Μονάδα:
Τμήμα ΙατρικήςΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2022-11-28
Συγγραφέας:
Βούλγαρης Nικόλαος
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Καλτσάς Γρηγόρης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Χρούσος Γεώργιος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Βουλγαρέλης Μιχαήλ, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Σύψας Νικόλαος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κασσή Ευανθία, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Καψογεώργου Ευσταθία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γουλές Ανδρέας, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Διερεύνηση της συχνότητας των διαταραχών έκκρισης της αλδοστερόνης σε νεο διαγνωσμένους υπερτασικούς ασθενείς. Αξιολόγηση της ανταπόκρισης των υπερτασικών ασθενών με ΠΑ στην χορήγηση στοχευμένης αγωγής με ανταγωνιστές των υποδοχέων της αλδοστερόνης
Γλώσσες διατριβής:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Διερεύνηση της συχνότητας των διαταραχών έκκρισης της αλδοστερόνης σε νεο διαγνωσμένους υπερτασικούς ασθενείς. Αξιολόγηση της ανταπόκρισης των υπερτασικών ασθενών με ΠΑ στην χορήγηση στοχευμένης αγωγής με ανταγωνιστές των υποδοχέων της αλδοστερόνης
Περίληψη:
ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ: Ο πρωτοπαθής υπεραλδοστερονισμός (ΠΑ) αποτελεί τη συχνότερη αιτία ενδοκρινικής υπέρτασης. Παρά την αυξημένη επίπτωση της αρτηριακής υπέρτασης παγκοσμίως, o ακριβής επιπολασμός του ΠΑ μεταξύ των υπερτασικών πληθυσμών δεν έχει επακριβώς καθοριστεί. Η παρούσα έρευνα έχει σαν σκοπό τον ακριβή προσδιορισμό του επιπολασμού του ΠΑ σε υπερτασικούς ασθενείς ανάλογα με τη βαρύτητα της υπέρτασης με τη νέα διαγνωστική δοκιμασία DCVT (Dexamethasone, captopril, valsartan test).
ΑΣΘΕΝΕΙΣ: Μελετήθηκαν προοπτικά 265 υπερτασικοί ασθενείς οι οποίοι ταξινομήθηκαν σε 3 ομάδες ανάλογα με το στάδιο της υπέρτασης: Στάδιο Ι: 100 άτομα (ΣΑΠ: 140-159 mmHg ή ΔΑΠ: 90-99 mmHg), Στάδιο ΙΙ: 88 άτομα (ΣΑΠ: 160-179 mmHg ή ΔΑΠ: 100-109 mmHg) και Στάδιο ΙΙΙ: 77 άτομα (ΣΑΠ≥ 180mmHg ή ΔΑΠ≥ 110mmHg). Μία ομάδα 103 υπερτασικών ασθενών στους οποίους είχε αποκλειστεί ο ΠΑ χρησιμοποιήθηκαν ως μάρτυρες.
ΜΕΘΟΔΟΙ: Η διάγνωση του ΠΑ βασίσθηκε στην δοκιμασία DCVT στην οποία υποβλήθηκαν όλοι οι ασθενείς και περιλαμβάνει τα ακόλουθα: Χορήγηση 50mg καπτοπρίλης, 320mg βαλσαρτάνης και 2 mg Dexamethasone στις 24:00, 2 ώρες μετά το βραδινό γεύμα. Το επόμενο πρωί (07:00 π.μ.) και μία ώρα πριν την αιμοληψία χορήγηση 50 mg καπτοπρίλης. Αιμοληψία για προσδιορισμό κορτιζόλης , αλδοστερόνης, ρενίνης, ACTH, καλίου και νατρίου μία ώρα μετά τη χορήγηση καπτοπρίλης και με τον ασθενή σε καθιστή θέση για τουλάχιστον 30 λεπτά.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα φυσιολογικά όρια των επιπέδων της αλδοστερόνης (85 nmol/L) και του ARR (9 pmol/mU) μετά την δοκιμασία DCVT καθορίσθηκαν βάσει αποτελεσμάτων από την ομάδα μαρτύρων. Με βάση τα όρια αυτά ο επιπολασμός του ΠΑ στους υπερτασικούς που μελετήσαμε με τη νέα δοκιμασία ανέρχεται σε 30%. Ο επιπολασμός του ΠΑ ανάλογα με τη βαρύτητα της ΑΠ στις τρεις επιμέρους ομάδες είναι: Στάδιο Ι: 21% (21 /100), Στάδιο ΙΙ: 33% (29/88), Στάδιο ΙΙΙ: 39% (30/77). Επίσης, διαπιστώσαμε στατιστικώς σημαντική συσχέτιση των επιπέδων Κ+ ορού και Κ+ούρων 24ώρου με τα επίπεδα του ARR μετά την δοκιμασία DCVT στους ασθενείς με ΠΑ (r=-0.349, p<0.01, and r=0.27, p<0.05 αντίστοιχα).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Χρησιμοποιώντας την διαγνωστική δοκιμασία DCVT, διαπιστώνεται ότι η συχνότητα εμφάνισης της αυτόνομης έκκρισης αλδοστερόνης είναι σημαντικά υψηλότερη από ότι πιστεύουμε μέχρι σήμερα και εξαρτάται άμεσα από τη βαρύτητα της ΑΠ.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Πρωτοπαθής υπεραλδοστερονισμός, Αλδοστερόνη, Ρενίνη, Αρτηριακή υπέρταση, Δευτεροπαθής υπέρταση
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
292
