Κατεύθυνση Βιομηχανική Φαρμακευτική
Βιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών

2021-12-14

2021

Σπηλιώτη Ευανθία

Χρήστος Ρέππας, Καθηγητής, Τμήμα Φαρμακευτικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Η Διάταξη BioGIT για την Εκτίμηση της Επίδρασης της Γαστρεντερικής Μεταφοράς στην Ενδοαυλική Συμπεριφορά και στην Αρχική Έκθεση Ασθενών Βάσεων

Ελληνικά

Η Διάταξη BioGIT για την Εκτίμηση της Επίδρασης της Γαστρεντερικής Μεταφοράς στην Ενδοαυλική Συμπεριφορά και στην Αρχική Έκθεση Ασθενών Βάσεων

Οι στόχοι της παρούσας μελέτης ήταν η περαιτέρω εκτίμηση της μεταβλητότητας δεδομένων ασθενών βάσεων, που συλλέγονται από διαφορετικούς χειριστές της διάταξης BioGIT, η διερεύνηση της χρησιμότητας του BioGIT στην προσομοίωση της ενδοαυλικής συμπεριφοράς άλατος μιας λιπόφιλης ασθενούς βάσης, και η διερεύνηση της χρησιμότητας του BioGIT στην εκτίμηση διαφορών στην αρχική έκθεση μετά από απλές χορηγήσεις διαφορετικών προϊόντων ασθενών βάσεων, κατά τη διαπετική περίοδο.
Για την εκτίμηση της μεταβλητότητας δεδομένων ασθενών βάσεων, συλλέχθηκαν δεδομένα με τη χρήση διαλυμάτων υδροχλωρικής ρανιτιδίνης και κετοκοναζόλης, τα οποία συγκρίθηκαν με προηγούμενα δεδομένα που είχαν συλλεχθεί από τέσσερις άλλους χειριστές της διατάξης BioGIT. Για την εκτίμηση της ενδοαυλικής συμπεριφοράς και διαφορών στην αρχική έκθεση ασθενών βάσεων έγιναν πειράματα με προϊόντα Αtazanavir sulfate (χαμηλής διαλυτότητας), Compound M (χαμηλής διαλυτότητας ασθενής βάση), Compound E (υψηλής διαλυτότητας ασθενής βάση) και Compound B (χαμηλής διαλυτότητας ασθενής βάση). Προσδιορίστηκαν η συνολική ποσότητα ανά μονάδα όγκου και η φαινόμενη συγκέντρωση στο δωδεκαδακτυλικό διαμέρισμα του BioGIT τα πρώτα 50min από την έναρξη του πειράματος, καθώς και η θερμοδυναμική διαλυτότητα κορεσμού τόσο σε κάθε δείγμα, όσο και σε FaSSIF Επιπέδου Προσομοίωσης ΙΙ. Τα δεδομένα με το σκληρό καψάκιο Αtazanavir sulfate (Reyataz) συγκρίθηκαν με δημοσιευμένα ενδοαυλικά δεδομένα από υγιείς ενήλικες κατά τη διαπεπτική περίοδο. Τα δεδομένα δισκίου άμεσης αποδέσμευσης και μασώμενου δισκίου του Compound M, δισκίων άμεσης αποδέσμευσης και υδατικού διαλύματος του Compound E και δισκίου άμεσης αποδέσμευσης και διαλύματος κυκλοδεξτρίνης του Compound B συγκρίθηκαν με δεδομένα στο πλάσμα μετά από απλές χορηγήσεις σε υγιείς ενήλικες κατά τη διαπεπτική περίοδο.
