Τμήμα Νομικής
Βιβλιοθήκη Νομικής Σχολής

2022-11-17

2022

Κουτσουπιά Μαρία

Θεοδώρα Αντωνίου, Καθηγήτρια Δημοσίου Δικαίου, Νομική Σχολή, ΕΚΠΑ
Σπυρίδων Βλαχόπουλος Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, Νομική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γεώργιος Δελλής, Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, Νομική Σχολή, ΕΚΠΑ
Παύλος – Μιχαήλ Ευστρατίου, Αν. Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, Νομική Σχολή, ΕΚΠΑ
Παναγιώτης Λαζαράτος, Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, Νομική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πατρίνα Παπαρρηγοπούλου, Καθηγήτρια, Δημοσίου Δικαίου, Νομική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γλυκερία Σιούτη, Καθηγήτρια, Νομική Σχολή, ΕΚΠΑ

Πληροφόρηση της διοίκησης και λήψη αποφάσεων

Ελληνικά

Πληροφόρηση της διοίκησης και λήψη αποφάσεων

Η παρούσα διατριβή με τίτλο πληροφόρηση της διοίκησης και λήψη αποφάσεων πραγματεύεται την διοικητική διαδικασία πληροφόρησης από δύο διαφορετικές οπτικές, την πρακτική αποτύπωση και τις γενικές αρχές δικαίου μέσα από τις οποίες επέρχεται και το αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης της, η κρατική απόφαση.
Η πρώτη οπτική περιγράφεται μέσα από την όσο το δυνατόν πληρέστερη καταγραφή των φορέων παροχής κρατικών πληροφοριών, καθώς και των νομοθετικά θεσπισμένων υποχρεώσεων που υπέχουν αυτοί απέναντι στο κράτος με βάση τη διάκριση τους στις τρείς εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική.).
Η διαδικασία που καταγράφεται εντοπίζεται στα ακόλουθα στάδια: α) Συλλογή πληροφοριών από τους φορείς, σύμφωνα με την εκάστοτε ρυθμιστική υποχρέωση τους, β) Επεξεργασία των πληροφοριών με επιστημονικό και ορθολογικό τρόπο, σύμφωνα με τους κανόνες και τα διδάγματα της εκάστοτε επιστήμης στην οποία υπάγεται ο θεσμός, γ) Εξαγωγή επαληθεύσιμων πληροφοριών και την Αποστολή πληροφοριών στους φορείς της διοίκησης.
Όσον αφορά την διάταξη διδακτορικού, αυτή είναι κατά βάση διμερής. Εκκινεί με την απαρίθμηση και ανάλυση των φορέων πληροφόρησης και των χαρακτηριστικών τους και στη συνέχεια εντοπίζει τους κανόνες και τις αρχές δημοσίου δικαίου που συνθέτουν την διοικητική διαδικασία πληροφόρησης που καταγράφηκε.
Στο πρώτο, μέρος, που είναι ερευνητικό κατά το μεγαλύτερο τμήμα του, πραγματοποίησα μία «Αναλυτική Παρουσίαση θεσμών πληροφόρησης στην Ελλάδα». Μετά την καταγραφή τους, διέκρινα τους φορείς που παρέχουν πληροφόρηση σε 6 πηγές πληροφόρησης.
Οι 6 πηγές πληροφόρησης που εντοπίστηκαν από την έρευνα είναι:
Α) Η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής η οποία πληροφορεί τη νομοθετική εξουσία.
Β) Οι εποπτευόμενοι φορείς του Δημοσίου (Πηγή Β) οι οποίοι αποτελούν φορείς πληροφόρησης της εκτελεστικής εξουσίας και μελετήθηκαν εξαντλητικά για κάθε επιμέρους τομέα της κρατικής λειτουργίας.
Τα στοιχεία που μελέτησα συγκεκριμένα ήταν η νομοθεσία που τους διέπει, η μορφή και ο τρόπος λειτουργίας τους, η αρμοδιότητα πληροφόρησης που υπέχουν ή δεν υπέχουν, και οποιαδήποτε άλλη πληροφορία μου φάνηκε χρήσιμη για τους σκοπούς της παρούσας, όπως η σύνθεση και η συγκρότηση τους, όταν φυσικά αυτές οι πληροφορίες ήταν δημόσια προσβάσιμες. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.-
Γ) Οι Ανεξάρτητες Αρχές (Πηγή Γ) οι οποίες εξετάζονται όμοια με την Πηγή Β.
