Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Φιλίππου Αναστάσιος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ (Επιβλέπων)
Κουτσιλιέρης Μιχαήλ, Ομότιμος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μαριδάκη Μαρία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Σκοπός: H παρούσα μελέτη διερεύνησε τις οξείες επιδράσεις ενός πρωτοκόλλου, μίας άσκησης δύναμης των κάτω άκρων, σε συνθήκες περιορισμού της αιματικής ροής (blood flow restriction – BFR) των κάτω άκρων και μη περιορισμού της (Control), ως προς την απόδοση ισορροπίας και κατακόρυφου άλματος, σε υγιείς εθελοντές. Επιπλέον αξιολογήθηκαν οι άμεσες αιμοδυναμικές αποκρίσεις και στις 2 ανωτέρω συνθήκες άσκησης, αμέσως μετά, 15’, 20’ και 30’ λεπτά μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Σχεδιασμός: Τυχαιοποιημένη Ελεγχόμενη Μελέτη. Μεθοδολογία: Συμμετείχαν 16 εθελοντές (9 άνδρες, 7 γυναίκες), ηλικίας 27,1 ± 2,5 ετών και κατανεμήθηκαν διαδοχικά και τυχαία και στις 2 συνθήκες άσκησης. Η μερική απόφραξη της αρτηριακής αιματικής ροής ορίστηκε στο 130% της συστολικής πίεσης ηρεμίας. Και στις δυο συνθήκες παρέμβασης εφαρμόστηκε ένα πρόγραμμα άσκησης δύναμης, αποτελούμενο από μία σειρά 20 προβολών (κάτω άκρα) με και χωρίς περιορισμό της αιματικής ροής. Οι παράμετροι που αξιολογήθηκαν πριν και μετά την παρέμβαση ήταν, η ισορροπία, το κάθετο άλμα , καθώς και οι αιμοδυναμικές αποκρίσεις (συστολική αρτηριακή πίεση - SBP, διαστολική αρτηριακή πίεση - DBP, καρδιακή συχνότητα - HR, διπλό γινόμενο - RPP) των εθελοντών. Για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις (ANOVA). Αποτελέσματα: Tα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν σημαντική βελτίωση της ισορροπίας (+54,4%, +44,1%) και του άλματος (+6,4%, +4,5%) στη συνθήκη BFR σε σχέση με τη μέτρηση πριν τη παρέμβαση και τη συνθήκη χωρίς BFR αντίστοιχα. Στη συνθήκη χωρίς BFR παρουσιάστηκε μη σημαντική βελτίωση στην ισορροπία (+7,1%) και το κατακόρυφο άλμα (+1,8%) σε σχέση με την προασκησιακή μέτρηση. Όσον αφορά τις αιμοδυναμικές αποκρίσεις μετά την παρέμβαση άσκησης, δεν υπήρξαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο συνθηκών. Ωστόσο, ξεχωριστά στην κάθε συνθήκη παρατηρήθηκε μεγαλύτερη μείωση, της SBP (15’,20’, 30’ λεπτά μετά την άσκηση), της DBP (20’,30’ λεπτά μετά) και της HR (30’ λεπτά μετά) στη συνθήκη BFR σε σύγκριση με τη συνθήκη χωρίς BFR. Συμπεράσματα: Μία σειρά προβολών των κάτω άκρων, με επιβάρυνση μόνο αυτή του σωματικού βάρους, σε συνδυασμό με περιορισμό της ροής του αίματος (BFR) στα κάτω άκρα, βελτίωσαν τη μετασκησιακή απόδοση ισορροπίας και άλματος σε μη προπονημένους εθελοντές. Έτσι η άσκηση με BFR μπορεί να αποτελέσει μία χρήσιμη εναλλακτική μορφή άσκησης σε κλινικούς πληθυσμούς, τόσο για την αύξηση της απόδοσης και της λειτουργικότητας αυτών, όσο και για τη βελτίωση των αιμοδυναμικών χαρακτηριστικών τους. Επιπλέον η άσκηση με BFR αποτελεί μια εναλλακτική επιλογή έναντι της άσκησης με μεγάλες αντιστάσεις, γεγονός που την καθιστά ιδιαίτερα χρήσιμη ειδικά σε πληθυσμούς στους οποίους αντενδείκνυται η άσκηση με υψηλά μηχανικά φορτία.