Λαμβάνοντας υπόψη και τις μέσες τιμές των συνολικών ποσοτήτων ανά όγκο και τις συγκεντρώσεις στο δωδεκαδακτυλικό διαμέρισμα που μετρήθηκαν στην παρούσα μελέτη και στις προηγούμενες τέσσερις συνολικά ταυτόσημες μελέτες, η μέγιστη % απόκλιση από την αναμενόμενη συγκέντρωση ρανιτιδίνης είναι 11,81 % (45min, παρούσα εργασία) και η μέγιστη % απόκλιση για τη συνολική ποσότητα κετοκοναζόλης ανά όγκο είναι 31,58 % (45 min, παρούσα εργασία). Η μέγιστη τιμή του συντελεστή διακύμανσης των μέσων συγκεντρώσεων κετοκοναζόλης (n=5) είναι 6,85% (55min). Με βάση τα δεδομένα για το σκληρό καψάκιο Reyataz® (150 mg atazanavir sulfate), οι συνολικές ποσότητες atazanavir sulfate ανά μονάδα όγκου και οι πάντα υπέρκορες συγκεντρώσεις στα περιεχόμενα του δωδεκαδακτυλικού διαμερίσματος στα 30min και στα 45min ήταν σε συμφωνία με δημοσιευμένα ενδοαυλικά δεδομένα που συλλέχθηκαν περίπου 0,5h μετά τη χορήγηση ενός σκληρού καψακίου σε μικρό αριθμό υγιών ενηλίκων με ένα ποτήρι νερό κατά τη διαπεπτική περίοδο. H διάταξη BioGIT δεν ήταν χρήσιμη στην προσομοίωση διαφορών στην αρχική έκθεση Compound M μετά από χορήγηση ενός δισκίου άμεσης αποδέσμευσης και ενός μασώμενου δισκίου. Η ανεπαρκής προσομοίωση της διαδικασίας της μάσησης ή/και της ενδοαγαστρικής διασποράς του μασώμενου δισκίου και η παρουσία ενός εκδόχου στο δισκίο άμεσης αποδέσμευσης που έχει αποδειχτεί σε προηγούμενη μελέτη ότι είναι δυνατό να επηρεάσει την ποσότητα που απορροφάται in vivo αλλά όχι τις μετρηθείσες φαινόμενες συγκεντρώσεις στο δωδεκαδακτυλικό διαμέρισμα του BioGIT θεωρήθηκαν ως πιθανοί λόγοι της αποτυχίας της προσομοίωσης της διαφοράς στην αρχική έκθεση. Αν και τα δεδομένα του BioGIT υποδεικνύουν παρόμοιες αρχικές εκθέσεις μετά τη χορήγηση δισκίου και υδατικού διαλύματος του Compound E, τα δεδομένα του πλάσματος δείχνουν πως το υδατικό διάλυμα οδηγεί σε μεγαλύτερη αρχική έκθεση. Φαίνεται, ότι οι ρυθμοί κένωσης του γαστρικού διαμερίσματος πρέπει να προσαρμοστούν ελαφρώς, όταν μελετώνται προϊόντα δραστικών συστατικών των οποίων η απορρόφηση ελέγχεται από τη γαστρική κένωση. Για τα προϊόντα του Compound B, τα δεδομένα του BioGIT βρίσκονται σε συμφωνία με τα in vivo δεδομένα, δηλαδή η αρχική έκθεση μετά τη χορήγηση του υδατικού διαλύματος κυκλοδεξτρίνης ήταν μεγαλύτερη από αυτή που αναμενόταν με βάση τη διαφορά των δυο προϊόντων στη δόση. Ωστόσο, παρατηρήθηκε υποεκτίμηση της διαφοράς στην αρχική έκθεση η οποία, τουλάχιστον εν μέρει, μπορεί να αποδοθεί στο ότι τα in vivo δεδομένα δεν συλλέχθηκαν με μια διασταυρωτή μελέτη ή/και στο ότι η μέθοδος ανάλυσης στο πλάσμα μετά τη χορήγηση του υδατικού διαλύματος κυκλοδεξτρίνης μπορεί να ήταν προβληματική.

Θετικές Επιστήμες

Επιστήμες Υγείας

BioGIT, γαστρεντερική μεταφορά, καθίζηση, υπερκορεσμός, λιπόφιλα μικρομόρια, υδρόφιλα μικρομόρια, ασθενείς βάσεις.

Όχι

0

Ναι

83

138

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο έως 2024-12-16.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2968681