Δ) Οι Άτυπες Πηγές Πληροφόρησης: Οι ιδιωτικοί φορείς, τα φυσικά πρόσωπα, ο Τύπος και τα Μ.Μ.Ε. από τις οποίες πηγάζει εξειδικευμένη, νομικά αφιλτράριστη γνώση επί ορισμένου αντικειμένου και οι οποίες εξετάζονται ως προς τους κανόνες που εφαρμόζονται και την επεξεργασια που θα πρεπει να εχουν από το κρατος
Ε)Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (Πηγή Ε). Δεδομένου ότι αποτελεί μία ειδική κατηγορία φορέα πληροφόρησης με ευρύ φάσμα και πλήθος θεματικών και εσωτερικής οργάνωσης εξετάζεται ξεχωριστά.
ΣΤ) Φορείς πληροφόρησης της Δικαστικής εξουσίας
Από τα συμπεράσματα αυτά, αντιλαμβανόμαστε ότι το κράτος επιθυμεί να διατηρεί την εξουσία για τη λήψη απόφασης. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις η γνωμοδότηση του Φορέα είναι δεσμευτική για το κράτος, όπως στην περίπτωση του Ε.Ο.Φ. σε σχέση με την εισήγηση για την αξιολόγηση ενός φαρμάκου και την απόφαση κυκλοφορίας του ή της Ελληνικής Αστυνομίας. για την διεξαγωγή ή μη εκδηλώσεων.
Ένα άλλο συμπέρασμα από την καταγραφή των φορέων είναι, η πληροφόρηση στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, ως διαδικασία, λόγω κυρίως δύο παραγόντων:
1.Εξαιρετικά μεγάλου αριθμού φορέων με διαφορετική δομή και αποστολή που διέπεται από ένα ανομοιογενές σύστημα κανόνων.
2. Μικρού αριθμού φορέων με ρητά θεσπισμένες υποχρεώσεις πληροφόρησης.
Επίσης, συνάγεται πως δεν βρίσκεται σε αναλογική σχέση ο ανά τομέα αριθμός εποπτευομένων φορέων με τη βαρύτητα που το κράτος δίνει για πληροφόρηση. Είτε πρόκειται για ελάχιστους φορείς (όπως στον τομέα του Τουρισμού), είτε για πολυάριθμο σύνολο (στον τομέα της Υγείας) η νομοθετικά ρυθμισμένη πληροφόρηση του κράτους είναι ζήτημα πρωτοβουλίας του κατά περίπτωση αρμόδιου υπουργείου. Τα μεγαλύτερα Υπουργεία δεν έχουν απαραίτητα και τη μεγαλύτερη υποχρέωση πληροφόρησης.
Το πλέον όμως εμφανές συμπέρασμα το όποιο εξάγει η μελέτη των πηγών πληροφόρησης του κράτους είναι η έλλειψη ενιαίας διατομεακής νομοθετικής ρύθμισης σε σχέση πέραν των άλλων στοιχείων (σύσταση, σύνθεση, λήψη αποφάσεων κλπ) με την αρμοδιότητα των φορέων του κράτους να εισηγούνται, να γνωμοδοτούν και να υποβάλουν εκθέσεις συναφείς προς τον σκοπό λειτουργίας τους.
Στη συνέχεια, κατόπιν εξέτασης της αλληλεπίδρασης φορέων πληροφόρησης και πολίτη, εξετάστηκε και η αξιοποίηση των big data στο διοικητικό δίκαιο και οι κίνδυνοι που επιφυλάσσει. Συγκεκριμένα, ως ένα όριο στη διοικητική διαδικασία πληροφόρησης και ακόμα περισσότερο στην επεξεργασία πληροφοριών μεγάλου όγκου, μελέτησα και το πλαίσιο του GDPR ως ένα όριο στο Διοικητικού δικαίου πληροφόρησης
Ακολούθως στο βαθμό που εντοπίστηκε, ανέλυσα τη νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων αναφορικά με την πληροφόρηση της διοίκησης. Το δικαίωμα του πολίτη για πρόσβαση και λήψη γνώσης της κρατικής πληροφόρησης όπως και οι μορφές παροχή της σύμφωνα με τον ΚΔΔ και τη νομολογία.
Tέλος, κατόπιν της θεωρητικής προσέγγισης του διοικητικού δικαίου πληροφόρησης, εξήχθησαν τα ιδιαίτερης σημασίας, συνολικά συμπεράσματα, το κυριότερο εκ των οποίων είναι η αδυναμία του κράτους να λαμβάνει πλέον αποφάσεις χωρίς κατάλληλη πληροφόρηση, καθώς η εξέλιξη της τεχνολογίας δεν αφήνει περιθώρια ανενημέρωτων κυβερνητικών δράσεων ενώ διατυπώνεται και συγκεκριμένη πρόταση προς τη δημιουργία μίας «πληροφορημένης» διοίκησης.

Δίκαιο – Νομοθεσία

Δημόσιο Δίκαιο

δίκαιο. δημόσιο, πληροφόρηση, γνωμοδότηση, απόφαση, κρατική, δεδομένα, τεχνητή νοημοσύνη

Ναι

3

Όχι

415

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο έως 2025-11-21.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/3245789