθηκε στην Ουρολογική Κλινική του Γ.Ν. Πατρών το διάστημα 2017-2020. Συμπεριέλαβε 80 άνδρες με υποκλινική κιρσοκήλη. Οι άνδρες χωρίσθηκαν σε Ομάδα 1, ασθενείς με νορμοσπερμία, και Ομάδα 2, ασθενείς με δυσπερμία (τουλάχιστον μία διαταραχή στις βασικές παραμέτρους του σπερμοδιαγράμματος συγκέντρωσης, κινητικότητας και μορφολογίας, κατά WHO). Μετά από 6 μήνες οι ασθενείς επανεξετάσθηκαν κλινικά και επανέλαβαν τον υπερηχογραφικό έλεγχο και το σπερμοδιάγραμμα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σαράντα τρεις άνδρες αποτέλεσαν την ομάδα 1 και 37 άνδρες την ομάδα 2 (29 άνδρες με ασθενοσπερμία, 8 με ολιγοασθενοσπερμία). Η παρουσία αμφοτερόπλευρης κιρσοκήλης σχετίσθηκε με αυξημένες πιθανότητες δυσπερμίας (RR 2.43, 95% CI 1.45 to 3.89, p=0,006). Στατιστικά σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε μεταξύ των ομάδων 1 & 2 ως προς το συνολικό αριθμό προωθητικά κινουμένων σπερματοζωαρίων (TMSC), δείκτη μάζας σώματος, μέγιστη διάμετρο κιρσοειδούς φλέβας αριστερά, μέση τιμή RI (Resistive Index), PSV (Peak Systolic Velocity), EDV (End Diastolic Velocity), FSH και τεστοστερόνη (p<0.05) αλλά όχι ως προς τον συνολικό ορχικό όγκο, τη διαφορά μεταξύ αριστερού και δεξιού όγκου, τη μέγιστη διάμετρο στα δεξιά, την ηλικία και το κλάσμα RI μεταξύ αριστερής και δεξιάς πλευράς (p>0.05).
Στην υπο-ομάδα των ανδρών με νορμοσπερμία και ετερόπλευρη κιρσοκήλη (ν=33), η παρουσία μη φθίνουσας παλινδρόμησης κατά τη Valsava συσχετιζόταν με μεγαλύτερη μέγιστη διάμετρο κιρσοειδούς φλέβας (p<0.05). Στην υπο-ομάδα των ανδρών με νορμοσπερμία και αμφοτερόπλευρη κιρσοκήλη (ν=10), οι μέγιστες διάμετροι των αγγείων διέφεραν σημαντικά μεταξύ των διαφορετικών βαθμών παλινδρόμησης (φθίνουσα και μη φθίνουσα κατά τη Valsava) αριστερά και δεξιά, ενώ οι αριστερές κιρσοκήλες ήταν μεγαλύτερες των δεξιών, ανεξαρτήτως τύπου της παλινδρόμησης (p<0.05). Στους άνδρες με νορμοσπερμία δεν διαπιστώθηκαν στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ κλινικών και υπερηχογραφικών παραμέτρων.
Στην υπο-ομάδα των δυσπερμικών ανδρών με ετερόπλευρη κιρσοκήλη (ν=14), διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση του συνολικού ορχικού όγκου, της μέσης τιμής RI, του κλάσματος RI και της διαφοράς του ορχικού όγκου με τη συγκέντρωση των σπερματοζωαρίων, καθώς και τη διαφορά ορχικού όγκου και των TMSC και του συνολικού ορχικού όγκου και της τεστοστερόνης (p<0.05). Στην υπο-ομάδα των ανδρών με δυσπερμία και αμφοτερόπλευρη κιρσοκήλη (ν=23), τα μεγέθη των κιρσοκηλών δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ των δύο πλευρών. Διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ της μέσης τιμής RI και της συγκέντρωσης των σπερματοζωαρίων και της τεστοστερόνης του ορού, και του συνολικού ορχικού όγκου με τη συγκέντρωση των σπερματοζωαρίων, τον TMSC, την κινητικότητα, τη τεστοστερόνη και την FSH (p<0.05).
Μετά την πάροδο 6 μηνών, δεν διαπιστώθηκε εξέλιξη σε κλινική κιρσοκήλη. Η ανάλυση κατά ζεύγη ανέδειξε στατιστικά σημαντική μεταβολή στον TMSC στο σύνολο (p<0.05). Οι άνδρες με νορμοσπερμία δεν παρουσίασαν στατιστικά σημαντική μεταβολή (p>0.05). Σε αντίθεση, οι υπο-ομάδες της δυσπερμίας σημείωσαν στατιστικά σημαντικές διαφορές (δυσπερμικοί με ετερόπλευρη κιρσοκήλη, -2.7 +/- 2.33, p=0.002 / δυσπερμικοί με αμφοτερόπλευρη κιρσοκήλη, -0.93 +/- 1.67, p=0.014). Ο δείκτης RI κατά τη διάγνωση παρουσίασε στατιστικά σημαντική, θετική συσχέτιση με τη μεταβολή των TMSC στους άνδρες με δυσπερμία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η αμφοτερόπλευρη κιρσοκήλη φαίνεται να συνδέεται με αυξημένη πιθανότητα δυσπερμίας έναντι της ετερόπλευρη εντόπισης. Επίσης, η δυσπερμία φαίνεται να συνοδεύεται από επηρεασμένες αιμοδυναμικές παραμέτρους και κυρίως αυξημένη μέση τιμή RI, που ίσως μπορεί να λειτουργήσει σαν δείκτης βαρύτητας. Επίσης, σε άνδρες με δυσπερμία, ο RI σχετίζεται αρνητικά με τη συγκέντρωση και την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων. Η πάροδος 6 μηνών ακολουθείται από μείωση του συνολικού αριθμού προοδευτικά κινητών σπερματοζωαρίων στο σύνολο των ανδρών. Η μείωση είναι στατιστικά αλλά και κλινικά σημαντικότερη στους άνδρες που διαπιστώθηκαν με δυσπερμία κατά τον αρχικό έλεγχο. Τέλος, ο δείκτης RI κατά τη διάγνωση παρουσιάζει σημαντική συσχέτιση με τη μεταβολή του TMSC μετά την πάροδο 6 μηνών.
