Κατεύθυνση Εργοφυσιολογία, Διατροφή, Άσκηση και Ποιότητα Ζωής
Βιβλιοθήκη Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού

2022-12-09

2022

Λακέας Παναγιώτης

Νικόλαος Γελαδας, Καθηγητής, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Αθηνών, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κοσκολού Μαρία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Αθηνών, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ψυχουντάκη Μαρία. Καθηγήτρια, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Αθηνών, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Η επίδραση παρακινητικής και μη παρακινητικής μουσικής σε άσκηση χαμηλής και μέγιστης έντασης

Ελληνικά

Η επίδραση παρακινητικής και μη παρακινητικής μουσικής σε άσκηση χαμηλής και μέγιστης έντασης

Πληθώρα παραγόντων επηρεάζουν την ικανότητα για έργο και διαφέρουν ανάλογα με την ένταση, τη διάρκεια, το είδος της άσκησης και τις περιβαλλοντολογικές συνθήκες. Η αντιλαμβανόμενη κόπωση αποτελεί έναν σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα που περιορίζει την άσκηση. To ψυχοβιολογικό μοντέλο του Marcora που βασίζεται στη θεωρία της έντασης της παρακίνησης του Bremh (motivational intensity theory) προτείνει πως η εξάντληση προκαλείται από μία συνειδητή λειτουργία. Η μουσική, ως περιφερειακό (ακουστικό) ερέθισμα και παράγοντας που αποσπά την προσοχή του ασκούμενου, τελικά αυξάνει την απόδοση. Η πλειοψηφία των δεδομένων αναφέρεται σε άσκηση έντασης κοντά στο δεύτερο αναπνευστικό κατώφλι, ενώ τα ευρήματα και οι μελέτες σε άσκηση υψηλής και πολύ υψηλής έντασης είναι περιορισμένα. Η συγκεκριμένη μελέτη έχει ως κύριο σκοπό την διερεύνηση της επίδρασης του είδους μουσικής (παρακινητικής και μη-παρακινητικής) σε άσκηση χαμηλής έντασης (VTI; Ventilatory threshold I) και σε άσκηση πολύ υψηλής έντασης (120% PPO; Peak power output).Συμμετείχαν 8 δοκιμαζόμενοι φυσικά δραστήριοι ηλικίας 23.5±2.5 ετών με εμπειρία σε εξαντλητικού τύπου άσκηση. Το πειραματικό πρωτόκολλο πραγματοποιήθηκε σε τέσσερις φάσεις. Στην πρώτη, έγινε η αξιολόγηση της παρακινητικότητας μουσικών κομματιών από τον δοκιμαζόμενο και ακολούθησε η διαδικασία προσδιορισμού της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου και του μέγιστου παραγόμενου έργου σε κυκλοεργόμετρο. Στις επόμενες τρείς επισκέψεις οι δοκιμαζόμενοι παρέμεναν για δέκα λεπτά σε κατάσταση ηρεμίας, έπειτα ακολουθούσε ήπια άσκηση είκοσι λεπτών στο πρώτο αναπνευστικό κατώφλι, και τέλος η υπερμέγιστη προσπάθεια στο 120% PPO (Peak power output). Οι πειραματικές συνθήκες ήταν με παρακινητική μουσική (ΠΜ), με μη παρακινητική μουσική (ΜΜ) και χωρίς μουσική (ΧΜ). Κατά την διάρκεια των μετρήσεων καταγράφονταν συνεχώς παράμετροι καρδιαγγειακές, αναπνευστικές, καθώς και εγκεφαλικής οξυγόνωσης. Επίσης, πριν και μετά την κάθε προσπάθεια συμπληρωνόταν το ερωτηματολόγιο διάθεσης του Πανεπιστημίου Brunel. H στατιστική ανάλυση έγινε με διακύμανση μονής και διπλής κατεύθυνσης (οne and two way ANOVA) με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις (Συνθήκη x Χρόνος). Για τις ψυχολογικές παραμέτρους πραγματοποιήθηκε μη παραμετρική ανάλυση Wilcoxon-Test. Στην κατάσταση ηρεμίας, η αρτηριακή πίεση ήταν σημαντικά αυξημένη σε σχέση με το χρόνο στην ΜΜ σε σχέση με την ΧΜ συνθήκη (p<0.05). Στην ήπια άσκηση, η αρτηριακή πίεση ήταν μειωμένη στην συνθήκη ΠΜ σε σχέση με την ΜΜ (p<0.05). Στην υπερμέγιστη άσκηση, αυξήθηκε σημαντικά ο χρόνος έως εξάντλησης στην ΠΜ σε σχέση με τις άλλες δύο συνθήκες (p<0.05). H αντιλαμβανόμενη κόπωση ήταν μειωμένη στην ΠΜ συνθήκη σε σχέση με τις ΧΜ και ΜΜ συνθήκες τόσο στην περιφέρεια όσο και στην αναπνοή (p<0.05). H αναπνευστική συχνότητα ήταν αυξημένη στην συνθήκη με την ΠΜ σε σχέση με την ΧΜ συνθήκη (p<0.05). H παρακινητική μουσική βελτίωσε την απόδοση στην υπερμέγιστη προσπάθεια μειώνοντας την αντιλαμβανόμενη κόπωση. Επίσης, η μη παρακινητική μουσική δεν μείωσε την απόδοση σε σχέση με την συνθήκη χωρίς μουσική στο υπερμέγιστο έργο.

Επιστήμες Υγείας

Παρακινητική μουσική, μέγιστη άσκηση, κεντρική κόπωση.

Ναι

10

Ναι

85

83

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/3232692