Μονάδα:
Τμήμα ΙατρικήςΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2022-09-07
Συγγραφέας:
Σταύρου Πέτρος
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Αντώνιος Μανώλης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Πάντος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Τσιούφης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Π. Τούτουζας, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Σοφία Χατζηϊωάννου, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνα Αγγέλη, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ιορδάνης Μουρούζης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Η ρεγαδενοσόνη (regadenoson) ως φαρμακολογικός παράγοντας κόπωσης για τη σπινθηρογραφική απεικόνιση της αιμάτωσης του μυοκαρδίου σε ασθενείς, υποψήφιους για ενδιάμεσου έως υψηλού κινδύνου μη-καρδιακή επέμβαση: Συγκριτική μελέτη με διπυριδαμόλη
Γλώσσες διατριβής:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η ρεγαδενοσόνη (regadenoson) ως φαρμακολογικός παράγοντας κόπωσης για τη σπινθηρογραφική απεικόνιση της αιμάτωσης του μυοκαρδίου σε ασθενείς, υποψήφιους για ενδιάμεσου έως υψηλού κινδύνου μη-καρδιακή επέμβαση: Συγκριτική μελέτη με διπυριδαμόλη
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η διπυριδαμόλη είναι ο παλαιότερος εγκεκριμένος στεφανιαίος αγγειοδιαστολέας από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), που χρησιμοποιείται για τη φαρμακευτική κόπωση στα πλαίσια του σπινθηρογραφήματος αιμάτωσης μυοκαρδίου. Προκαλεί έμμεσα αγγειοδιαστολή, αυξάνοντας τα επίπεδα της αδενοσίνης στην κυκλοφορία. Η ρεγαδενοσόνη, από την άλλη, είναι ο πρώτος εγκεκριμένος από τον FDA εκλεκτικός αγωνιστής των υποδοχέων A2A της αδενοσίνης, υπεύθυνους για τη στεφανιαία αγγειοδιαστολή. Τα κύρια πλεονεκτήματά της είναι το απλοποιημένο και σύντομο πρωτόκολλό της, καθώς και η δυνατότητα ασφαλούς χορήγησης της σε ασθενείς με βρογχικό άσθμα ή χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια μέτριας σοβαρότητας. Η παρούσα μελέτη έχει ως στόχο την ανεύρεση τυχόν πλεονεκτημάτων της ρεγαδενοσόνης, όσον αφορά τη συχνότητα των ανεπιθύμητων ενέργειων και την ανοχή του φαρμάκου, έναντι της διπυριδαμόλης.
Μέθοδοι: Πρόκειται για τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη 200 ασθενών με προγραμματισμένη μη καρδιοχειρουργική επέμβαση μεσαίου έως υψηλού κινδύνου, εκ των οποίων 100 υποβλήθηκαν σε φαρμακευτική κόπωση με ρεγαδενοσόνη (ομάδα μελέτης) και υπόλοιποι κοπώθηκαν με διπυριδαμόλη (ομάδα ελέγχου).
Αποτελέσματα: Το ποσοστό των παρενεργειών ήταν σημαντικά υψηλότερο στην ομάδα της ρεγαδενοσόνης σε σύγκριση με την ομάδα της διπυριδαμόλης (53% έναντι 36%, p=0,023), αν και η διάρκεια των περισσότερων ήταν μικρότερη στην ομάδα της ρεγαδενοσόνης. H δύσπνοια (p<0,001) και οι γαστρεντερικές διαταραχές (p=0,001) ήταν σημαντικά πιο συχνές στην ομάδα της ρεγαδενοσόνης. Η χορήγηση αμινοφυλλίνης σε ασθενείς που ανέπτυξαν οποιαδήποτε ανεπιθύμητη ενέργεια ήταν παρόμοια και στις δύο ομάδες (p>0,05). Κατόπιν πολυπαραγοντικής λογαριθμιστικής παλινδρόμησης η διαφορά στη συχνότητα των ανεπιθύμητων ενεργειών, στο σύνολό τους, μεταξύ των δύο ομάδων δεν ήταν πλέον σημαντική (λόγος σχετικών πιθανοτήτων = 1,96, 95% διάστημα εμπιστοσύνης = 0,88-3,25. p=0,11).
Συμπέρασμα: Στο δείγμα της μελέτης μας, το οποίο αποτελούταν από εξεταζόμενους, που είχαν προγραμματισμένο σπινθηρογράφημα αιμάτωσης μυοκαρδίου στα πλαίσια προεγχειρητικού ελέγχου, οι δύο αγγειοδιαστολείς, δεν είχαν σημαντικές διαφορές στη συχνότητα των ήπιων ανεπιθύμητων ενεργειών και της χορήγησης αμινοφυλλίνης, με τη ρεγαδενοσόνη, όμως, να διατηρεί το πλεονέκτημα της ταχύτερης αποδρομής των συμπτωμάτων. Ωστόσο, η διπυριδαμόλη παραμένει μια χαμηλού κόστους και καλά ανεκτή εναλλακτική λύση φαρμακευτικής αγγειοδιαστολής.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Σπινθηρογράφημα αιμάτωσης μυοκαρδίου, Φαρμακευτική κόπωση, Ρεγαδενοσόνη, Διπυριδαμόλη, Ανεπιθύμητες ενέργειες
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
119
